Święci Pańscy na każdy dzień

[Andream.von.Salza]

Tylko taki udało mi się znaleźć

[Andream.von.Salza]

2 lipca

 

 
BERNARDYN (zob. 20 maja)
 
Św. Bernardyn Realino, kapłan. Urodził się w Carpi koło Ferrary. Studiował medycynę w Modenie i Bolonii. Doktor prawa rzymskiego i cywilnego. Był burmistrzem Felizzano, sędzią w Castel Leone, doradcą i pełnomocnikiem namiestnika Neapolu. Kiedy miał 34 lata, podczas rekolekcji podjął decyzję radykalnej zmiany życia. Wstąpił do jezuitów. W trzy lata później przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako mistrz nowicjatu. Uznanie zyskał jako wybitny kaznodzieja. W 1574 r. wysłano go do Lecce, gdzie pozostał do śmierci. Swoją życzliwością i pobożnością podbił serca mieszkańców, którzy nazywali go “ojcem miasta”. Miał dar ekstaz, proroctw, uzdrawiania. Pod koniec życia bardzo cierpiał. Trzy lata przed śmiercią utracił wzrok. Zmarł 2 lipca 1616 r. Beatyfikowany przez Leona XIII w 1895 r. Kanonizował go
Pius XII (1947). Św. Bernardyn jest patronem Lecce.
W ikonografii przedstawiany jest z Dziecięciem Jezus na rękach, które miał otrzymać od Matki Bożej podczas jednej ze swoich ekstaz..

[Andream.von.Salza]

Coś dziwnego mis się zrobiło, jak mam to porawić

[Andream.von.Salza]

3 lipca



TOMASZ (zob. 28 stycznia)
Św. Tomasz, Apostoł (+ ok. 67). Zwany także Didymos, “Bliźniak”. Należał do ścisłego grona Dwunastu
Apostołów. Ewangelie wspominają go kilkakrotnie: kiedy jest gotów pójść z Jezusem na śmierć (J
11,16); w Wieczerniku podczas Ostatniej Wieczerzy (J 14,5); osiem dni po zmartwychwstaniu, kiedy ze
sceptycyzmem wkłada rękę w bok Jezusa (J 20,19 nn); nad Jeziorem Genezaret, gdy jest świadkiem cudownego
połowu ryb po zmartwychwstaniu Jezusa (J 21,2). Według tradycji św. Tomasz ewangelizował
Fartów (Iran). Dotarł do Indii, gdzie poniósł męczeńską śmierć w Kalaminie (?). Pochowano go w Mailapur
(dzisiaj przedmieście Madrasu). W III wieku relikwie przeniesiono do Edessy, potem na wyspę
Chios. W 1258 r. krzyżowcy przewieźli je do Ortony w Italii. Św. Tomasz jest patronem Indii, Portugalii,
Urbino, Parmy, Rygi, Zamościa; architektów, budowniczych, cieśli, geodetów, kamieniarzy, murarzy,
stolarzy, małżeństw, teologów.
W ikonografii św. Tomasz przedstawiany jest jako młodzieniec (do XIII w. na Zachodzie, do XVIII w. na
Wschodzie), później jako starszy mężczyzna w tunice i płaszczu. W prezentacji ikonograficznej powraca
wątek “niewiernego” Tomasza. Atrybutami Świętego są: kątownica, kielich, księga, miecz, serce, włócznia,
którą go przeszyto, zwój.

[Andream.von.Salza]

4 lipca



ELŻBIETA (zob. 18 czerwca)
Św. Elżbieta Portugalska, królowa. Urodziła się w Saragossie w 1271 r. Była córką Piotra III, króla Aragonii,
i Konstancji, królewny Sycylii. Jej ciotką była św. Elżbieta Węgierska. Kiedy miała 12 lat, wydano
ją za Dionizego, króla Portugalii. Miała z nim dwoje dzieci: Konstancję i Alfonsa. Małżeństwo jednak nie
było szczęśliwe. Elżbieta przyjmowała to z cierpliwością. Modliła się, pościła, świadczyła miłosierdzie.
Była fundatorką wielu kościołów i klasztorów. Posiadała dar godzenia zwaśnionych monarchów. W
Coimbrze, a potem w Lizbonie doprowadziła do zgody między Dionizym i Alfonsem, który zbuntował
się przeciw rodzonemu ojcu. Interweniowała w zatargach swego męża Dionizego z jego bratem oraz z
Ferdynandem Kastylijskim. Podczas walk między jej synem Alfonsem IV, a jej wnukiem Alfonsem IX,
królem Kastylii, podążyła na pole bitwy, zapobiegając wojnie. Nazwano ją “aniołem pokoju”. Po śmierci
męża, który umarł na jej rękach pełen skruchy i nawrócenia, wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka i zamieszkała
w założonym przez siebie klasztorze klarysek w Coimbrze. Zmarła 4 lipca 1336 r. Beatyfikowana
przez Leona X w 1516 r. Kanonizował ją papież Urban VIII w roku 1626. Św. Elżbieta jest patronką
Portugalii, Coimbry, Estremoz, Saragossy. Orędowniczka podczas udręk wojny.
W ikonografii Święta przedstawiana jest w stroju królewskim, czasami w habicie klaryski. Jej atrybutami
są: dzban na wino, flakonik z wodą zamienioną według legendy w wino, korona królewska w dłoniach, róża, księga.

