Święci Pańscy na każdy dzień

[Andream.von.Salza]

24 czerwca



JAN (zob. 31 stycznia)
Św. Jan Chrzciciel (+ ok. 32). Urodził się w Judei, według tradycji w Ain Karim, jako syn kapłana Zachariasza
i Elżbiety (Łk 1,5-80). Był krewnym Jezusa Chrystusa. W młodym wieku udał się na pustynię,
gdzie podjął życie ascety. Na przełomie 28/29 roku nad Jordanem, w pobliżu Jerycha, rozpoczął publiczne
nauczanie o nadchodzącym Królestwie Bożym oraz udzielał chrztu pokuty. Wskazał na Jezusa jako
oczekiwanego Baranka Bożego (J 1,29 nn) i nazwał Go Mesjaszem (J 1,20-34). Uchodził za proroka, ale
Chrystus określił go jako kogoś więcej niż proroka (Mt 11,9 nn), posłańca przed Bogiem. Wystąpił przeciw
królowi Herodowi Antypasowi, potępiając jego kazirodcze małżeństwo z Herodiadą, bratową. Został
przez niego aresztowany i uwięziony w twierdzy Macherontu (Mt 11,2-6), a następnie ścięty (Mk 6,17-
28). Miał wtedy trzydzieści kilka lat. W Janie Chrzcicielu uderza jego świętość, życie pełne ascezy i pokuty,
siła charakteru, bezkompromisowość. Był pierwszym świętym czczonym w całym Kościele. Jemu
dedykowana jest bazylika rzymska św. Jana na Lateranie, przy której przez prawie 1000 lat mieli swoją
siedzibę papieże. Jest patronem Austrii, Francji, Holandii, Malty, Niemiec, Prowansji, Węgier; Akwitanii,
Aragonii; archidiecezji warszawskiej i wrocławskiej; Amiens, Awinionu, Bonn, Florencji, Frankfurtu nad
Menem, Kolonii, Lipska, Lyonu, Neapolu, Norymbergi, Nysy, Wiednia, Wrocławia; jest patronem wielu
zakonów, m. in. joannitów (Kawalerów Maltańskich), mnichów, dziewic, pasterzy i stad, kowali, krawców,
kuśnierzy, rymarzy; abstynentów, niezamężnych matek, skazanych na śmierć. Jest orędownikiem
podczas gradobicia, w chorobach epilepsji.
W ikonografii św. Jan przedstawiany jest jako dziecko, młodzieniec lub mąż ascetyczny, ubrany w skórę
zwierzęcą albo płaszcz z sierści wielbłąda. Jego atrybutami są: Baranek Boży, baranek na ramieniu, na
księdze lub u stóp, baranek z kielichem, chłopiec bawiący się z barankiem, głowa na misie, krzyż. W tradycji
wschodniej, zwłaszcza w ikonach, ukazywany jest jako zwiastun ze skrzydłami.

[Michelangelo Piccolomini]

Bardzo dziękuję Waszej Eminencji za te krótkie wstawki hagiograficzne. Zawsze można dowiedzieć się czegoś ciekawego o pięknej postaci.

[Andream.von.Salza]

25 czerwca



BONIFACY (zob. 14 maja)
Św. Bonifacy Winfryd, mnich, biskup, męczennik. Urodził się około 673 r. w królestwie Wessex. Benedyktyn
w Exeter. Przyjął święcenia kapłańskie w wieku 30 lat. W roku 719 udał się na misje do Fryzji.
Trzy lata później otrzymał sakrę biskupią z rąk papieża Grzegorza VII. W 732 został arcybiskupem misyjnym,
w sześć lat później legatem papieskim na Frankonię i Niemcy. Założył biskupstwa w Bawarii,
Almanii, Hesji, Turyngii. Mając 80 lat, powtórnie udał się na misje do Fryzji. 5 czerwca 754 r. wraz z 54
towarzyszami został zamordowany w Dokkum (teren dzisiejszej Holandii). Ciało Świętego sprowadzono
do Fuldy gdzie spoczywa do dzisiejszego dnia. Św. Bonifacy jest patronem Niemiec, diecezji w Fuldzie,
Erfurcie, Moguncji, łomżyńskiej, archidiecezji warmińskiej, także kasjerów, krawców, księgarzy piwowarów.
W ikonografii św. Bonifacy jest przedstawiany w biskupim stroju - w ornacie, paliuszu, mitrze lub jako
benedyktyński mnich. Jego atrybutami są: kruk, lis, krzyż z podwójnym ramieniem - symbolizujący legata
papieskiego, księga Ewangelii przebita mieczem (taką bowiem znaleziono przy nim po męczeńskiej
śmierci).

