Dies Cenae Domini - IX IV MMXX

[Mikołaj Dreder]

Dies Cenae Domini

Celebra Wielkiego Czwartku

IX IV MMXX

Celebra patriarsza rozpoczęła się punktualnie o godzinie 10. Przewodniczył jej kardynał biskup, Kamerling Stolicy Apostolskiej - Aureliusz Medyceusz-Zepp. Uroczystość sprawowaną w kaplicy sykstyńskiej poprzedziła procesja w trakcie, której do kaplicy wkroczyli kardynałowie i biskupi uczestniczący w dzisiejszym wydarzeniu. Gdy członkowie Świętego Kolegium Kardynalskiego oraz Kolegium Biskupiego zajęli swe miejsca; celebrans uroczystości wraz z usługującymi prałatami wyszedł z zakrystii; usiadł po prawej stronie epistoły oczekując przybycia Ojca Świętego. Po kilku chwilach, Patriarcha poprzedzony krzyżem, w towarzystwie swoich dworzan wszedł do kaplicy, ubrany w białą sutannę - w faldzie, rokiecie obszytej koronką, albie, pasku patriarszym, białej stule haftowanej złotej, jedwabnej kapie - również haftowanej złotem oraz patriarszej mitrze. Gdy Jego Świątobliwość zasiadł na przygotowanym na tę uroczystość tronie patriarszym, kardynałowie w sutannach barwy fioletowej, w rokietach i kapach jedwabnych koloru fioletowego, złożyli patriarsze obediencję. Po chwili uczynili to również obecni na ceremonii biskupi.

Następnie jeden z prałatów odśpiewał Glorię, bez towarzystwa dzwonów, gdyż nie ma tego zwyczaju podczas sprawowania celebry patriarszej. Podczas offertorium nastąpił śpiew motetu Palestriny - "Frates". Po chwili, kardynał de Medici y Zep zwrócił się do zebranych z krótką mową, podczas której omówił znaczenie liturgiczne Wielkiego Czwartku oraz przypomniał wszystkim zebranym o szczególnej misji kapłanów. Gdy Kamerling zakończył swą mowę, dwóch mistrzów ceremonii rozdało kardynałom, biskupom oraz innym asystentom procesji świece. Następnie Ojciec Święty udzielił zebranym błogosławieństwa, a celebrans uroczystości udał się na zaplecze kaplicy, gdzie złożył aparat. Po chwili, mistrzowie ceremonii rozpoczęli przygotowania do uroczystej procesji, do kaplicy paulińskiej.


Kardynałowie zebrani na celebrze, wzięli do rąk aparat liturgiczny, odpowiedni ich stopniu oraz ubrali adamaszkowe mitry, koloru białego. Następnie to samo uczynili arcybiskupi, biskupi oraz opaci, którzy również uczestniczyli w tej ceremonii; oni zaś ubrali się w kapy biały i mitry półcienne. Następnie rozpoczęto formowanie procesji; Ojciec Święty w asyście dwóch kardynałów diakonów, udał się do ołtarza kaplicy; wziął jedwabne białe welum i nakrył nim kielich, podany przez jednego z asystujących. Następnie procesja udała się do drugiej z patriarszych kaplic, a na jej końcu  kroczył Patriarcha - z gołą głową i pieszo, niosąc kielich, pod powiewnym baldachimem, który niesiony był przez 4 biskupów i 4 protonariuszy apostolskich, a ogon patriarszej kapy trzymał w rękach świecki asystent trony. Gdy procesja wkroczyła do kaplicy paulińskiej, kantorowie zaintonowali stronę Verbum caro, a następnie Tantum ergo, podczas którego wszyscy uklękli. Gdy Ojciec Święty był już przed ołtarzem tejże kaplicy, podał kielich kardynałowi diakonowi von Salzie, który asystował mu, a ten zaś podał go jednemu z zakrystian. Ten z kolei wystawił go wysoko na ołtarzu, w urnie pozłacanej, którą zamknął na klucz. Klucz zaś przekazał kolejnemu z kardynałów, który pełni urząd wielkiego penitencjarza - kardynałowi Sieniawskiemu, który będzie celebrował jutrzejszą uroczystość.


Następnie orszak patriarszy udał się na portyk wyższy bazyliki laterańskiej; Patriarcha zaś przebył tę drogę w złotej mitrze na sedia gestatoria i pomiędzy dwoma flabellami, a następnie powrócił do Pałacu Apostolskiego.

