Msza święta

[Adalbertus Pronobis]

Dnia IV, miesiąca lipiec, anno Domini MMXIX, 

w Bazylice św. Marka w Wenecji odbyła się uroczysta Msza święta w intencji Kapłanów i powołań do służby Kościołowi Rotryjskiemu. Mszy świętej przewodniczył nowy proboszcz Adalbertus Pronobis. W czasie homilii proboszcz podkreślił 2 rzeczy, którymi powinie cechować się pasterz ludu:  być wiernym Bogu i służyć ludowi Bożemu. Jednocześnie zachęcił wiernych do modlitwy za kapłanów, patriarchę Klemensa IV oraz trwający Sobór Welijski II.  Przed błogosławieństwem końcowym, proboszcz podał do informacji, że Zakon Jezuitów ma nowego Generała. Proboszcz podał także, celebrację nabożeństwa i Mszy świętej na następny dzień. Z racji I piątku miesiąca, nabożeństwo przed Najświętszym Sakramentem ku czci Najświętszego Serca Jezusa bezpośrednio po Eucharystii o godzinie 19:30.Następnie pobłogosławił wiernych, po czym odśpiewano "Ciebie, Boże, wielbimy" jako dziękczynienie za dar kapłaństwa i kapłanów. Następnie procesja wyjścia wyruszyła do zakrystii, a tłum ludzi pod wpływem płomiennego kazania proboszcza, pozostał na modlitwie.

 

[Adalbertus Pronobis]

Dnia V, miesiąca VII, anno Domini MMXIX,
w Bazylice św. Marka, zgodnie z zapowiedzią z dnia IV, miesiąca VII, anno Domini MMXIX.
odbyła się Msza święta pierwszopiątkowa ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa. 

Wśród bardzo licznego tłumu parafian, procesjonalnie do świątyni wszedł proboszcz Adalbertus Pronobis w towarzystwie asysty liturgicznej śpiewie "Amemus Christum"



Na zakończenie Eucharystii odśpiewano Litanię do Serca Jezusa przed wystawionym Najświętszym Sakramentem




Proboszcz pobłogosławił wiernych Najświętszym Sakramentem i asysta powróciła do zakrystii, a lud trwał jeszcze przez chwilę na modlitwie.

[Adalbertus Pronobis]

Dnia VI, miesiąca VII, anno Domini MMXIX,
w Bazylice Św. Marka odbyła się Msza święta pierwszosobotnia, ku czci NMP.

Proboszcz Adalbertus Pronobis, przeszedł wraz z asystą liturgiczną do ołtarza, ucałował go i rozpoczął mszę świętą znakiem świętego Krzyża. W czasie procesji rozbrzmiewała pieśń "Salve Mater, misericordie".

W homilii proboszcz wskazał, że chrześcijanin, czy to kapłan, czy wierny świecki, nigdy nie powinien zapominać i Matce naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Każdy z nas, przynależących do Jezusa Chrystusa, jest związany z Jego Matką - Maryją. Nie wolno nam zapominać o Jej nieustannej obecności w naszym życiu. Jej Niepokalane Serce uczy nas, że wszystkie nasze sprawy mamy poddać pod rozwagę i modlitwę, potem na sposób ludzki możemy podjąć odpowiednią decyzję.

Przed błogosławieństwem, proboszcz razem z ludem odśpiewali litanię loretańską zawierzając Ojca Świętego Klemensa IV i cały Kościół Rotryjski i jego sprawy.

Następnie proboszcz zachęcił wiernych do uczestnictwa w niedzielnej Eucharystii, pobłogosławił lud i powrócił do zakrystii, a lud trwał na modlitwie.

[Adalbertus Pronobis]

Dnia siódmego, miesiąca siódmego, anno Domini MMXIX,
w Bazylice św. Marka została odprawiona Msza święta z XIV Niedzieli Zwykłej roku C.

Proboszcz parafii Adalbertus Pronobis, w towarzystwie asysty przeszedł procesjonalnie w kierunku ołtarza w. Procesji towarzyszyła pieśń "Laudate Dominum" Mozarta.



