Sanctae Mariae Sabbato

[Wilhelm Orański]

Sanctae Mariae Sabbato

VII-IX-MMXIX

Sobotnie popołudnie zgromadziło rzesze wiernych w mediolańskiej katedrze. Dowiedziawszy się o złym stanie zdrowia Jego Świątobliwości oraz Eminencji Dredera, ludzie spontanicznie gromadzili się w świątyni już od południa. Trwając w nieustannej modlitwie, czekali na rozpoczęcie uroczystości. Katedrę przepełniał zapach lilii.

O godzinie szesnastej rozbrzmiał dźwięk sygnaturki. Umilkły szlochy, wierni ostatkiem sił podnosili się, by uczestniczyć w ceremonii. Na czele długiej procesji szedł krucyferariusz z krzyżem z czasów Piusa VI. Z obu jego stron kroczyli akolici z zapalonymi świecami, za nimi zaś niższe oraz wyższe duchowieństwo. Następnie dało się zobaczyć Eminencję Wilhelma Orańskiego, który podążał do ołtarza głównego w otoczeniu diakonów - jeden po lewej i jeden po prawej jego stronie. Rubinowy pierścień pobłyskiwał w świetle słońca, którego promienie wpadały przez wysoko umieszczone okna katedry. W ręce trzymał złoty pastorał, zaś na głowie spoczywała wysoka mitra, zdobna w bogate ornamenty. Na aksamitnych pantofelkach widniała ręcznie wyszywana podobizna lwa orańskiego, otoczonego licznymi sztabkami złota, które zostały wykonane z tegoż kruszcu. Śnieżnobiała alba opadała na trzewiki. Złoty, ciężki ornat zdobiła wyszywana postać Baranka. Gdy Eminencja podszedł do ołtarza, uroczystość rozpoczęła się.

W dniu dzisiejszym szczególnie proszono o zdrowie dla Jego Świątobliwości Klemensa, Jego Eminencji Dredera i wszystkich poszkodowanych w ogromnym pożarze. Po zakończonej ceremonii kardynał Orański udał się na specjalnie przygotowany klęcznik, na którym spędził najbliższe godziny, a wraz z nim niemalże wszyscy mieszkańcy Wielkiego Księstwa Mediolanu.

[Michelangelo Piccolomini]

Wspaniała celebracja. Dziękuję, że mogłem wziąć w niej udział.