Bulla Rex tremendae maiestatis

[Pio Maria de Medici]

P I U S      E P I S C O P U S 

SERVUS SERVORUM DEI 

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Rex tremendae maiestatis 

Królu chwały przeraźliwej, wesprzyj swych wojowników, gdy wróg w swej nikczemności i zawziętości bezcześci największe sacrum - Prawdę. Tak błaga Święta Matka Kościół, a Pan odpowiada i nie opuszcza swej Oblubienicy. Mocą naszą bowiem jest niezawodny charyzmat prawdy, wyrastający ze świętej i uprawnionej władzy, wywodzącej się wprost od pierwszych krzewicieli wiary wśród ludów Mikroświata - Apostołów Pollinu. Od nich bowiem wzrasta aż po dziś dzień wielkie drzewo, biorące swój początek z drobnego ziarna gorczycy. A gdy gałąź jakaś od niego odpada, winna spłonąć w ogniu, aby gnijąc nie skaziła drzewa dającego dobre owoce. Podobnie zaś należy wyplenić wszelki chwast, który wzrastając obok niego, zasłoni je poszukującym duchowej strawy - dobrych jego owoców. Diabeł zaś, chcąc zebrać swe żniwo, sieje chwast pośród zboża, tak również i wiatrem silnym odłamuje kolejne gałęzie. 

Mocą apostolskiej władzy naszej chcemy pierwej zatwierdzić, potwierdzić i zaświadczyć, że przed rokiem już heretyk, schizmatyk, apostata i odstępca Krzysztof Windsor, wstępując do klonerskiej organizacji  „Międzymikronacyjnej Wspólnoty Chrześcijańskiej” i zostając jej „katolikosem”, wyrzekając się świętej Wiary i Matki Kościoła, sam siebie wykluczył ze wspólnoty wiernych. Sam sobie nadto odebrał godność biskupią i od dnia tamtego kłamstwem odrażającym jest, jakoby człowiek ten był biskupem, czy duchownym. Jest bowiem prorokiem fałszywym, wilkiem w owczej skórze, ostem i cierniem dla poszukujących fig. Bezprawnie i fałszywie uzurpując sobie godność episkopatu, odszczepieniec ten przyłączył się ponownie do heretyków i wraz z nimi utworzył nową sektę, z którą razem kroczy drogą zatracenia aż ku ogniom piekielnym, zgotowanym diabłu i jego aniołom. Nie jest ten człowiek członkiem wspólnoty Kościoła Rotryjskiego, nie ma udziału w ważnej i prawdziwej sukcesji apostolskiej i nie ma prawa siebie tytułować biskupem, arcybiskupem, księdzem, prezbiterem, duchownym i nikim innym, kto posiadałby jakiekolwiek kościelne uprawnienia. Niechaj przyodzieje się we włosiennicę, pości i biczuje się,  a kolanach zmierza do Spiżowej Bramy, do stóp naszych, aby nas błagać o przebaczenie i łaskę pokuty. 

Podobnie też wyklinamy, przeklinamy i potępiamy fałszywą sektę, kłamliwie określoną samozwańczym Kościołem Powszechnym Pollinu. Nazwa ta, diabelską swą kłamliwością, budzi święty gniew jedynego prawdziwego Kościoła, nauczającej Matki. Wyjaśniamy zatem, że sekta wspomniana, jak również wszystkie jej części składowe, na czele z siarką cuchnącym samozwańczym i fałszywym Kościołem Dystrybucjonistycznym, nie była, nie jest i nie będzie nigdy niczym, co by jakkolwiek zasługiwało na miano Kościoła, nie posiada bowiem w najmniejszym stopniu legalnej sukcesji. Sekty te wszystkie wyklinamy, a błądzących w nich ostrzegamy, że kroczą ku piekłu straszliwemu, gdzie ogień potężny płonie, gdzie dym siarki, smród zgnilizny, gdzie potępienie, rozpacz, wrzask, krzyk i jęk, płacz i zgrzytanie zębów. Szczególnie zaś potępiamy niejakiego Piwskiego, samozwańczego biskupa i prowodyra fałszywego Kościoła Dystrybucjonistycznego, szefa i przywódcę kłamliwie nazwanego Kościoła Powszechnego Pollinu. Człowiek ten nigdy nie był duchownym i biskupem, śmie zaś siebie zwać Sługą Sług Bożych, zuchwale i chciwie roszcząc sobie przywileje, które tylko Biskupowi Rotrii się należą. Sekta bowiem jego i jego władza nie wywodzą się z ewangelicznego ziarna gorczycy, a z nasienia ojca kłamstwa - szatana. Z niego zaś samo tylko kłamstwo wyrasta, fałsz, obłuda, oszustwo i wszelka zgnilizna dająca odrażający fetor, ohyda wszelka, bród i śmierdząca gangrena odpadających i obumarłych członków Kościoła. 

Nadto, potępiamy także i ze smutkiem wstrętną herezję, która się na ziemiach Rzeczypospolitej narodziła z nasienia tego samego ojca kłamstwa, diabła przebiegłego i kuszącego. Oto bowiem córka niegdyś wierna nasza, dziś knuje przeciwko Matce, budując sobie posążek złotego cielca do obnoszenia i okadzania, przed którym by można było upaść na twarz, wokół którego tańczyć w okręgu i któremu składać całopalenia, placki i płynne libacje z octu, żółci i zaśmierdłej świńskiej krwi. W zuchwałości swej o pomstę do nieba wołającej, bezbożni heretycy nazwali swą sektę duchów i zjaw „Kościołem Świętym”, odwracając się od wiekuistej prawdy, od skarbu swego, od kochającej Matki Karmiącej i z miłością karcącego Ojca w osobie Biskupa Rotrii, pojąc się paskudną trucizną herezji, schnąc w oddaleniu od prawdziwego wodopoju, dusząc się smrodem siarkowego dymu, który przesiąkł obskurne miejsca ich spotkań i narad, gdzie oddają się knowaniom, bluźnierstwom i heretyckiemu wielomówstwu. Nie może w żadnym wypadku nikt, kto wyznaje świętą religię Rotrii, jakkolwiek tych wstrętnych herezji uznawać, wspierać i na ich rzecz działać, ani nawet ich tolerować, a jedynie tylko je z całą mocą zwalczać. Ostrzegamy zatem, że ktokolwiek z sektą tą fałszywą, kłamliwą i straszną zwiąże swą duszę, ten od Kościoła jest odłączony i z całą pewnością przepadnie. Niechaj się jej zatem każdy wystrzega, a na kogo by spadło nieszczęście popadnięcia we wspomnianą herezję, niechaj co prędzej się nawraca i błaga o przebaczenie. Inaczej bowiem ogień go strawi i bicze diabelskie przez wieczność całą duszę i ciało jego smagały będą, aby sprawiedliwość heretykowi, schizmatykowi i apostacie wymierzyć. Szczególnie zaś ostrzegamy władców Rzeczypospolitej Obojga Narodów i herezji tej twórców, aby władzą swą, czy też ideami błędnymi, na zatracenie nie prowadzili ludu. 

Tych zaś, którzy wiernie trwają przy Złotym Tronie i bronią go przed heretyckim i schizmatyckim jadem, niech Pan błogosławi, wspiera i umacnia.

Datum Rotriae, apud S. Paulum, die I, mensis Februari, anno Domini MMXXIII, Pontificatus Nostri primo.I

/-/ Sanctitas Sua Pius PP. VIII,
Pontifex Maximus et Servus Servorum Dei,
Patriarcha et Episcopus Rotriae etc. etc. etc.