Po wprowadzeniu w liturgię, kapłan wezwał lud do uczynienia aktu pokuty. 

Najmilsi, prośmy Boga Wszechmogącego, aby odpuścił nam nasze winy, abyśmy mogli godnie sprawować tę Najświętszą Ofiarę.

Następnie odśpiewano Kyrie i Gloria z Missa de Angelis.





W kazaniu proboszcz nawiązał do słów Jezusa:

"Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało" - mówi Pan. Jako chrześcijanie jesteśmy wezwani do autentycznego dawania świadectwa o Jezusie, aby świat poznał Jego przez nasze czyny, słowa, postawę życia. Ludzi, którzy gorliwie i autentycznie pracują na rzecz szerzenia Ewangelii jest coraz mniej. Jako wyznawcy Chrystusa jesteśmy zobowiązani do dawania świadectwa o naszym Zbawicielu i życia zgodnie z Ewangelią i moralnością chrześcijańską.

Przed Modlitwą Eucharystyczną I odśpiewano Sanctus z Missa de Angelis.

Na zakończenie mszy proboszcz ogłosił ważną wiadomość:

Drodzy Bracia i Siostry! W najbliższym tygodniu pragnę rozpocząć budowę kościoła filialnego Bazyliki św. Marka, której patronem będzie św. Barnaba. Filia będzie miejscem spotkań liturgicznych w dni powszednie, zaś Bazylika św. Marka zostanie przeznaczona do Eucharystii związanych z uroczystościami, świętami i niedzielami. Ojciec Święty Klemens IV zezwolił na budowę nowej świątyni. 

Wierni z entuzjazmem przyjęli wiadomość. 

Proboszcz na zakończenie pobłogosławił wiernych i udał się do zakrystii wraz z asystą. 

A lud trwał na Eucharystycznym dziękczynieniu. 

[Adalbertus Pronobis]

16 dnia, miesiąca lipca, anno Domini MMXIX, w Bazylice św. Marka odbyła się uroczysta msza święta we wspomnienie NMP z Góry Karmel, podczas której 20 wiernych parafii przyjęło Szkaplerz NMP.

Liturgii przewodniczył proboszcz parafii Adalbertus Pronobis von Hippogriff-Piccolomini. Przeszedł on do ołtarza w uroczystej procesji oraz asyście. W tym czasie śpiewano pieśń ku czci NMP. 

Podczas kazania proboszcz wskazał na wielką wartość noszenia Szkaplerza Św., który jest symbolem płaszcza Matki Bożej.

Nie traktujmy Szkaplerza jak amulet, lecz z wiarą nieśmy go na sobie, bo tylko dzięki silnej wierze w nieustanną ochronę i opiekę Matki Bożej, możemy zwalczać w nas wszelkie zło, zawiść, kłótnie i spory. Szkaplerz to płaszcz Maryi, pod który każdy z nas, chrześcijan powinien się skryć.

Po kazaniu dokonano obrzędu nałożenia Szkaplerza wiernym parafii:

