Coronatio Patriarchae Alexandri IV VI I MMXVI

[Alberto Tommaso di Mancini]

Po założeniu tiary, Kamerling przyklęka i odchodzi na bok. Szambelan podaje Jego Świątobliwości mowę tronową, którą ten wygłasza.

[Michelangelo Farnese]

Wasze Królewskie Mości!
Wasze Ekscelencje!
Czcigodni Synowie Kościoła!
Umiłowani Bracia i Siostry w Chrystusie Panu!


Jesteśmy niezmiernie wzruszeni, przemawiając dzisiaj do gości zgromadzonych na naszej intronizacji. Jest to ceremonia historyczna, ponieważ pierwsza po restytucji Kościoła Świętego w jego dawnym kształcie. Tak oto wokół Złotego Tronu zebrały się, na kształt zjednoczenia Izraela przez króla Saula, niegdyś zwaśnione wspólnoty lokalne, by powrócić do idei powszechności. Unifikacja ta jest wyrazem przywiązania mieszkańców Pollinu do wartości chrześcijańskich oraz wspólnoty, która je reprezentuje, co napawa nasze serce wielką dumą.

Teraz nastały dla Kościoła i Świętej Stolicy dni radości wzorem zakończenia biblijnego potopu, kiedy świat zaczął odradzać się do życia. Tako i Rotria powstała pomimo przeciwności losu, dzięki Opatrzności, która czuwa nad swoim dziełem. Dlatego, dostrzegając tę szansę musimy wspólnie podjąć to wyzwanie, by wierni synowie przywrócili Matce należną jej chwałę. Wszak ciągle przed oczyma mamy pontyfikaty wielkich naszych poprzedników – Aleksandra III, Sykstusa III oraz Piusa III, które ukształtowały potęgę i pozycję Stolicy Apostolskiej. Te czasu już przeminęły, jednak musimy pamiętać o dorobku ukształtowanym podczas ich rządów, a także dbać o rzeczony depozyt tradycji tworzący naszą tożsamość. Niezwykle istotne będzie również umiejętne oddzielenie ziaren od plew, czyli dobrych oraz zbożnych elementów dawnej Rotrii od zepsucia, za które Pawłowe Patrymonium spotkała kara.

Naszym świętym obowiązkiem jest również restytucja tradycji kształtowanej przez lata i pokolenia oraz zwrócenie jej należnego miejsca w życiu Kościoła, a także zachowanie tego skarbu będący fundamentem państwa. Dostrzegamy naglącą potrzebę podjęcia debaty w społeczeństwie wzorem zasady vox populi, vox Dei dotyczącej umiejscowienia w czasie naszej ojczyzny, wszak to właśnie czynnik determinujący klimat Świętej Stolicy. Warto podkreślić również ogromny krok, którym było uchwalenie Bulli Super Universas. Dokument ten reguluje najważniejszego kwestie ustrojowe Patrymonium, gdzie to państwo jest dla Kościoła i jemu służy. Podobnie inne dokumenty promulgowane przez nas, które zmieniają dotychczasowe położenie Kurii czy kreują jednolity organ sądowniczy. Od teraz będą to urzędy sprawujące realną posługę pomocniczą wobec Patriarchy Rotrii.

W tym miejscu chcemy podziękować serdecznie wszystkim zaangażowanym obywatelom, którzy naszym wzorem podjęli się dzieła odbudowy Patrymonium św. Pawła oraz Kościoła. Dostrzegając szczególnie zaangażowanie dwóch duchownych ogłaszamy niniejszym dwie nominacje in pectore - wyniesienie do godności biskupiej oraz kardynalskiej. Stosowne dokumenty ukażą się po ogłoszeniu praw dotyczących organizacji i hierarchii wśród kleru. Wszak Pan powołał skromnych pracowników swej Winnicy, by pielęgnowali jego wspólnotę oraz dbali, by plon był obfity.

Wzorem naszych czcigodnych poprzedników podejmujemy starania pasterskie wynikające z tytułu ojca królów i książąt. Chcemy, by Złoty Tron był opoką dla wiernych władców, którzy stoją przy Biskupie Rotrii, a w swych państwach rządzą w oparciu o chrześcijańskie cnoty reprezentowane przez Kościół. Mamy zamiar budować silne relacje z państwami zjednoczonymi wokół Świętej Matki, by złe moce nie przemogły wrót naszych, a zatryumfowała dobroć.

Niech dzisiejsza ceremonia będzie dla wszystkich pamiątką, symbolem odrodzenia oraz oczyszczenia Stolicy Apostolskiej wzorem wskrzeszenia Łazarza. Z serca błogosławimy wszystkim: In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti.


Apostolskim pozdrowieniem,

/-/ Aleksander IV
Patriarcha i Biskup Rotrii

---

Po zakończeniu mowy, Patriarcha podnosi się i wyrusza w procesji do zakrystii. Na tym kończy się ceremonia koronacji patriarszej.

[Ksawery van Berden]

Wasza Świątobliwość,

nastał zatem i moment, abym jako umocowany w prawie kamerling i regent, przekazał w zgodzie z nałożonym na mnie obowiązkiem - pełnię władzy legalnie obranemu Patriarsze Rotrii. Przez ostatnie tygodnie i miesiące pracowaliśmy nad wskrzeszeniem Stolicy Apostolskiej, by na powrót zagościła na salonach państw polskiego mikroświata. Aby podejmować działania w tym zakresie, konieczne było korzystanie z uprawnień i obowiązków, do których ukonstytuował mnie mocą swojej decyzji Ojciec Święty Pius. Dzięki temu upoważnieniu można było w pełni legalnie rozpocząć odbudowę naszego państwa, a także powierzyć wszystkim obywatelom Stolicy Apostolskiej możliwość prawego wyboru Biskupa Powszechnego. Dlatego, skoro powierzona mi misja dobiegła końca, składam na ręce Waszej Miłości dymisję z funkcji regenta Państwa Kościelnego Rotria, a tym samym składam dymisję Rady Regencyjnej, uznając jedyną i słuszną zwierzchność Waszej Świątobliwości.

Życzę Waszej Świątobliwości, aby pontyfikat ten daleki był od wszelkich podziałów, które wcześniej targały naszą Ojczyzną. To właśnie ich efektem okazał się upadek, który jednak po ponad rocznym okresie wspólnie dzisiaj żegnamy. A wszystko to za sprawą ludzi, którzy gotowi są służyć jednej tylko Rotrii, która już tak długo gości w polskim mikroświecie, i którzy na jedną propozycję odbudowy - natychmiast zacieśniali szyki i dokładali swoje cegiełki, by mogła nastąpić dzisiejsza, historyczna wręcz chwila. W całości oddaję się dyspozycjom Złotego Tronu.


Całując Twe stopy i dłonie,

+ Ksawery biskup van Berden

[Paolo Carlo de Medici y Zep]

I ode mnie przyjmij, Ojcze Święty, ten skromny pektorał, abyś pamiętał, że jesteś Pasterzem Ludu Bożego. I niech Cię prowadzi światło Ducha Świętego.

[Carlo Lorenzo de Medici y Zep]

Wasza Świątobliwość,

serdecznie raz jeszcze gratuluję objęcia Tronu Pawłowego i życzę Ojcu Świętemu, by był "kapłanem na wzór Melchizedeka".  Mam głęboką nadzieję, że za Waszego pontyfikatu Rotria ponownie odrodzi się tak jak kiedyś. Proszę przyjąć ode mnie, sługi bezużytecznego, ten oto dekorowany klawesyn mego autorstwa, który przedstawia św. Cecylię.