Dominica Regni Christi - XXIII XI MMXXV

[Albert]

Dominica Regni Christi

Celebra w Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata

XXIII XI MMXXV

Celebra patriarsza rozpoczęła się punktualnie o godzinie 12. Przewodniczył jej Biskup Rotrii Albert. Uroczystość sprawowaną w Głównym gmachu świątynnym Bazyliki św. Jana na Lateranie poprzedziła procesja w trakcie, której do bazyliki wkroczyli kardynałowie i biskupi uczestniczący w dzisiejszym wydarzeniu. Gdy członkowie Świętego Kolegium Kardynalskiego oraz Kolegium Biskupiego zajęli swe miejsca; Po kilku chwilach, Patriarcha poprzedzony krzyżem, w towarzystwie swoich dworzan wszedł do kaplicy, ubrany w białą sutannę - w faldzie, rokiecie obszytej koronką, albie, pasku patriarszym, białej stule haftowanej złotej, jedwabnej kapie - również haftowanej złotem oraz patriarszej mitrze. Gdy Jego Świątobliwość zasiadł na przygotowanym na tę uroczystość tronie patriarszym, kardynałowie w sutannach barwy białej, w rokietach i kapach jedwabnych koloru białego, złożyli patriarsze obediencję. Po chwili uczynili to również obecni na ceremonii biskupi.

Następnie jeden z prałatów odśpiewał Gloria, a dzwony bazyliki laterańskiej rozbrzmiały uroczyście, by ogłosić radość z panowania Chrystusa Króla. Podczas offertorium nastąpił śpiew chorału gregoriańskiego - "Jesu, Rex admirabilis". Po chwili, Biskup Rotrii Albert zwrócił się do zebranych z homilią, podczas której przywołał uniwersalną i wieczną władzę Chrystusa, który jest „Alfą i Omegą”, zachęcając wiernych do budowania Jego Królestwa prawdy, życia, świętości, łaski, sprawiedliwości, miłości i pokoju w sercach i w całym Państwie Kościelnym. Gdy celebrans zakończył swą mowę, kantorzy zaintonowali uroczyste Credo.

W kulminacyjnym momencie liturgii, podczas Przeistoczenia, całe asysta i wierni padli na kolana w adoracji. Po odśpiewaniu przez chór Sanctus, nastąpiła podniosła komunia święta, w której pierwszy udział przyjął sam Patriarcha, a następnie kardynałowie i biskupi. Po komunii zapanowała chwila ciszy, przerywana jedynie przez śpiew "Vexilla Regis".

Następnie mistrzowie ceremonii rozpoczęli przygotowania do uroczystej procesji eucharystycznej na zewnątrz bazyliki. Ojciec Święty w asyście dwóch kardynałów diakonów, udał się do ołtarza; wziął jedwabne, złote welum i nakrył nim monstrancję, podaną przez jednego z asystujących. Następnie procesja, na czele której niesiono krzyż patriarski i feretron z wizerunkiem Chrystusa Króla, wyszła na plac przed bazyliką.

Na jej końcu kroczył Patriarcha - niosąc Przenajświętszy Sakrament pod powiewnym, złotym baldachimem, który niesiony był przez 4 biskupów i 4 protonariuszy apostolskich. Ogromny orszak, w którym szli wszyscy kardynałowie, biskupi, duchowieństwo i wierni, z pieśnią na ustach okrążył plac, ogłaszając panowanie Chrystusa nad Rotrią i całym światem. Gdy procesja powróciła do głównego portyku bazyliki, kantorzy zaintonowali "Tantum ergo", podczas którego wszyscy uklękli. Patriarcha, stojąc na szczycie schodów, udzielił uroczystego błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem, kreśląc wielki znak krzyża nad zgromadzonym ludem i całym miastem.

Po błogosławieństwie orszak patriarszy udał się do kaplicy Najświętszego Sakramentu; Patriarcha zaś przebył tę drogę w złotej mitrze na sedia gestatoria, wznoszony pomiędzy dwoma flabellami w barwach Rotrii, by w ten sposób uwidocznić rolę Następcy Świętego Piotra jako Widzialnego Namiestnika Chrystusa Króla. Następnie powrócił do Pałacu Apostolskiego, kończąc tym samym uroczystości.

[Henryk Ziemiański de Harlin]

Bóg zapłać za celebrę.

[Nicefor]

Ο Θεός να σε έχει καλά