Sede Vacante Rotrianae Ecclesiae

[Aurelio de Medici y Zep]

Celebritas Missae Pro Eligendo Pontifice

Opis ceremonii proszę odczytać przy akompaniamencie niżej zamieszczonego śpiewu Kyrie.

We wczesnych godzinach popołudniowych 17 maja roku Pańskiego 2025 Książęta Kościoła, wraz ze swoimi domownikami, otoczeni przez przedstawicieli Kościoła lokalnego w Rotrii i całego Kościoła Powszechnego Polinu, zgromadzili się w Bazylice św. Pawła na Welii celem błagania Stwórcy o światło Ducha Świętego podczas wyboru nowego Biskupa Powszechnego. O godzinie 14. 30, po przyodzianiu stosownych szat, wysłuchaniu uwag mistrzów ceremonii i przygotowaniu modlitewnym, rozpoczyna się Msza Pro Eligendo Pontifice. Procesję poprzedza Marszałek Konklawe Tomasz Mancini, ubrany w tradycyjny strój szlachecki, niosący chorągiew. Turyfer prowadzący procesję niesie złoty i wysadzany kamieniami szlachetnymi trybularz w formie gotyckiej bazyliki. Wydobywają się z niego gęste kłęby dymu kadzidlanego powstającego ze spalania najszlachetniejszego olibanum zmieszanego z benzoe i bizantyjskimi żywicami kwiatowymi. Podąża za nim akolita niosący złoty i zdobiony szafirami krucyfiks z relikwiami Drzewa Krzyża Pana Naszego. Dalej akolici niosą świece z bielonego wosku na bogatych lichtarzach. Ich zapach pszczelego ula subtelnie dopełnia orientalną woń kadzideł. Dalej kroczy duchowieństwo Rotrii i Świata ubrane w stroje chórowe według stopnia. Kolejno kroczą tonsurowani klerycy, ostiariusze, lektorzy, egzorcyści i akolici. Później podążają subdiakoni, diakoni i prezbiterzy, według godności obrani w stosowne stroje chórowe, reprezentujące ich różne zaszczyty. Później podążają obdarzeni pełnią kapłaństwa biskupi, arcybiskupi i metropolici. Wśród duchowieństwa idą też ci, którzy posługują w rycie welijskim - lektorzy, subdiakoni i diakoni w sticharionach, prezbiterzy w felonionach i biskupi odziani w sakkosy oraz omoforiony z mitrami na głowach.



Dalej podążają już sami Książęta Kościoła - Stanisław kard. Wieniawa, Pius Maria kard. de Medici i Mikołaj kard. Dreder. Na głowach mają czerwone birety, na szyi zawieszone drogocenne pektorały. Ich monumentalne cappae magnae ciągnął się daleko poza ich sylwetki i muszą być niesione przez licznych caudarii. Idąc błogosławią i pozdrawiają lud. Na ich palcach błyskają złote pierścienie zdobione drogocennymi kamieniami. Za nimi zaś podąża odziany w obszerny czerwony ornat gotycki Aurelio Lorenzo Carlo kard. de Medici y Zep - Dziekan Kolegium Kardynalskiego i celebrans dzisiejszej Mszy Świętej. Na głowie ma zdobną mitrę typu pretiosa. W dłoni dzierży pastorał po śp. kard. Albercie Orańskim. Otacza go pełna pontyfikalna asysta. Chór zaś śpiewa introit.

Już gdy procesja przeszła przez Bazylikę, u stóp ołtarza rozpoczęto odmawianie modlitw u jego stóp. Chór zaś błagał Pana o zmiłowanie śpiewem Kyrie. Gdy okadzano ołtarz, kard. Medycejski-Zep wykonywał zamaszyste ruchy trybularzem, których nauczył się podczas posługi w rycie wschodnim w Brodrii.

Po odśpiewaniu przez diakona słów Ewangelii Jego Eminencja Kardynał Dziekan wygłosił homilię, której wszyscy słuchali z uwagą.

