Dominica Pentecostes

[Wilhelm Orański]

Dominica Pentecostes

Dzwony Bazyliki Świętego Pawła obwieszczają, iż lada moment rozpocznie się uroczystość Niedzieli Zesłania Ducha Świętego. Wierni kroczą ku świątyni i oczekują Ojca Świętego, który będzie przewodniczyć dzisiejszym uroczystościom. Słońce wyszło na sklepienie niebieskie, zaś potężne organy rozpoczęły antyfonę Spiritus Domini. Procesja kroczy do głównego ołtarza, zaś lud wiwatuje na cześć Patriarchy Bonifacego.

Na czele procesji idzie krucyferariusz, a po jego dwóch stronach akolici. Za nimi można dostrzec niższe duchowieństwo oraz diakona niosącego złoty, wysadzany rubinami, ametystami i szafirami Ewangeliarz, przedstawiający moment zesłania Ducha Świętego. Tuż za nimi kroczą biskupi, a następnie kardynałowie, na których głowach wznoszą się wysokie, biało-złote mitry. Później kroczy sześciu żołnierzy Gwardii Patriarszej, którzy poprzedzają Ojca Świętego, niesionego na sedia gestatoria. Ubrany jest w trójwarstwową koronkową albę oraz długą i ciężką czerwoną kapę, w ręku dzierży złotą ferulę, na rękach ma aksamitne rękawiczki z wyszytym herbem orańskim, a także pierścień rybaka. Jego skroń wieńczy srebrne triregnum, złożone z trzech diademów, wysadzanych perłami. Po dwóch stronach Jego Świątobliwości niesione są dwa flabella. Po dotarciu przed ołtarz, rozpoczyna się uroczysta Eucharystia, podczas której odśpiewywany jest hymn Veni Creator Spiritus.

Po chwili Patriarcha zasiada na swym tronie, a jeden z diakonów klęka przed nim i podaje przemowę.

Drodzy Bracia,
Pokój Wam!

«Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden»
(Dz 2,2-3).

Duch Święty w dzień Pięćdziesiątnicy wypełnia obietnicę. W wieczerniku, gdzie zgromadzili się Maryja i uczniowie, Chrystus zsyła Ducha Pocieszyciela. Dzisiejszego dnia jesteśmy świadkami kulminacji tajemnicy paschalnej. Jezus staje pośrodku pokoju i pozdrawia swoich uczniów po czym mówi im, by wzięli Ducha Świętego. Duch prowadzi do prawdy, jedności, dobra i miłości. Apostołowie idą i głoszą, nie odczuwają strachu, zyskują odwagę i siłę do wieszczenia prawdy.
W wieczerniku drzwi były zamknięte z obawy przed tymi, którzy ukrzyżowali Jezusa. On zaś przychodzi mimo drzwi zamkniętych. Chrystus zachęca nas, byśmy otworzyli podwoje naszych serc, wyszli i głosili jedyną słuszność. Idźmy z mocą Ducha Świętego, przebaczajmy winowajcom, bądźmy wysłannikami miłości.
Przybądź, Duchu Święty, spuść z niebiosów wzięty światła Twego strumień. Daj Twoim wierzącym, w Tobie ufającym, siedmiorakie dary! Daj zasługę męstwa, daj wieniec zwycięstwa, daj szczęście bez miary! Alleluja!

Po zakończonej Eucharystii, procesja udaje się do Pałacu Apostolskiego, tym samym uroczystość dobiega końca.

[Paolo Carlo de Medici y Zep]

Deo gratias! Cóż za piękna uroczystość!