[Andream.von.Salza]

26 czerwca



JAN (zob. 31 stycznia) i PAWEŁ (zob. 15 stycznia)
Św. Jan i św. Paweł, męczennicy (+ 362). Byli braćmi. Zajmowali wysokie stanowiska na dworze Konstantyny,
córki cesarza Konstantyna Wielkiego. Wyrażając sprzeciw wobec prześladowań chrześcijan, nie
przyjęli zaproszenia przesłanego im przez cesarza Juliana Apostatę. Przymuszeni do złożenia ofiary Jowiszowi,
odmówili, za co zostali potajemnie zgładzeni w nocy, w ich własnym domu. Ich imiona wymieniano
w kanonie rzymskim Mszy świętej.

[Andream.von.Salza]

27 czerwca



CYRYL (zob. 14 lutego)
Św. Cyryl Aleksandryjski, biskup, patriarcha, doktor Kościoła. Urodził się w Aleksandrii w 370 r. Przez
jakiś czas przebywał wśród mnichów na pustyni. W 412 r. został biskupem.
Popierany przez papieża, skłonił cesarza Teodozjusza II do zwołania soboru, który odbył się w
Efezie (431). Podczas obrad Cyryl przyczynił się do zdefiniowana nauki katolickiej, iż dwie natury: boska
i ludzka, są złączone w jednej osobie Jezusa Chrystusa, oraz do ogłoszenia dogmatu, że Najświętsza
Maryja Panna jest prawdziwą Matką Boga (Theotokos). Św. Cyryl zmarł 27 czerwca 444 r. Pozostawił po sobie
obfitą spuściznę teologiczną. Leon XIII ogłosił go doktorem Kościoła.
W ikonografii św. Cyryl ukazywany jest w stroju biskupim rytubizantyjskiego z charakterystycznym kapturem zdobionym krzyżykami, 
a także w scenie, gdy Matka Boża ukazuje się Świętemu. Atrybutem - gołąb na ramieniu, czasami kodeks.

[Andream.von.Salza]

28 czerwca



IRENEUSZ
gr. eirenaios - spokojny, pokojowy.
Św. Ireneusz, biskup, męczennik. Urodził się w Smyrnie około 130 r. Był uczniem tamtejszego biskupa,
św. Polikarpa - ucznia św. Jana Apostola. Apostołował w Galii. Stamtąd w 177 r. został wysłany przez
chrześcijan do papieża Eleuteriusza z misją. Po powrocie do Lugdunum (Lyon) Ireneusza wybrano na
stolicę biskupią, na miejsce umęczonego biskupa Potyna. Jako wybitny teolog zwalczał w swoich pismach
gnostyków, wykazując, że tylko Kościół przechował wiernie tradycję otrzymaną od Apostołów.
Poniósł śmierć męczeńską w Lyonie w 202 r. Jest patronem diecezji w Lyonie.
W ikonografii jest przedstawiany w stroju biskupa rytu rzymskiego z mitrą i pastorałem.

[Andream.von.Salza]

