Festum Sanctissimi Corporis et Sanguinis Christi

[Pio Maria de Medici]

Festum Sanctissimi Corporis et  Sanguinis Christi 

Sancta Missa apud Sancte Pauli in Welia, die XX, mensis Iunius, AD MMXIX

Późnym wieczorem w całym Apostolskim Mieście Rotria rozbrzmiał głos dzwonów Bazyliki św. Pawła na wzgórzu Welia. Ich głośne dzwonienie opiewa chwałę Ojca-Stwórcy; Syna-Zbawiciela i Ducha-Pocieszyciela oraz cześć Kościoła Świętego. Na placu św. Pawła na wzgórzu Welia widać zbliżającą się do potężną procesję wielką procesję.

Pochód rozpoczyna krucyferariusz niosący bogato zdobiony krzyż ze złotą pasyjką z czasów II Rotrii, sam Jezus zrobiony był z najdroższego kruszcu przekazanego przez Medyceuszy; za nim akolici ze świecami, dalej ministranci z trybularzami. Następnie można dostrzec diakonów niosących zdobione feretrony, sztandary, figury Najświętszej Dziewicy oraz Świętych Pańskich, w tym szczególnie św. Pawła Apostoła oraz św. Klemensa. Cały korowód z dwóch stron otaczają żołnierze Gwardii Apostolskiej. Dalej kroczą kapłani ubrani w należne im stroje chórowe - kanonicy i prałaci w koronkowych komżach i sutannach z długimi trenami, protonotariusze apostolscy w fioletowych mantoletach oraz biskupi w rokietach oraz cappa parva. Przed baldachimem Patriarszym widać kolejno Eminencje Mikołaja Dredera, Wilhelma Orańskiego, Andreama von Salzę oraz Alberta Orańskiego. Książęta Kościoła obleczeni są w cappa magna, a na ich głowach znajdują się czerwone galera. Pod złotym baldachimem, na sedia gestatoria obszytej złotą nicią i jedwabiem siedzi Jego Świątobliwość Klemens IV, ubrany w adamszkowe mantum oraz pięknie złoconą mitrę, będącą darem od Kolegium Kardynałów. Ojciec Święty majestatycznymi ruchami dłoni błogosławi wierny lud. Procesja dociera do głównego ołtarza, gdzie rozpoczynają się modlitwy, zaś chór Cantores Lateransis intonuje Introit z Wielkiej Mszy Jana Sebastiana Bacha.



[/i]

Tymczasem przy ołtarzu głównym duchowni usługujący do Mszy zostają przebrani w alby przeszyte potrójną koronką i obszywane złotą nicią. Biskupi nakładają dalmatyki przedstawiające proroka Eliasza z dzbanem mąki i oliwy oraz patriarchę Mojżesza trzymającego tablice z przykazaniami, zaś kardynałowie przywdziewają zdobione kapy z wizerunkiem Dwóch Świętych Postaci Pańskich, a ich głowy wieńczą mitry z wizerunkiem Krzyża Najświętszego. Do faldistorium gdzie spoczywa Ojciec Święty Klemens IV podchodzi orszak złożony z diakonów. Przynoszą oni poszczególne elementy stroju celebransa. Po zdjęciu mantum Biskup Rotrii ubiera złote, pontyfikalne pantofle oraz rękawiczki. Nakłada również humerał oraz pięknie obszytą albę ze złotymi koronkami. Po założeniu złotego cingulum, stuły i manipularza książęta Kościoła pomagają Patriarsze w ubraniu złotego ornatu, przeszytego złotymi nićmi i z wyhaftowaną monstrancją z Najświętszym Sakramentem. Ostatecznie Szambelan Patriarszy, biskup Facibeni nałożył na głowę Jego Świątobliwości zdobioną mitrę z doszytymi rubinami, diamentami i kamieniami szlachetnymi.

Przy akompaniamencie potężnych organów Bazyliki Welijskiej rozpoczyna się celebra odprawiana przez Jego Świątobliwość Klemensa IV. Po jej zakończeniu Ojciec Święty zdjął haftowany manipularz, położył go na mszale ze złotymi okuciami, wszedł na barokową ambonę z dębowego drewna, przedstawiającą Sąd nad Umarłymi i przemówił tymi słowami:

[Aurelio de Medici y Zep]

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!

Trudno na początku tej homilii powstrzymać się od słów powitania, bowiem jest to pierwsza publiczna celebra, w której uczestniczymy jako Najwyższy Kapłan. Cieszymy się z Waszego przybycia na tę Mszę Świętą, która jest naszą wspólną manifestacją wiary i przywiązania do jej prawd.

Spotykamy się, aby w sposób szczególny rozważać tajemnicę obecności naszego Pana w Eucharystii i Liturgii. Chcemy dziś po raz kolejny zwrócić uwagę na ogromną konieczność częstszego przeżywania tych tajemnic w Kościele Rotryjskim. Dzisiejsza celebra, choć niezwykle piękna, powinna niknąć w cieniu codziennych i coniedzielnych uroczystości odprawianych w kaplicach, kościołach i katedrach.

Z radością obserwujemy, że znaleźli się we wspólnocie Kościoła pasterze, którzy powodowani naszymi słowami, a może bardziej własnymi przemyśleniami, postanowili wiernie przystępować do Ołtarza i składać Bogu przebłagalną ofiarę.

Jednym z takich miejsc, w którym nie gasną ołtarzowe świece, jest umiłowana i zawsze wierna córka Kościoła, Rzeczpospolita Obojga Narodów, z którą łączą nas również silne więzy osobiste.

Oznajmiamy zatem zgodnie z obietnicą, że jeśli Dobry Bóg pozwoli, pragniemy w niedzielę 30 czerwca odwiedzić ukochany Wawel. Będzie to nasza pierwsza pielgrzymka patriarsza, od której chcemy rozpocząć regularny podróży apostolskich.

Dziękując Wam za przybycie na dzisiejszą Mszę Świętą, z serca błogosławimy. 

[Pio Maria de Medici]

Po zakończonej celebrze z świątyni wyruszyła ogromna procesja z Najświętszym Sakramentem. Na samym przodzie krzyż; potem idą zaś akolici; za nimi feretrony; duchowni; żołnierze Gwardii Apostolskiej; dziewczynki sypiące kwiaty; klerycy z dzwonkami i turyferariusze. Za całą tą procesją noszony na potężnym podeście jest Ojciec Święty Klemens IV, który klęcząc trzyma Najświętszy Sakrament w swych dłoniach. Za Patriarchą kroczą wierni Świętego Miasta. Procesja zatrzymuje się przy czterech ołtarzach, gdzie śpiewa się fragmenty Ewangelii. Po każdorazowym okadzeniu monstrancji następuje uroczyste błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. Wracając do bazyliki tłum odśpiewywał Te Deum, jako chwalebny hymn samego Boga. Po uroczystym okadzeniu Ciała Chrystusowego w bazylice, nastąpiło ostatnie błogosławieństwo. Po nim wielka procesja udała się do zakrystii. Tak oto ceremonia dobiegła końca.