(mgr net.) Szczeble duchowieństwa w Kościele Rotryjskim - T. von Hippogriff-Brus

[Michelangelo Piccolomini]

Praca magisterska netowa napisana przez ks. dk. Tadeusza von Hippogriff-Brusa SJ w Katedrze Sztuk Wyzwolonych pod opieką ks. dr net. prof. UR Michelangela Piccolominiego SJ, oceniona na ocenę dobrą.

"Szczeble duchowieństwa w Kościele Rotryjskim"

Tadeusz von Hippogriff-Brus

Kościół (łac. castellum) znaczy miejsce warowne. Kościół to Lud Boży, ludzie nie strona internetowa. Lud Boży jest miejscem warownym przeciwko diabłu i jego broni, grzechowi. Wierni Kościoła dzielą się na świeckich i duchownych ze względu na prawa, obowiązki, przywiązanie do wspólnoty oraz misję daną przez Boga.

Duchowni to wyjątkowa część Ludu Bożego. Sam Jezus Chrystus powiedział:Wy nazywacie Mnie Nauczycielem i Panem-i słusznie mówicie, bo Nim jestem. Jeśli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wasze nogi, również i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam przykład, abyście tak postępowali wobec siebie, jak Ja postąpiłem względem was. Duchowni mają za zadanie służyć innym ludzią, by mogli dostąpić ostatecznego triumfu nad grzechem w niebie, a nie służyć własnej karierze. Duchownych poza diakonami obowiązuje celibat.

Diakon (łac. diaconus) jest najniższym szczeblem kapłaństwa. Diakonami opiekuje się doświadczony kapłan, który ma za zadanie wyjaśnić diakonowi istotę kapłaństwa, sprawdzić jego wiedzę, by mógł on dotrzymać ślubów i nie wyrzekł się wiary i Boga.

Prezbiter (łac. presbyter) jest środkowym szczeblem duchowieństwa i właściwym stopniem kapłaństwa. Prezbiter jest podporządkowany pod biskupa diecezji, w której znajduje się jego kościół, w którym posługuje. Prezbiterzy są najliczniejszą grupą kapłanów. Pomagają biskupowi, którzy są następcami Apostołów, w opiece nad "owczarnią". Przysługują im różne tytuły, np. prałat, kanonik, itp. Prezbiterzy i wyższe stopnie duchowieństwa są inaczej nazywani duszpasterzami.

Biskup i tytularny arcybiskup (episcopus, archiepiscopus) to najwyższy stopień święceń kapłańskich. Są oni "pasterzami" swoich "owczarni". Podlegają im diecezje, nad którymi sprawują władzę. Co jakiś czas stawiają się u Patriarchy opowiedzieć o stanie swojej diecezji (archidiecezji). Spotykają się na Soborach i Synodach, na których podejmują decyzje w spornych i kontrowersyjnych sprawach.

Wyjątkową grupą osób po święceniach biskupich są kardynałowie (cardinalis). Jest to tytuł honorowy, przyznawany osobą zasłużonym dla Kościoła Rotryjskiego. Wybiera ich Patriarcha według własnego upodobania. Ich głównym zadaniem jest wybranie Patriarchy na 6 miesięczną kadencję. Pomagają mu w prowadzeniu Kościoła poprzez uczestnictwo w obradach Kolegium Kardynalskim lub przez inwidualne urzędy. Mogą wysunąć propozycję kandydatury na biskupa.

Biskup Rotrii wybierany przez kardynałów na 4 miesięcy. Nosi tytuł Patriarchy. Jest to świadoma swoich obowiązków i natchniona przez Ducha Świętego do prowadzenia całego Kościoła osoba. Mianuje on duchownych do rangi kardynała lub biskupa. Jest to z jednej strony tytuł honorowy, zaś z drugiej sprawuje on absolutną władzę w Kościele. Na ziemi jest następcą Św. Pawła Apostoła, pierwszego Patriarchy z woli Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, Nauczyciela i Pana Naszego. Amen.

[Aurelio de Medici y Zep]

Serdeczne gratulacje dla Księdza!

[Wilhelm Orański]

Cieszę się bardzo, że UR wciąż inspiruje do podjęcia kariery naukowej. Praca Brata Tadeusza mogłaby być lepsza, bowiem zawiera błędy ortograficzne i merytoryczne, np.:

[...] Patriarchy na 6 miesięczną kadencję.

Biskup Rotrii wybierany przez kardynałów na 4 miesięcy.

Trzeba zwracać uwagę na takie potknięcia. Praca mogłaby także zostać poszerzona o przypisy. Proszę się jednak nie poddawać i pracować dalej. Mam nadzieję, że ewentualny doktorat będzie już dziełem o wyższej jakości rzeczowej