[Aurelio de Medici y Zep]

Wasze Eminencje,

Umiłowani Bracia i Siostry,

gromadzimy się tu - my kardynałowie i lud Boży, celem błagania Boga o światło mądrości, prawdy i wspaniałomyślności. Gromadzimy się tu po burzliwych obradach tajnej konferencji, po całych dniach prywatnych rozmów między purpuratami, po sporach i ostrych wymianach zdań, a jednak gromadzimy się jako Bracia i jedna owczarnia pozbawiona pasterza. Już za chwilę odżyją wszelkie spory, już jutro zgromadzimy się w Sykstynie przed freskiem Sądu Ostatecznego i wybierzemy jednego człowieka, który dla nas pasterzy będzie pasterzem, ojców ojcem, sług Bożych sługą. Wówczas, gdy opadną baldachimy nad naszymi głowami, wszelkie spory stracą znaczenie. Elekt będzie Patriarchą nie tylko tych, którzy go poparli, ale i tych, którzy zapierali się, że tej kandydatury nie przyjmą. Tego uczy nas historia, którą sam wielokrotnie widziałem za zamkniętymi drzwiami Kaplicy Sykstyńskiej.

Skoro zatem, Bracia Najdrożsi, możemy za Ojca przyjąć tego, który wpierw budził nasz opór, już dziś otwórzmy serca i umysły i wejdźmy na konklawe pełni nadziei i zaufania do siebie oraz Bożych podpowiedzi. Miejmy wiarę w to, że Kościół nigdy nie zginie, czego sam teraz dowodzi podnosząc się z gruzów marazmu. Nie bójmy się wybrać tego, któremu sami nigdy miejsca na Złotym Tronie byśmy nie dali, jeśli Bóg nas ku temu oświeci. Bądźmy jak wierne dzieci, które nie wybierają Ojca, ale z miłością i pokorą go przyjmują według Bożej woli.

Was, Najdrożsi Bracia Kardynałowie, proszę o otwarcie Waszych serc i nade wszystko zaufanie. Was, Kochani Siostry i Bracia tworzący Kościół w każdej części Polinu, błagam dziś o modlitwę i Waszą serdeczność. Nie opuszczajcie nas. Choć zamknięci za ciężkimi dębowymi wrotami, słyszymy i czujemy dobywające się z Placu Świętego Pawła serdeczne wiwaty i okrzyki. Nadto jednak czujemy Wasze modlitwy, które wspierają całe Kolegium dzięki Bożej woli i łasce. 

Z serca Wam błogosławię! Amen.

Aurelio kard. de Medici y Zep

[Aurelio de Medici y Zep]

Po homilii kontynuowano uroczystą Mszę Świętą. Gdy celebra dobiegła końca, kardynałowie udali się się do Kaplicy Sykstyńskiej celem kontynuacji obrad tajnej konferencji. Poźniej udadzą się już do swych cel przygotowanych w Apartamentach Borgiów i tam pozostaną przez noc, aby jutro z rana uformować procesję otwierającą konklawe, złożyć przysięgi i zamknąć się za wrotami Sykstyny, by w izolacji od świata dokonać wyboru nowego Biskupa Powszechnego.

[Pio Maria de Medici]

Wszystko pięknie ładnie, ale gdzie potrójna koronka?

[Alberto Tommaso di Mancini]

Do Kaplicy Piotrowej wszedł Tomasz Dominik Mancini, nowo mianowany marszałek konklawe. Ukłonił się przed Jego Eminencją Aureliem de Medici y Zepem, który stał na środku kaplicy w asyście sekretarzy, po czym podszedł pod pulpit, na którym stała otwarta księga Ewangelii. Mancini odczytał rotę przysięgi:

Ja, Tomasz Dominik Mancini, przyrzekam i przysięgam zachować absolutną tajemnicę wobec wszystkich, którzy nie należą do Kolegium Kardynałów elektorów, i to na zawsze, chyba że otrzymam specjalne upoważnienie wyraźnie udzielone przez nowo wybranego Patriarchę lub jego następców, odnośnie wszystkiego, co bezpośrednio lub pośrednio dotyczy głosowania i liczenia głosów przy wyborze Najwyższego Kapłana.

Również przyrzekam i przysięgam powstrzymać się od używania jakichkolwiek urządzeń nagrywających, słuchowych lub wizyjnych w odniesieniu do wszystkiego, co dzieje się w obrębie Apostolskiego Miasta Rotrii w okresie wyboru, a szczególnie tego, co bezpośrednio lub pośrednio w jakikolwiek sposób wiąże się z czynnościami związanymi z samym wyborem.

