Magisterium. Upadli Aniołowie.

[Aurelio de Medici y Zep]

Upadli aniołowie

Autro: Aurelio Lorenzo Carlo de Medici y Zep

Promotor: Carlo Lorenzo de Medici y Zep

Wydział Teologii Uniwersytetu Rotryjskiego

Anno Domini MMXVIII 

Abstrakt

Aniołowie, podobnie jak ludzie, na wzór samego Boga, otrzymali dar wolnej woli, pozwalający im na rozeznanie i dokonanie wyboru pomiędzy dobrem i złem. Część aniołów, wykorzystując ów dar, sprzeciwiła się Bożej Miłości, a ponieważ aniołowie żyją poza czasem, ich decyzja jest ostateczna i nieodwracalna. Sprawia to, że anioł, który choćby raz odmówił Bogu posłuszeństwa, już na zawsze pozostanie upadłym, oddalonym od Nieba. W zależności od źródła, postaci takie są określane diabłami, demonami, złymi duchami i szatanami. W poniższej pracy omówię kwestię upadłych aniołów na podstawie dziewiąciu przykładów, każdy demon z innego chóru anielskiego. Opierając się będę na pracach Pseudo-Dionizego Areopagity i Tomasza z Akwinu, którzy zajmowali się angelologią, a także na księgach Lemegeton oraz Pseudomonarchia Daemonum. Sporadycznie będę korzystał z dorobku innych prac. Oczywiście ilość informacji na temat każdego z upadłych aniołów będzie dostosowana do obfitości dostępnych źródeł wiedzy. 

Serafy

Szatan

Szatan to upadły anioł występujący zarówno w judaizmie i chrześcijaństwie, jak również w islamie. Często utożsamia się go z Lucyferem lub Belzebubem. Uznawany jest za najwyższego rangą demona, przywódcę złych duchów, a także tego, który jako pierwszy sprzeciwił się Bogu. Również w kontekście niereligijnym, stanowi symbol i uosobienie zła. W Biblii pojawia się niezwykle często, pierwszy raz wspomniany jest w Księdze Liczb, gdzie pełni funkcję oskarżyciela, a także, stosując symbol miecza, grozi człowiekowi śmiercią. Ponownie pojawia się w Nowym Testamencie, gdzie Faryzeusze wspominali o jego postaci, a Jezus temu nie zaprzeczał. Wspomniany jest również w wizji Sądu Ostatecznego: ogień przygotowany diabłu i jego aniołom. Nowy i Stary Testament różnią się jednak w przedstawianiu jego postaci, w kontekście jego osoby. Podczas kiedy Stary Testament opisuje go jako ściśle określoną personę, Nowy Testament mówi o nim jako o funkcji, przeciwniku człowieka na drodze do zbawienia, wrogu Boga i źródle wszelkiego zła. W Nowym Testamencie nazywany jest „oskarżycielem”, „władcą tego świata”, „władcą mocarstw powietrza”, „diabłem”, „nieprzyjacielem”, „Złym”, „Belzebubem”, „złym duchem”, „duchem nieczystym”, „kłamcą”, „ojcem kłamstwa”, „zabójcą”, „Wężem”, „wężem starodawnym”, „Smokiem”, „władcą ognia piekielnego”. Kościół naucza, że może on stanowić źródło dręczeń, opętań oraz życiowych komplikacji. Można się przed nim bronić poprzez modlitwę, zwłaszcza za wstawiennictwem Maryi oraz Świętego Michała Archanioła, a także z użyciem sakramentaliów, tj. wody i soli egzorcyzmowanej, medalików (zwłaszcza Medalika św. Benedykta oraz Cudownego Medalika św. Katarzyny Laboure), również przez post, sakramenty i lekturę Pisma Świętego. W sytuacjach nadzwyczajnych uprawniony kapłan odprawia egzorcyzmy.

