Pożegnanie Tommasa Manciniego

[Michelangelo Piccolomini]

Pogrzeb Tommasa Manciniego
XX V A. D. MMXIX

Dziś żegnamy zmarłego Brata Tommasa Manciniego. Michelangelo ksiądz Piccolomini SJ, ubrany w czarną kapę wchodzi z ministrantem do kaplicy cmentarnej, gdzie czeka już najbliższa rodzina i przyjaciele. Duchowny wraz ze zgromadzonymi modli się po cichu w intencji zmarłego. Po chwili kapłan kropi wodą święconą trumnę. Następnie psałterzysta intonuje psalm pięćdziesiąty, po czym wyrusza procesja do kościoła na czele z krucyferariuszem. Po przybyciu do świątyni, kapłan z asystą przyklękają przed ołtarzem i udają się do zakrystii, gdzie  duchowny przyobleka czarny ornat. Po chwili rozpoczyna się Msza święta w intencji zmarłego (zmarłej). Po zakończeniu liturgii duchowny nakłada kadzidło do trybularza, a następnie obchodzi katafalk okadzając trumnę. Po chwili ksiądz prałat Piccolomini mówi:

Udajmy się na cmentarz by tam dokonać obrzęd pożegnania.

Rozlega się dźwięk dzwonów. Wszyscy zebrani udają się na cmentarz gdzie zmarły zostanie pożegnany. Po przybyciu na miejsce kapłan przemawia:

Śmierć w warunkach świata wirtualnego jest ostatecznym i nieodwracalnym opuszczeniem kreowanej postaci i przeniesienie się z powrotem w świat realny. Dzień śmierci jest dopełnieniem dnia narodzin. Oddajmy więc hołd naszemu zmarłemu Bratu Tommasowi.

Wszyscy zebrani modlą się przez pewien czas w ciszy.

Teraz złożymy ciało naszego zmarłego Brata Tommasa w grobie.

Trumna zostaje spuszczona do grobu. Zebrani śpiewają "Salve Regina". Po skończonych uroczystościach zaproszeni goście udają się na konsolację.

[Wilhelm Orański]

Conquiescat in pace.

[Adrjanos Viktorjosigos]

Requiescat in pace

Żegnaj przyjacielu

[Pio Maria de Medici]

Żegnaj, przyjacielu, a zarazem i przeciwniku. Dobre lata razem przeżyliśmy. Daj Bóg, do zobaczenia!