Oświadczam, że składam tę przysięgę, świadomy, że jej naruszenie pociąga za sobą karę ekskomuniki latae sententiae, zastrzeżoną dla Stolicy Apostolskiej.

Położył prawą rękę na księdze i powiedział:

Et ego spondeo, voveo ac iuro. Sic me Deus adiuvet et haec Sancta Dei Evangelia, quae manu mea tango.

Następnie ukłonił się Dziekanowi i wyszedł z kaplicy. Udał się do Pałacu Apostolskiego, do posterunku Gwardii Patriarszej, który został ulokowany w pobliżu Apartamentów Borgiów. Tam miał czuwać nad bezpieczeństwem kardynałów, którzy jutro mieli zebrać się na konklawe.

[Aurelio de Medici y Zep]

Jego Eminencja Dziekan, przyjąwszy przysięgę od Marszałka Konklawe Tomasza Manciniego, pobłogosławił mu. Pomimo późnej godziny, pozostał w Kaplicy Piotrowej i oddał się żarliwej modlitwie o światło Ducha Świętego dla kardynałów, którzy jutro zgromadzą się na konklawe.

[Aurelio de Medici y Zep]

Poranna Msza Święta

przed rozpoczęciem konklawe

W niedzielę o poranku kard. Aurelio de Medici y Zep odprawił dla Kolegium Kardynalskiego Mszę Świętą, która odbyła się w Kaplicy Piotrowej sąsiadującej z Kaplicą Sykstyńską. W przeciwieństwie do wczorajszej celebry Pro Eligendo Pontifice, dzisiejsza liturgia była skromna i czytana. Prócz kardynałów, uczestniczył w niej Marszałek Konklawe Tomasz Mancini. W modlitwę włączyli się również domownicy purpuratów oraz personel pomocniczy konklawe. 

W czasie liturgii Dziekan wygłosił do kardynałów kilka ostatnich przed konklawe słów w ramach wyjątkowo krótkiej homilii. W przeciwieństwie do wczorajszej homilii, którą Jego Eminencja wygłaszał  patetycznym i podniesionym głosem, dziś przemawiał wyraźnie spokojniej i po bratersku. Ton był stosowny do kameralnego grona.

Czcigodni Bracia,

to ostatnie chwile. Za moment zamkniemy się przed światem i w końcu będziemy musieli wybrać. Przypominam sobie i chciałbym Braciom przypomnieć słowa dewizy biskupiej mojego wielkiego przyjaciela i nauczyciela - Pawła Karola Medyceusza Zepa. Kierował się on słowami Chrystusa - noli timmere, tantummodo crede! - nie bój się, lecz wierz. Proszę Was o to, żebyście zasiadając w Sykstynie nie bali się, lecz uwierzyli. Uwierzyli przede wszystkim Panu, ale też mnie niegodnemu, sobie wzajemnie i wreszcie uwierzyli w wybór, którego musimy dokonać. 

Amen.

Po homilii dokończono celebrację Mszy Świętej i rozpoczęto przygotowania do kolejnej części rytu konklawe.

[Aurelio de Medici y Zep]

Po celebracji Mszy Świętej kardynałowie udali się do zakrystii, aby przyodziać stroje chórowe i przeszli do Bazyliki. Jedynie Dziekan odział się w kapę i dokonał wystawienia Najświętszego Sakramentu, który wszyscy wspólnie adorowali. Następnie odprawiono nabożeństwo do św. Michała Archanioła i odczytano instrukcje prawne oraz praktyczne dla kardynałów elektorów. Gdy wszystko było już gotowe, ruszyła procesja prowadzona przez Marszałka Konklawe Tomasza Manciniego. Za krucyfiksem podążali duchowni według godności przyodziani w stroje chórowe, na końcu zaś kolejno podążali purpuraci ubrani w spektakularnie długie capae magnae. Nieśli je liczni caudarii. Książętom Kościoła towarzyszyli ich domownicy oraz konklawiści. 

W czasie procesji śpiewano litanię do wszystkich świętych, prosząc o wstawiennictwo tych, którzy poprzedzili nas w drodze do wieczności.

Gdy procesja dotarła na miejsce, odśpiewano hymn Veni Creator Spiritus. Następnie kardynałowie zajęli swoje miejsca na tronach z baldachimami, zaś Dziekan przemówił.