Cheruby

Berith

Większość demonów przypisywanych do Cherubów jest tożsama z Szatanem, toteż chcąc uniknąć zbędnych powtórzeń, postanowiłem opisać w tym rozdziale postać Beritha. Biblia nie wspomina o nim wcale, a jedynym źródłem wiedzy o nim są zapisy tradycji okultystycznej. Według źródeł, jest potężnym, straszliwym i wielkim księciem piekła, władającym dwudziestoma sześcioma legionami demonów. Przypisuje się mu kuszenie ludzi do bluźnierstw przeciw Bogu, a także do morderstw. Tradycja głosi, że zna przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, udzielając informacji na ich temat. Posiada zdolność przekształcania każdego metalu w złoto, obdarza godnościami oraz upiększa głos śpiewaka. Można się bronić przed jego mocą poprzez modlitwę za wstawiennictwem św. Barnaby. 

Trony

Fokalor 

Podczas przeszukiwania źródeł dotyczących upadłych aniołów, dostrzec można, iż im niższy chór, tym mniej informacji znajdziemy. Tak też jest w przypadku Fokalora, wywodzącego się z Chóru Tronów. Również nie wspomina o nim Biblia, a jedynie tradycja okultystyczna. Głosi ona, że jest on silnym i potężnym księciem, generałem piekła, zarządzającym trzema lub trzydziestoma legionami złych duchów, posiadającym władzę nad wiatrem i wodą, wrzucającym ludzi w morskie fale, a okręty w otchłanie. Tradycja informuje także, że Fokalor wierzy, iż w ciągu tysiąca lat zdoła powrócić do nieba. 

Panowania 

Pajmon

Również o Pajmonie nie wspomina Pismo Święte. Pisma średniowiecznych okultystów informują, iż jest on królem piekła i wiernym sługą Lucyfera, zarządzającym aż dwustoma legionami upadłych aniołów. Zgodnie z przekazami tradycyjnymi, posiada wiedzę na temat sztuki, nauki i spraw tajemnych. Doskonale zna geografię, rozdaje zaszczyty, zarządza również innymi duchami, które posiadają dużą wiedzę oraz umiejętności. Gdy przyjmuje fizyczną postać, można go dostrzec jako mężczyznę siedzącego na wielbłądzie, z diademem na głowie. Ukazuje się w towarzystwie 25 legionów duchów, którymi zarządza, a także dwóch królów piekła: Abalama i Labali. 

Moce 

Agares

Demon znany w realnej popkulturze, był głównym antagonistą w horrorze pt. „Krucyfiks”. Nie jest wymieniany w Biblii, aczkolwiek wspominają o nim dzieła takie jak Lemageton oraz Pseudomonarchia Daemonum. Przypisuje się mu władzę nad wszystkimi duchami, które egzystują na ziemii. Określany jest także jako demon odwagi, władca 31 legionów duchów piekielnych. Wspomniane wyżej pisma uważają, że Agares posiada zdolność wywoływania trzęsień ziemi oraz zmieniania biegu zdarzeń. Uważa się także, że posiada on moc, która może zostać uznana za pozytywną, Agares może bowiem jednoczyć rozbite armie oraz przywracać im wiarę w zwycięstwo. 

Potęgi 

Balam

Reprezentantem Potęg w niniejszej pracy jest Balam, według księgi Dictionnaire Infernal książę piekieł. Dawni demonolodzy twierdzili, że potrafi on nauczyć niezwykle praktycznych umiejętności. Posiada wiedzę na temat całego czasu, tj. przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Może też obdarzyć podstępem, sprytem, a nawet niewidzialnością. Gdy przyjmuje fizyczną postać, można go dostrzec jako nagiego człowieka, który dosiada niedźwiedzia, a w dłoni trzyma krogulca. Ma też płomienne oczy i ogon podobny do węża. Podobno niejednokrotnie ukazuje się z trzema głowami, spośród których pierwsza jest głową byka, druga ludzką, a trzecia baranią. 