Po kilkunastu minutach, w bazylice laterańskiej odbyła się ceremonia pokory - Mandatum, podczas której nastąpiło umycie nóg 13. kapłanom, którzy pochodzili z różnych stron świata: 3. z Państwa Kościelnego oraz 2. wybranych przez Kurię Rotryjską, oraz po jednym kapłanie ze Skarlandu, Dreamlandu, Sarmacji i Rzeczypospolitej Obojga Narodów oraz Bizancjum, jeden wybrany przez Sekretarza Stanu, jeden wybrany przez Kamerlinga Świętego Kościoła Rotryjskiego i jeden przez Mistrza Zakonu Krzyżackiego.


Patriarcha przybył na tą uroczystość pieszo, skrytymi schodami prowadzącymi z kaplicy Najświętszego Sakramentu do Bazyliki Laterańskiej, ubrany w humerał, albę, pasek oraz stułę jedwabną koloru fioletowego złotem haftowaną, kapę atłasową - również koloru złotego oraz w mitrze srebrnej, złotem haftowaną. Przed nim kroczył krucyfer audytor, pomiędzy dwoma akolitami, a za nimi kardynałowie w sutannach fioletowych, rokietach, mantoletach i mucetach - również fioletowych. Patriarcha zasiadł na tronie, który umieszczony był na szerokiej platformie pośrodku wielkiego okolenia. 


Trzynastu wybranych kapłanów siedziało na wprost Ojca Świętego, na podwyższeniu; ubrani w sutanny sukienne i kaptury białe, obwinięte wokół szyi i spadające po ramiona. Patriarcha pobłogosławił kadzidło, a następnie kardynał diakon, w białej dalmatyce, odczytał dzisiejszą Ewangelię. Następnie dwóch kantorów zaintonowało antyfonę Mandatum, po czym Biskup Rotrii podniósł się, a jeden z diakonów usługujących zdjął z niego kapę - drugi zaś przepasał go gremiałem płóciennym, koronką przeszywanym. Patriarcha zstąpił z tronu, poprzedzany asystą rycerską, prałatem, mistrzem ceremonii oraz dwoma kardynałami diakonami i udał się przed wzniesienie, gdzie zasiadali kapłani. Po chwili podszedł do niego subdiakon, w prostej białej tunicelli, bez manipularza; odkrywając goleń i stopę każdego z kapłanów, które to drugi z subdiakonów polewał wodą ze złoconej miednicy, a Jego Świątobliwość umywał je. Po obtarciu nogi, każdy obmyty otrzymywał bukiet kwiatów oraz woreczek adamaszkowy czerwony, haftowany złotem. W środku tego woreczka zaś były dwa medale bite: srebrny i złoty, z wizerunkiem Patriarchy po jednej stronie, na rewersie zaś wybity miały wizerunek Chrystusa Apostoła nogi umywającego.

Po skończonej ceremonii, Patriarcha wrócił do tronu, gdzie umył ręce wodą z pomocą kardynałów prezbitertów. Chór odśpiewał antyfonę, w trakcie której śpiewu Głowa Kościoła złożył gremiał, i przywdział kapę; następnie odmówił Pater noster i modlitwy przypisane dniu dzisiejszemu, co zakończyło ceremonię i wszyscy sprawujący ją udali się na zaplecze Bazyliki Laterańskiej.

[Hieronim Sieniawski]

Piękna uroczystość! Przy tej okazji dziękuję kapłanom, którzy przygotowali dzisiejsze celebry - w Bazylice Laterańskiej, Katedrze św. Afrahata, a także Bazylice św. Marka! Ich mnogość, nawiązania do różnych okresów w historii liturgii, a także obrządków są niezwykle budujące i ubogacające, bowiem pokazują nam, jakim skarbem dla Kościoła jest różnorodność form oddawania Panu Bogu chwały.

[Mikołaj Dreder]

Piękna uroczystość! Przy tej okazji dziękuję kapłanom, którzy przygotowali dzisiejsze celebry - w Bazylice Laterańskiej, Katedrze św. Afrahata, a także Bazylice św. Marka! Ich mnogość, nawiązania do różnych okresów w historii liturgii, a także obrządków są niezwykle budujące i ubogacające, bowiem pokazują nam, jakim skarbem dla Kościoła jest różnorodność form oddawania Panu Bogu chwały.

Bardzo nas cieszy dzisiejsze zaangażowanie duchowieństwa rotryjskiego. Jest ono godne pochwały. Kończąc dodamy tylko, że dzisiejsza celebra w Bazylice Laterańskiej powstała dzięki ogromnemu wsparciu Mons. Godunowa, który podesłał nam materiał źródłowy do przygotowania uroczystości. Składamy na jego ręce serdeczne podziękowania za ten gest.

[Stanisław Wieniawa]

Ja korzystałem z internetu mam nadzieje że się udało