29 czerwca



PIOTR (zob. 21 lutego)
Św. Piotr, Apostoł (+ 67). Syn rybaka Jony z Betsaidy Galilejskiej.
Nosił imię Szymon. Mieszkał w Kafarnaum. Chrystus powołał go wraz z jego bratem, Andrzejem, na swojego ucznia. W
ewangelicznej relacji o ustanowieniu grona Dwunastu otrzymał od Jezusa nowe imię - Piotr.
Należał do Jego najbliższego grona. Obecny podczas przemienienia na górze Tabor; złożył wyznanie, że
Jezus jest Mesjaszem, Synem Boga (Mt 16,16 nn); kroczył po wodzie ku Jezusowi; był przy Nim w
Ogrójcu; podczas aresztowania Mistrza bronił Go, atakując sługę arcykapłana (J 18,10). Po
zmartwychwstaniu Chrystus ukazał się Piotrowi, przekazując mu władzę pasterską (J 21,15-17). Po Zesłaniu Ducha Świętego
wygłosił mowę misyjną do Żydów, stając na czele uczniów i wyznawców Chrystusa. Duszpasterską
działalność prowadził poza Jerozolimą - w Samarii, Liddzie, Jaffie, Cezarei Nadmorskiej.
Wędrował do Antiochii, następnie do Azji Mniejszej, a potem do Rzymu. Tutaj założył gminę chrześcijańską i
został jej pierwszym biskupem. Po śmierci Heroda (+ 44) wrócił do Jerozolimy. W roku 48/49
przewodniczył Soborowi Jerozolimskiemu, po czym wrócił do Rzymu. Ewangelie ukazują jego szczególną pozycję w
gronie apostołów. Pisma Nowego Testamentu wymieniają go 150 razy Podczas prześladowania
chrześcijan przez Nerona w latach 64 - 67 św. Piotr został aresztowany i ukrzyżowany głową w dół. Jest
autorem dwóch listów należących do Nowego Testamentu. Nad jego grobem wzniesiono w 320 r. kościół, który
ostateczną formę przybrał w postaci bazyliki Watykańskiej. Św. Piotr, pierwszy papież, jest
patronem m. in. diecezji w Rzymie, Berlinie, Lozannie; miast: Awinionu, Biecza, Duszników Zdroju,
Frankfurtu nad Menem, Genewy Hamburga,Nantes, Poznania, Rygi, Rzymu, Trzebnicy;
 a także blacharzy, budowniczych mostów, kowali, kamieniarzy, marynarzy, rybaków, zegarmistrzów. Wzywany jako orędownik
podczas epilepsji, gorączki, febry, ukąszenia przez węże.
W ikonografii św. Piotr ukazywany jest w stroju apostoła, jako biskup
lub papież w pontyfikalnych szatach. Od IV w. (medalion z brązu - Watykan, mozaika w S. Clemente) ustalił się
typ ikonograficzny św. Piotra - szerokie rysy twarzy, łysina lub lok nad czołem, krótka, gęsta
broda. Od XII wieku przedstawiany jest jako siedzący na tronie. Atrybutami Księcia Apostołów są: anioł,
kajdany, dwa klucze symbolizujące klucze Królestwa Bożego, kogut, odwrócony krzyż, księga, łódź, zwój,
pastorał, ryba, sieci, skała - stanowiące aluzje do wydarzeń w jego życiu, tiara w rękach.

[Andream.von.Salza]

30 czerwca




WŁADYSŁAW
słow. wodzi- - władać, panować; -slaw - sława; “ten, który posiadł sławę”.
Św. Władysław, król (1040 - 1095). Syn króla węgierskiego Beli I i Rychezy, córki króla polskiego
Mieszka II. Urodził się w Krakowie. Dzieciństwo i młodość spędził na dworze Kazimierza Odnowiciela,
a potem Bolesława Śmiałego. Znał dobrze język polski i polskie obyczaje. Mając 16 lat udał się na Węgry.
Po śmierci starszego brata Gejzy objął panowanie. Na początku niełatwe były to rządy walczył bowiem
ze sprowadzonymi przez przeciwników jego sukcesji Awarami i Pieczyngami, a następnie z cesarzem
niemieckim Henrykiem IV, który najechał Węgry. Św. Władysław miał trzy córki. Był wzorem
średniowiecznego rycerza. Słynął ze świątobliwego życia. Po przyłączeniu Kroacji do korony węgierskiej
w Zagrzebiu ufundował biskupstwo. Kanonizowany przez papieża Celestyna III w 1192 r. Jest patronem Węgier.
W ikonografii św. Władysław przedstawiany jest z insygniami królewskimi.
Jego atrybutami są: anioł podający włócznię, chorągiew, krzyż, turban turecki.

[Andream.von.Salza]

1 lipca
 

 
OTTON
germ. Odward - dziedzictwo, majątek.
Św. Otton z Bambergi, biskup (ok. 1060 - 1139). Urodził się w Szwabii, w rodzinie szlacheckiej. Do Polski przybył jako kleryk w orszaku opata Henryka z Wurzburga, który został później arcybiskupem gnieźnieńskim. W młodym wieku był kapelanem na dworze księcia Władysława Hermana. Po powrocie do Niemiec został kanclerzem cesarza Henryka IV, a później biskupem Bambergi. Dał się poznać jako wytrawny dyplomata, budowniczy i administrator. W roku 1124 na prośbę Bolesława Krzywoustego Otton przybył na Pomorze, aby je chrystianizować. Ewangelizował i chrzcił m. in. w Stargardzie, Pyrzycach,
Kamieniu, Szczecinie, Lubinie, Kołobrzegu, Białogardzie. Jego misja, mimo trudności i przeciwieństw, zakończyła się pomyślnie. Podczas drugiej wyprawy stworzył na Pomorzu zręby organizacji kościelnej. Pochowano go w opactwie na Górze św. Michała niedaleko Bambergi. Kanonizacji dokonał papież Klemens III w 1189 r. Św. Otton jest patronem archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, Pomorza.
W ikonografii św. Otton przedstawiany jest w stroju biskupa, czasami ma paliusz.

[Pio Maria de Medici]

Ten obrazek mnie rozbroił z lwem z Narni xd