Księstwa

Belfegor

Belfegor to przedstawiciel chóru Księstw, do którego należał, zanim został strącony z Niebios. Tradycja okultystyczna uważa go za demona genialnych pomysłów i odkryć, a demonologia chrześcijańska przypisuje mi kuszenie do jednego z grzechów głównych - lenistwa. 

Pierwotnie był czczony przez Moabitów jako bóg rozpusty. Rufin z Akwilei i św. Hieronim uważali, że jest on tożsamy z Baal-Peorem z Księgi Liczb (25, 2-6). Pojawiały się nawet teorie, że że Belfegor jest akredytowanym ambasadorem piekła we Francji. Jego dawny kult może przyprawić o obrzydzenie. Obrzędy były sprawowane na kulawym stołku, a za ofiary służyły produkty defekacji. 

Archaniołowie 

Barbiel

Informacji na temat Barbiela nie jest dostępnych zbyt wiele. Wiadomo tylko, że zanim upadł, należał do chóru Archaniołów. Jest określany jako anioł października. Jest jednym z siedmiu piekielnych elektorów i służy Zelfialowi, tj. władcy planety Saturn. 

Aniołowie 

Amy

W niniejszej pracy przedstawicielem chóru Aniołów jest Amy. Uważa się go a prezydenta, a czasem  również za księcia piekła. Istnieje legenda, według której Amy zapewnił Salomona, że po 1200 latach powróci do Nieba. Teoria ta jest jednak podważana. Dictionnaire Infernal uważa, że nastąpi to za 200 000 lat, a Johann Weyer, autor Pseudomonarchia Daemonum, twierdzi, że nie nastąpi to nigdy. Demonolodzy twierdzą, że posiada ogromną wiedzę z zakresu nauk wyzwolonych i astronomii. Przedstawiany jest jako ogień, który przyjmuje postać ludzką.

Zakończenie

Na podstawie powyższej przykładowej listy upadłych aniołów, każdego z innego chóru, można śmiało stwierdzić, że pomimo wielu istotnych różnic i ogromnej różnorodności, mają one wiele cech wspólnych. Każdy jest czyimś podwładnym, ale również czyimś przełożonym. Każdy posiada też swą specjalną umiejętność, której może nauczyć człowieka oraz swój specjalny sposób ukazywania się i przyjmowaną postać. Można wnioskować, że ta niejako hierarchiczna i pozornie uporządkowana struktura świata upadłych aniołów jest pozostałością po czasach, gdy przebywali oni w Niebie, które pełne jest porządku i hierarchii. 

Serdecznie dziękuję przy tej okazji mojemu promotorowi, Jego Magnificencji Karolowi Medyceuszowi! 

[Marcin Zagłoba]

Bardzo ciekawa praca! Gratuluję Waszej Ekscelencji!

[Carlo Lorenzo de Medici y Zep]

JM prof. net. Carlo Lorenzo de Medici y Zep,
Dziekan Wydziału Teologii

O C E N A   P R A C Y

    Przewielebny ksiądz biskup Aurelio de Medici y Zep przedstawił pracę dotyczącą angelologii i demonologii. Autor w dość jasny sposób wyjaśnił pochodzenie, sprawowane funkcje oraz obszary działania bytów nadprzyrodzonych. Na uwagę zasługuje oznaczenie pięter diabelskich do chórów anielskich, zaznaczając że im wyżej anioł w hierarchii tym bliżej jest Boga, tak też demony niższych warstw są bliżsi Lucyferowi. 
      Ogromnym plusem pracy jest odwoływanie się do danych fragmentów Pisma Świętego, Tradycji Kościoła oraz pism świętych Pańskich, co uwiarygadnia opracowanie autora.
       Wobec tak dobrze przygotowanej pracy z zakresu upadłych aniołów, bazując na najważniejszych fundamentach jakimi są Pismo Święte oraz Tradycja, pragnę wyróżnić pracę wielebnego Aurelio oceną bardzo dobrą z plusem.

(+) Carlo Lorenzo cardinale de Medici y Zep,
Rettore e professore dell'Università di Rotria e promotore