[Andream.von.Salza]

5 lipca



ANTONI (zob. 17 stycznia)
Św. Antoni Maria Zaccaria, kapłan, zakonnik. Urodził się w Cremonie 1502 r. Studiował medycynę w
Padwie. Dał się poznać jako lekarz pełen troski, życzliwości i bezinteresowności. Katechizował dzieci i
młodzież. Mając 26 lat przyjął święcenia kapłańskie. W 1530 r. założył kongregację Kleryków Regularnych
św. Pawła. Od kościoła św. Barnaby w Mediolanie, gdzie osiedlił się nowy zakon, nazwano ich barnabitami.
Spopularyzował 40-godzinne nabożeństwo. Wyniszczony pracą apostolską, zmarł 5 lipca 1539
r. Do dziś wielu pielgrzymów gromadzi się przy jego grobie w Mediolanie.
W ikonografii św. Antoni przedstawiany jest m. in. w towarzystwie św. Pawła Apostoła, do którego miał
szczególne nabożeństwo. Bywa ukazywany z monstrancją w ręku. Czasami, jako czciciel Męki Pańskiej,
trzyma krzyż. Atrybuty: hostia, kielich, lilia.

[Andream.von.Salza]

6 lipca



MARIA (zob. 1 stycznia)
Św. Maria Goretti, dziewica, męczennica (1890 - 1902). Urodziła się w Corinaldo koło Ankony. Pocho-
dziła z ubogiej wiejskiej rodziny. Kiedy miała 10 lat, umarł jej ojciec. Maria pomagała matce i opieko-
wała się rodzeństwem. W wieku 12 lat, broniąc swej niewinności, została zasztyletowana przez 16-
letniego chłopca z sąsiedztwa. Przed śmiercią darowała winę swemu zabójcy W procesie beatyfikacyj-
nym świadkowie podkreślali niezwykłą dla tak młodej dziewczyny pracowitość, zaradność i nadzwyczaj-
ną pobożność. Pius XII beatyfikował ją w 1947 r. Kanonizował w trzy lata później. Jest patronką mło-
dzieży.

[Andream.von.Salza]

7 lipca




BENEDYKT (zob. 12 lutego)
Bł. Benedykt XI, papież. Michał Boccasini urodził się w 1240 r. w Trevisio. Matka jego była praczką.
Gdy miał 14 lat, wstąpił do dominikanów. Po ukończonych studiach teologicznych w Wenecji i Genewie
został wkrótce prowincjałem. Bonifacy VIII mianował go biskupem Ostii i kardynałem. Jako kardynał
prowadził liczne misje dyplomatyczne z ramienia Kościoła - pośredniczył w zawarciu pokoju pomiędzy
Filipem Pięknym, królem Francji, a Edwardem I, królem Anglii. Był wysłany jako legat na Węgry, do
Polski, Serbii, Dalmacji. Człowiek łagodny, życzliwy, głębokiej modlitwy. W 1303 r. został wybrany
papieżem. Benedykt XI zmarł 7 lipca 1304 r. w Perugii. Tam w kościele św. Dominika spoczywają jego
relikwie. Beatyfikowany przez Klemensa XII w 1736 r.

[Andream.von.Salza]

9 lipca



WERONIKA (zob. 13 stycznia)
Św. Weronika Giuliani, dziewica, ksieni. Urodziła się 27 grudnia 1660 r. w Mercatello, w zamożnej rodzinie
Mancini. Rodzice dali jej na chrzcie imię Urszula. Mając 17 lat chciała zostać zakonnicą. Ojciec
wyraził na to zgodę dopiero w obliczu choroby grożącej jej śmiercią. Urszula wstąpiła do klasztoru kapucynek
w Citta di Castello. Przeszła przez wszelkie zakonne funkcje aż po urząd ksieni. W kontakcie z
siostrami była życzliwa, wobec siebie wymagająca i surowa. Spotkało ją wiele cierpień. Obdarowana
doświadczeniami mistycznymi, w Wielki Piątek - 5 kwietnia 1697 r. - otrzymała stygmaty. Miała szczególne
nabożeństwo do Męki Chrystusa. Zmarła 9 lipca 1727 r. Pozostawiła dziennik “Pamiętnik męki”, w
którym jest zapis ekstaz, przeżyć mistycznych, doświadczeń religijnych. Beatyfikowana przez Piusa VII
w 1802 r. Kanonizacji dokonał w 1839 r. Grzegorz XVI.

[Andream.von.Salza]

10 lipca



ANTONII (zob. 17 stycznia)
Św. Antoni Peczerski, opat (983 - 1073). Jego pierwotne imię to Antypas. Pochodził z grodu Lubecz,
leżącego na północ od Kijowa. Jako młody człowiek zapoznał się z żydem zakonnym na górze Athos. Po
powrocie na Ruś w pobliżu Kijowa zajął pieczarę, w której wiódł surowe życie pustelnika. Od tego miejsca
otrzymał przydomek “Peczerski”. Po pewnym czasie zaczęli gromadzić się wokół niego uczniowie. Z
ich pomocą powiększył pieczarę i urządził w niej cerkiew. Wokół wydrążono groty-cele. Dał tym samym
początek Ławrze Pieczerskiej. Kiedy życie wspólnoty było w miarę zorganizowane, mianował igumena, a
sam usunął się do osobnej groty, której nie opuszczał. Zmarł mając 90 lat. Ruś widziała w nim swego
ojca żyda monastycznego, związanego z tradycją wschodnią.