Celebra pro Fidelibus Defunctis

[Albert]

Celebra pro Fidelibus Defunctis

II XI MMXXV A.D.

Wieczorem we Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych, Jego Świątobliwość Albert przewodniczył uroczystej celebrze z okazji Święta Zmarłych. Do Bazyliki św. Pawła na Welii podążał korowód złożony z całego duchowieństwa obecnego w Apostolskim Mieście Rotria. Procesji towarzyszyły bijące dzwony bazyliki. W celebrze brali udział wszyscy kardynałowie, biskupi i arcybiskupi Rotryjscy. Wspólnie modlili się za wszystkich wiernych zmarłych. Celebra zaczęła się pięknie od śpiewu Cantores Veliensis, który zaintonował śpiew Carmina Burana.



W atmosferze modlitwy mijała Missa pro Fidelibus Defunctis, podczas której Jego Świątobliwość wygłosił krótką homilię.

Umiłowani Bracia i Siostry w Chrystusie,
Czcigodni Kardynałowie i Duchowni Kościoła Rotryjskiego,

Dzisiaj, Ewangelia przywołuje najbardziej fundamentalny fakt dla chrześcijanina: śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Uczyńmy dziś naszą, modlitwę Dobrego Łotra: «Jezu, wspomnij na mnie» (Łk 23,42). «Kościół nie prosi za świętych jak za zmarłych, którzy zasnęli w Panu, lecz poleca się modlitwie tych pierwszych, a prosi za drugich», mówił św. Augustyn w jednym ze swych Kazań. Raz w roku, przynajmniej, my chrześcijanie pytamy się o sens życia i o sens naszej śmierci oraz zmartwychwstania. To dzień wspomnienia wszystkich wiernych zmarłych, który to św. Augustyn odróżnia od Uroczystości Wszystkich Świętych.

Cierpienia ludzkości są tymi samymi, które przeżywa Kościół, i bez wątpienia, wspólne jest w nich to, że każde ludzkie cierpienie jest w jakiś sposób brakiem życia. Dlatego śmierć osoby kochanej sprawia ból tak nieopisany, że nawet wiara nie może mu ulżyć. Dlatego, ludzie zawsze chcieli uczcić zmarłych. Pamięć, w rzeczy samej, jest jednym ze sposobów aby nieobecni byli obecni, sposobem przedłużenia ich życia. Jednakże jej mechanizmy psychologiczne i społeczne czynią z czasem wspomnienia bledszymi. I jeśli to po ludzku może prowadzić do przygnębienia, po chrześcijańsku - dzięki zmartwychwstaniu – mamy pokój. Zaletą wiary w zmartwychwstanie jest to, że pozwala nam ufać - iż pomimo zapomnienia - na nowo spotkamy się w innym życiu.

Drugą zaletą wiary jest to, że wspominając zmarłych, modlimy się za nich. Czynimy to z naszego wnętrza, w głębokiej relacji z Bogiem, i za każdym razem gdy modlimy się wspólnie, podczas Eucharystii, nie jesteśmy sami wobec tajemnicy śmierci i życia, lecz przeżywamy to wspólnie jako członkowie Mistycznego Ciała Chrystusa. Więcej. Spoglądając na krzyż, zawieszony między niebem i ziemią, wiemy że tworzy się komunia między nami i naszymi zmarłymi. Dlatego św. Franciszek wykrzyknął w dziękczynieniu: «Panie, bądź pochwalony przez naszą siostrę, śmierć cielesną».
https://evangeli.net/ewangelia/dzien/2025-11-02

Po liturgii wierni Jego Świątobliwość poprowadził egzekwie wokół wystawionej trumny. Modląc się przy tym za wszystkich zmarłych. Ubierając czarną, bogato zdobioną kapę okadził katafalk ze słowami modlitwy Pater Noster, następnie procesja ruszyła ku zakrystii. Uroczysta Msza zakończyła się a wierny lud opuścił Bazylikę św. Pawła na Welii i udał sie albo do domów na kolację, albo jeszcze by odwiedzić groby, lub pospacerować wieczorem po Apostolskim Mieście Rotria.