Uroczystość św. Józefa z 19 marca

[Stanisław Dmowski]

Memoriam Sanctum Josephum

XIX III MMXX

Równo o godzinie dziesiątej w całym Apostolskim Mieście Rotria rozbrzmiały dzwony Bazyliki św. Jana na Lateranie.  Ich głośne dźwięki ogłaszają, że Kościół obchodzi dziś wspomnienie świętego Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny. Z oddali widać zbliżającą się do świątyni wielką procesję.

Pochód rozpoczyna krucyferariusz niosący złoty krzyż, za nim akolici ze świecami, dalej ministranci z trybularzami. Następnie można dostrzec diakonów niosących ozdobne feretrony, sztandary, figury Bogarodzicy i Świętego Józefa. Dalej kroczą kapłani ubrani w należne im stroje chórowe - kanonicy i prałaci w koronkowych komżach i sutannach z długimi trenami, protonotariusze apostolscy w fioletowych mantoletach oraz biskupi w rokietach oraz w cappa parva. Za tą całą procesją widać złoty baldachim, pod którym na sedia gestatoria siedzi Jego Świątobliwość Pius Leon II. Ubrany z złote mantum przeszywane herbami patriarchy i tiarą na głowie błogosławi wiernych idących do świątyni. Procesja dociera do głównego ołtarza, gdzie rozpoczynają się modlitwy, zaś chór Cantores Lateransis intonuje introit do skomponowanej 

ku czci patrona pieśni "Justus ut palma florebit"

Tymczasem przy ołtarzu głównym duchowni celebrujący Mszę zostają przebrani w alby przeszyte potrójną koronką i obszywane złotą nicią. Biskupi nakładają dalmatyki przedstawiające Bogurodzicę i świętych opatów i zakonników: św. Benedykta i św. Dominika, zaś kardynałowie Sieniawski oraz de Medici y Zep  przywdziewają zdobione kapy, a ich głowy wieńczą mitry z wizerunkiem Krzyża Świętego. Do faldistorium gdzie spoczywa Jego Świątobliwość Pius Leon II podchodzi orszak złożony z diakonów. Przynoszą oni poszczególne elementy stroju celebransa. Po zdjęciu mantum Ojciec Święty ubiera pontyfikalne pantofle oraz rękawiczki. Nakłada również humerał oraz koronkową albę. Po założeniu złotego cingulum, stuły i manipularza książęta Kościoła pomagają Patriarsze w ubraniu złotego ornatu, przeszytego złotymi nićmi i z wyhaftowanym Barankiem. Ostatecznie Kamerling nałożył na jego głowę zdobioną mitrę z doszytymi rubinami, diamentami i kamieniami szlachetnymi.

Przy akompaniamencie organów Bazyliki Laterańskiej rozpoczyna się Msza odprawiana przez Jego Świątobliwość Piusa Leona II. Po jej zakończeniu Biskup Rotrii zdjął haftowany manipularz, położył go na mszale ze złotymi okuciami, wszedł na ambonę i przemówił tymi słowami:

[Mikołaj Dreder]

Umiłowani w Chrystusie Panu,

Siostry i Bracia,

W dniu dzisiejszym Kościół nakazuje nam czcić postać Świętego Józefa z Nazaretu - Opiekuna Świętej Rodziny, którego potocznie nazywamy Oblubieńcem Najświętszej Maryi Panny. Jak mówią nam Ewangelie - św. Józef był prostym człowiekiem, zwykłym rzemieślnikiem, a jego specjalnością była produkcja i naprawa narzędzi rolnych oraz wytwarzanie różnego rodzaju przedmiotów drewnianych codziennego użytku, który otrzymał od Stwórcy szczególne zadanie. Opieki nad Matką Boską i Synem Bożym, dla którego był ziemskim ojcem. W Piśmie Świętym poświęcono mu łącznie 26 wierszy, lecz żaden z Ewangelistów nie przytoczył jakiegokolwiek słowa, które wypowiedział Opiekun Świętej Rodziny. Ewangelie wspominają jednak o jego szczególnych zadaniach, którymi czuwał nad bezpieczeństwem Maryi oraz dorastającego Jezusa Chrystusa.