[Aurelio de Medici y Zep]

Umiłowani w Chrystusie Panu Bracia Kardynałowie!

Za moment złożymy przysięgę, której wymaga od nas Bulla Conclave consilio est Jego Świątobliwości, Ojca Świętego Jana I oraz Adhortacja Posoborowa Nunc Dimittis, Domine. Jej złamanie grozi najwyższymi sankcjami kościelnymi. Gdy ostatni z nas zaprzysięgnie, ogłosimy zamknięcie drzwi Kaplicy Sykstyńskiej. Od tego momentu obowiązuje członków Kolegium całkowity zakaz kontaktowania się ze światem zewnętrznym. Wyjątek dotyczy mnie osobiście w sprawach elekcji patriarszej oraz w sprawach niecierpiącego zwłoki zarządu Państwem. Po wyborze nowego Biskupa Rotrii ogłoszone zostanie uroczyste Habemus Patriarcham.


Bracia. Powstańcie, by złożyć przysięgę.

My, wszyscy i poszczególni Kardynałowie Elektorzy, obecni przy tym wyborze Patriarchy przyrzekamy, zobowiązujemy się i przysięgamy zachować wiernie i skrupulatnie wszystkie przepisy dotyczące wyboru Biskupa Rotryjskiego zawarte w prawie i Tradycji. Równocześnie przyrzekamy, zobowiązujemy się i przysięgamy, że jeśli ktokolwiek z nas, z Boskiego postanowienia, zostanie wybrany Biskupem Rotryjskim, dołoży starań, by wiernie wypełniać najwyższy urząd Pasterza Kościoła powszechnego i nie ustanie w wysiłku zapewniania i bronienia wytrwale praw duchowych i doczesnych oraz wolności Stolicy Świętej. Przede wszystkim przyrzekamy i przysięgamy zachować z największą wiernością i wobec wszystkich, tak duchownych, jak świeckich, tajemnicę związaną z tym wszystkim, co w jakikolwiek sposób odnosi się do wyboru Biskupa Rotryjskiego i z tym, co odbywa się w miejscu wyboru i dotyczy bezpośrednio lub pośrednio liczenia głosów; nie naruszać w żaden sposób tej tajemnicy tak w czasie wyboru, jak i po wyborze nowego Patriarchy, chyba że zostanie do tego udzielone wyraźne upoważnienie przez samego przyszłego Patriarchy; nie dawać żadnego poparcia ani nie sprzyjać jakiemukolwiek oddziaływaniu, sprzeciwianiu lub jakiejkolwiek innej formie interwencji, przez które władze świeckie jakiegokolwiek porządku i stopnia lub jakakolwiek grupa osób czy jednostki chciałyby ingerować w wybór Biskupa Rotryjskiego. Równocześnie przyrzekam i przysięgam powstrzymać się od wykorzystania jakiegokolwiek utrwalania odnośnie do tego, co w okresie wyboru dokonuje się w granicach Państwa Kościelnego, a szczególnie tego co bezpośrednio lub pośrednio w jakikolwiek sposób łączy się z czynnościami związanymi z tymże wyborem. Przysięgam również, jak ode mnie wymaga Adhortacja Soboru Neapolitańskiego I Nunc Dimittis, Domine, że dochowam wierności wszelkim jej postanowieniom, tak jako Kardynał Elektor, jak również jako przyszły Biskup Rotrii, gdyby to mnie niegodnego do tej godności powołano. Oświadczam, że tę przysięgę składam świadomy, że jej złamanie spowoduje w stosunku do mnie te sankcje duchowe i kanoniczne, jakie przyszły Patriarcha zdecyduje zastosować.

Jego Eminencja podszedł następnie do zdobionego Ewangeliarza, położył na nim rękę i przyrzekł:

Et Ego, Aurelius Laurentinus Carolus cardinalis de Medieces et Zepp, spondeo, voveo, ac iuro, sic me Deus adiuvet et haec Sancta Dei Evangelia que manu mea tango.

Po złożeniu przysięgi Medyceusz-Zep zasiadł na tronie w centralnej nawie Kaplicy i oczekiwał przyrzeczenia od pozostałych Elektorów.

[Stanisław Wieniawa]

Et Ego, Stanislaus cardinalis Wieniawa, spondeo, voveo, ac iuro, sic me Deus adiuvet et haec Sancta Dei Evangelia que manu mea tango.