Habemus Patriarcham XVII-VI-MMXIX

[Wilhelm Orański]

Habemus Patriarcham!

w Bazylice Św. Jana na Lateranie, dnia XVII, miesiąca VI, anno Domini MMXIX








Najpierw biały dym, który unosił się nad kaplicą sykstyńską, a później dźwięk dzwonów Bazyliki Św. Jana na Lateranie ożywił tłum zgromadzony przed świątynią. Wszyscy bowiem z wielką atencją wyczekiwali końca konklawe, jednak rozbrzmiewające wieże świątyni dały miastu i światu znak, że kolegium Książąt Kościoła dokonało wyboru XXX Biskupa Powszechnego. Na balkonie odsłonięto czerwone sukna, zza których wyłonił się Dziekan Kolegium Kardynalskiego, Jego Eminencja Wilhelm Orański. Jego Eminencja pozdrowił zebranych gestem dłoni, a następnie rzekł:

Annuntio vobis gaudium magnum: habemus Patriarcham,
Eminentissimum ac Reverendissimum Dominum,
Dominum Aurelium,
Sanctæ Rotriæ Ecclesiæ Cardinalem de Medici y Zepp,
qui sibi nomen imposuit Clementem Quartus!

Natychmiast zabrzmiała salwa radości na placu. Lud zaczął pobożnie wiwatować na cześć nowego Patriarchy i oczekiwać jego pojawienia się na balkonie. W tym czasie orkiestra wojskowa rozpoczęła grać marsze. W chwili obecnej trwają przygotowania do ukazania się nowego Ojca Świętego.

[Fiodor Godunow]

[Aurelio de Medici y Zep]

Carissimi fratelli e sorelle!

Najprzewielebniejsze Kolegium Kardynalskie, zgromadzone pod natchnieniem Ducha Świętego w murach Kaplicy Sykstyńskiej, po głębokim namyśle i, jak wierzymy, olśnieniu z Niebios, postanowiło wielkie dziedzictwo Kościoła i Państwa Rotryjskego przekazać w nasze dłonie. Usłyszawszy decyzję Najczcigodniejszych Purpuratów zlękliśmy się i poczuliśmy prawdziwy ciężar odpowiedzialności, jaki na nas spadł, ale w poczuciu zaufania do Bożej Mądrości i doświadczenia Elektorów, postanowiliśmy wygłosić ku Bogu swoje fiat! Szczególnie wymowne jest dla nas to, że zasiadać na Złotym Tronie będziemy jako trzydziesty spośród ludzi. Ta pełna liczba utwierdza nas w głębokim przekonaniu, że stoimy na granicy nowej epoki w dziejach Rotrii.

Jeszcze jako Kamerling Stolicy Świętej, podczas Mszy Pro Eligendo Pontifice, przedstawiliśmy nasz własny obraz godnego następcy Piusa Leona I, wielkiego Patriarchy. Wygłaszając te słowa nie mieliśmy pojęcia, ni przeświadczenia, że poniekąd stanowią one zadania, które samym sobie wyznaczamy. Tym bardziej czujemy się zobowiązani, aby przez nadchodzące cztery miesiące nie zawieść nadziei Chrystusowej Owczarni oraz zaufania Braci Kardynałów.

Za podstawowy cel naszego pontyfikatu uznajemy wprowadzanie w życie postanowień Świętego Soboru Laterańskiego VII, które są prawdziwą esencją mądrości Kościoła i asystencji Ducha Świętego. Wierzymy, że ich realizacja to zadanie dla nas i wielu tych, którzy po nas przejmą stery Łodzi Pawłowej.

Pragniemy także, czemu dawaliśmy wyraz głosząc rekolekcje wielkopostne, ożywić w Rotrii ducha eucharystycznego. Martwi nas fakt, że duchowni odeszli od Ołtarzy Bożych, oddając się innym, mniej ważnym aspektom życia duszpasterskiego. Oznajmiamy zatem z tego miejsca wyraźnie, że częste sprawowanie Mszy Świętej będzie cieszyć się naszą szczególną przychylnością i aprobatą, lecz równie uważnie będziemy dostrzegali wszelkie uchybienia i zaniedbania w tej kwestii.

