Bulla Ecclessia Dei in Brodria

[Aurelio de Medici y Zep]

I I O A N N E S    E P I S C O P U S 

SERVUS SERVORUM DEI 

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

BULLA


Sancta Ecclesia Dei in Brodria

Święty Kościół od pierwszych miesięcy państwowości Umiłowanej i Szacownej Brodrii, uważał ją za miejsce szczególne - gdzie duchowość łacińskiego Zachodu przenika się z duchowością ortodoksyjnego Wschodu. Oba te starożytne sposoby kultu Boga były i wciąż są istotnym elementem kultury i tożsamości Brodryjskiej, która zawsze pokazywała, że widzi w Stolicy Apostolskiej nie tylko nauczyciela wiary, ale również przyjaciela i partnera w polityce międzynarodowej. Przyjaźń brodryjsko-rotryjska wzrastała, a Państwo Kościelne było jedną z pierwszych starych mikronacji, które zainteresowały się Brodrią zaraz po jej odrodzeniu przed kilkoma miesiącami. Od początków samych dostrzec się dało ogromny głód wiary i liturgii u Umiłowanych Brodryjczyków, którzy nieraz w gniewie odrzucali Kościół Rotryjski, chcąc czcić Boga, gdy nie było u nich prawdziwego pasterza. Widzimy w tych ruchach nie tyle bunt przeciwko Kościołowi, co ogromne łaknienie kultu Bożego, wyrażone z charakterystyczną dla brodryjskiego narodu porywczością. Odtąd jednak nie trzeba szukać prawdziwej Ewangelii nigdzie indziej, bowiem Kościół Święty zawitał na brodryjskie ziemie, gotów karmić lud tamtejszy duchową strawą. Wielce cieszy to serce nasze, bowiem Matka nasza Kościół Święty szczególnie umiłowała to miejsce, w którym Ewangelia rozpala do czerwoności serca jej pragnące, a pasterze Kościoła zawsze witani są z otwartymi rękoma - i to już przez kolejnych kilka pokoleń Brodryjczyków, którzy nieraz dawali dowody swej wierności i przyjaźni wobec Kościoła oraz Państwa Kościelnego, zarówno przez następujące po sobie okresy republikańskie, jak i w czasach carskich.
Pragnąc umacniać wiarę w Umiłowanej Brodrii, jak również chcąc kontynuować czcigodne tradycje obecności Kościoła na tych ziemiach, ustanawiamy w miejsce dawnej diecezji Sankt Michailov, w stolicy Federacji Brodryjskiej, tj. w Broskwie, diecezję broskiewską, jako bezpośrednią kontynuatorkę jej starych tradycji, a obejmującą swą jurysdykcją całe terytorium Federacji Brodryjskiej. Jednocześnie postanawiamy, iż z woli naszej, diecezja będzie obejmowała swą jurysdykcją zarówno parafie, wspólnoty, kościoły, kaplice, cmentarze, wszelkie miejsca kultu, duchownych, zakonników i zakonnice oraz wiernych zarówno rytu rotryjskiego, jak i welijskiego. Autonomiczną decyzją biskupa będzie przydzielenie wyżej wymienionych do odpowiedniego rytu, zaś prawo przyznania przywileju birytualizmu pozostawiamy Biskupowi Powszechnemu. Wierni mogą, niezależnie od rytu, do którego zostali przypisani, swobodnie uczestniczyć w liturgii obu rytów, lecz wskazane jest, aby najważniejsze sakramenty przyjmowali w rodzimym obrządku. Sam zaś każdorazowy biskup Broskwy będzie z mocy prawa birytualistą i nieskrępowanie będzie mógł sprawować w obu obrządkach na terenie całej diecezji, jak również poza nią. Będzie także mógł wedle uznania nosić insygnia, westymenta i stosować tytuły stosowne zwyczajowo zarówno dla rytu welijskiego, jak i dla rytu rotryjskiego, gdziekolwiek będzie się znajdował, oby tylko nie wchodził - będąc poza swą diecezją - w kompetencje biskupa miejsca. 
Ustanawiamy, jako katedrę biskupa Broskwy, Bazylikę pw. św. Jana Chrzciciela w Broskwie, w randze bazyliki większej, która to będzie centrum kultu w rycie rotryjskim. Ponadto, jako konkatedrę ustanawiamy Sobór Najświętszej Bogurodzicy w Broskwie, który czynimy sercem kultu w rycie welijskim na ziemiach brodryjskich. Pozwalamy jednak, aby za decyzją biskupa, w obu kościołach katedralnych mogły być sprawowane liturgie w każdym z rytów.
Czyniąc to, z serca błogosławimy Brodrii i jej Narodowi, modląc się za nią nieustannie i powierzając ją Opatrzności.

Datum Rotriae, apud S. Paulum, die IX, mensis Februari, anno Domini MMXXI, Pontificatus Nostri primo.

/-/ Sanctitas Sua Ioannes PP. III,
Pontifex Maximus et Servus Servorum Dei,
Patriarcha et Episcopus Rotriae etc. etc. etc.