W związku ze szczątkowymi informacjami o jego życiu, nie znamy też okoliczności oraz daty jego śmierci. Przypuszcza się jednak, że Józef zmarł przed śmiercią krzyżową Jezusa Chrystusa - taką tezę potwierdza większość biblistów. Również żadna Ewangelia nie wspomina o jego obecności pod krzyżem, co może wskazywać na jego śmierć przed tym wydarzeniem. Ewangelia Świętego Jana mówi nam, że Jezus powierzył opiekę nad Maryją osobie spoza rodziny (J 19, 25-27) - jest to również potwierdzenie faktu, że najprawdopodobniej Józef z Nazaretu już wtedy nie żył. W przeciwnym razie, jako mąż Maryi, Matki Jezusa, to on byłby zobowiązany do opieki nad nią. Biorąc pod uwagę te fakty, wiele tradycji chrześcijańskich uznało, że Święty Józef zmarł w towarzystwie swej żony - Maryi oraz przybranego syna, Jezusa. To piękne wyobrażenie dobrej i pogodnej śmierci sprawiło, że Józef z Nazaretu został uznany również patronem dobrej i szczęśliwej śmierci. Święty Józef uznawany jest za wzór posłuszeństwa Bogu, a także za wzór - wiary, męstwa, pracowitości, sprawiedliwości czy też czystości oraz ubóstwa i milczenia. Z kolei jako postać biblijna, Józef z Nazaretu stanowi symboliczne zwieńczenie Starego Testamentu, a przez niektórych porównywany do Abrahama. Chrześcijanie całego świata uznają go za postać wyjątkową, która zasługuje na każdą formę kultu i jest stawiany jako wzór do naśladowania.


Przy okazji dzisiejszego wspomnienia liturgicznego Świętego Józefa z Nazaretu, kończąc naszą mowę, chcemy przesłać wyrazy pasterskiego błogosławieństwa i pozdrowienia w kierunku narodów Cesarstwa Bizantyjskiego oraz Naddunajskiej Monarchii Austro-Węgier, której mieszkańcy w prywatnej audiencji zwrócili się do nas z prośbą o ponowne przyjęcie na łono Kościoła Rotryjskiego. Przed kilkoma dniami z radością złożyliśmy podpis pod konkordatem z Cesarstwem Bizantyjskim, którego mieszkańcy wielokrotnie udowodnili, że wartości chrześcijańskie są im niezwykle bliskie. W dniu dzisiejszym pragniemy poinformować o utworzeniu na ziemiach bizantyjskich pierwszej diecezji, której siedziba będzie w Konstantynopolu. Z ogromną radością informujemy również o patriarszym wsparciu finansowym na rzecz Zakonu Jezuitów na ziemiach Bizantyjskich; wolą naszą jest, aby Towarzystwo Jezusowe w dalszym ciągu wspomagało duchownych z Bizancjum w głoszeniu Słowa Bożego.  Również nasze wsparcie finansowe będzie niezbędne dla Jezuitów, którzy wyruszą ze szczególną misją do Monarchii Austro-Węgier, której władze przybyły do nas z prośbą o pomoc w odbudowie państwa i struktur kościelnych. Pokładamy głęboką nadzieję, że wkrótce nasze państwa znów zwiąże nić przyjaźni, która łączyła nasz przed wieloma wiekami.

Apostolskim pozdrowieniem,

(+) Pius Leo pp. II

Patriarcha et Episcopus Rotriae,

Servum Servorum Dei, etc. etc.

[Stanisław Dmowski]

Uroczystość dobiegła końca, wszyscy zebrani przy ołtarzu udali się na zaplecze Bazyliki.