Obiecujemy również z całą solennością, że ktokolwiek będzie podczas naszego pontyfikatu wyróżniał się oddaniem Kościołowi i posłuszeństwem wobec Jego władz, zostanie przez nas dostrzeżony i po roztropnym namyśle stosownie do zasług wynagrodzony. Tak samo i ten, kto nie będzie należycie służył Owczarni, niech wie, że o zaszczyty należy nie tylko zabiegać, ale również się o nie troszczyć.

Pragniemy ponadto, aby nasz pontyfikat przybliżył postać Najwyższego Kapłana rzeszom wyznawców Świętej Wiary Rotryjskiej rozsianych po mikroświecie. Zapowiadamy, że podczas uroczystej liturgii z okazji Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej ogłosimy nasz pierwszy cel i termin pielgrzymki zagranicznej. Wierzymy, że tylko dzięki większemu zbliżeniu można zbudować trwałą i szczerą więź między Kościołem hierarchicznym a wyznawcami.

Na koniec tej mowy prosimy Was, Siostry i Bracia, abyście modlili się za nami do Pana, abyśmy unieśli wielki ciężar Triregnum.

Ojciec Święty zaintonował słowa Urbi et Orbi, a jeden z obecnych infułatów okazał mu księgę z rytuałem. Wtedy nowy Biskup Powszechny udzielił pierwszego patriarszego błogosławieństwa.

Sancti Apostoli Petrus et Paulus  de quorum potestate et auctoritate confidimus ipsi intercedant pro nobis ad Dominum 

Et benedictio Dei omnipotentis:
Patris † et Filii † et Spiritus Sancti descendat super vos et maneat semper †.

Ojciec Święty pozdrowił wiwatujący lud, po czym opuścił balkon. Wieczór przebiegał w pogodnej atmosferze modlitwy.

[Michelangelo Piccolomini]

Vivat Clemens! Vivat Rotria!

[Pio Maria de Medici]

Vivat, Vivat Patriarcha! Vivat Sancta Sedes!

[Ludwik Orański]

Vivat Patriarcha!

[Albert Orański]

W chwili tak doniosłej pragnę i ja dołączyć do gratulacji i życzeń wszelkiej pomyślności dla Waszej Świątobliwości. Zapewniam również o gotowości do pomocy we wszelkich sprawach w jakich Stolica Apostolska zechce z niej skorzystać.

Semper fidelis,
A. Orański

[Taddeo Piccolomini]

Vivat Patriarcha! Niech się dzieje wola Boga Jedynego w Trójcy Świętej! Vivat Rotria!

[Filip I Gryf]

Vivat Patriarcha! Gratuluje i życzę wielu Łask Bożych na drodze, która rozpoczyna się przed Waszą Świątobliwością. :-)

[Aurelio de Medici y Zep]

Wasza Eminencjo,
Wasze Ekscelencje,
Przewielebni Księża, 
Umiłowani Wierni!

Radość przenika serce pasterza, gdy widzi oddanie i serdeczność jego Owczarni. Dziękujemy Wam najserdeczniej za ciepłe słowa skierowane ku nam w pierwszych chwilach naszego pontyfikatu. Napełniają one nadzieją, że w dźwiganiu ciężaru odpowiedzialności za Kościół Powszechny nie zostaniemy nigdy osamotnieni. 
Cieszy nas wielce obecność Jego Eminencji Alberta Orańskiego, zasłużonego i cenionego Rotryjczyka, mentora wielu duchownych i świeckich. Tak serdeczna deklaracja Waszej Eminencji jest dla nas źródłem wielkiej radości. 
Radują nas wielce również głosy Czcigodnych Księży Biskupów, którzy nie od dziś dają wyraz swej wierności Stolicy Apostolskiej. 
Z ogromną radością przyjmujemy także ciepłe słowa od najmłodszych latorośli Kościoła, Wielebnych Księży, a także wiernych świeckich. Nie ustawajcie nigdy w pracy na rzecz Winnicy Pana!

Z całego serca ślemy apostolskie błogosławieństwo,
+ Clemens PP. IV