Kapłan z rozłożonymi rękami odmawia podaną niżej modlitwę poświęcenia, a następnie kropi wodą święconą szkaplerze i przyjmujących je:
K. Boże, Ty jesteś Sprawcą świętości i Tym, który w niej udoskonala, Ty powołujesz do pełni życia chrześcijańskiego i do doskonałej miłości odrodzonych z wody i Ducha Świętego; wejrzyj łaskawie na tych, którzy przyjmują nabożnie szkaplerz karmelitański i będą go wiernie nosić jako znak swojego oddania Najświętszej Maryi Pannie z Góry Karmel. Spraw, aby otworzywszy się na czułą miłość Dziewicy, upodabniali się do obrazu Twojego Syna, Jezusa Chrystusa, i po szczęśliwym przejściu przez to życie mogli wejść do radości Twojego domu. Przez Chrystusa Pana naszego.
W. Amen.
Następuje pokropienie wodą święconą. Nałożenie szkaplerza. Kapłan nakłada szkaplerz każdemu wiernemu, który o to prosi i odmawia następującą modlitwę:
K. Przyjmij ten szkaplerz, przez który stajesz się członkiem Bractwa Rodziny Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Ufny w uprzedzającą miłość pochodzącą od tak wielkiej Matki, oddaj się naśladowaniu Maryi i życiu opartemu na głębokiej z Nią łączności. Noś ten symbol jako wyraz pamięci o obecności Maryi, towarzyszącej ci w twoim codziennym staraniu o wewnętrzne przyoblekanie się w Chrystusa i o ukazywanie Go jako żyjącego w tobie dla dobra Kościoła i całej ludzkości oraz ku chwale Trójcy Świętej.
W. Amen.
Po zakończeniu nakładania szkaplerza kapłan zwraca się do wszystkich następującymi słowami:
K. Przyjmując ten szkaplerz, zostaliście włączeni do rodziny Karmelu poświęconej w sposób szczególny naśladowaniu i posługiwaniu Dziewicy, Matce Boga, byście mogli żyć dla Chrystusa i Jego Kościoła tym samym duchem kontemplacyjnym i apostolskim, którym żyje zakon karmelitański. Abyście mogli w sposób doskonały osiągnąć ten ideał, na mocy udzielonej mi władzy, przyjmuję was do uczestnictwa we wszystkich dobrach duchowych zakonu karmelitańskiego.
Po zakończeniu obrzędu kapłan poleca codzienne odmawianie jednej z maryjnych modlitw, najczęściej "Pod Twoją obronę" lub "Zdrowaś Maryjo ".

Podczas nakładania Szkaplerza towarzyszył śpiew:



Po udzieleniu Komunii Św. odśpiewano "Magnificat":


Po mszy świętej, proboszcz powrócił wraz z asystą do zakrystii, a lud trwał na modlitwie.

[Adalbertus Pronobis]

Dnia 31 lipca, anno Domini MMXIX

W Bazylice św. Marka odbyła się Msza święta w intencji zakonu jezuitów ku czci założyciela zgromadzenia św. Ignacego z Loyoli. Eucharystia była połączona z nieszporami. W procesji wejścia szedł na czele ministrant z dymiącą kadzielnicą, krzyż, akolitki, służba liturgiczna i przewodniczący liturgii ks. Adalbertus Pronobis von Hippogriff-Piccolomini SJ. Po dojściu do ołtarza rozpoczęto hymn nieszporów:

1  O Chryste, Książe stuleci,

O Panie, Królu narodów,

O Sędzio serc i umysłów,

Tyś naszym Wodzem, Tyś Władcą!

2  Wielbią Cię duchów zastępy,

Anioły i Archanioły:

Niech nasze hołdy dołączą

Do niebian śpiewów radosnych.

3  O Chryste, Królu pokoju,

Niech Twoje Serce rozleje

Pokój na serca oporne,

Radość na Twoją owczarnię.

4  To przecież Ty z drzewa Krzyża

Ogarniasz nas ramionami

I Serce włócznią przebite

darujesz nam - dar Golgoty.

5  To Ty się kryjesz w ołtarzu

Pod chleba, wina osłoną.

To rana Twojego boku

Otwiera nam drogę zbawienia.

6  Niech chwała Ci będzie, Jezu,

Za miłość, która nas zbawia,

Niech Ojcu pieśń brzmi radosna,

Duchowi wdzięczna podzięka. Amen.

Następnie znakiem krzyża rozpoczęła się liturgia. Proboszcz wprowadził wiernych w liturgię dnia i wezwał lud do modlitwy za wszystkich tworzących Towarzystwo Jezusowe, a w szczególności Patriarchę Klemensa IV oraz generała [b]ks. prał. Taddeo von Hippogriff-Piccolomini SJ. [/b]Po czym przystąpiono do śpiewu psalmów.

1 ant. Ogień przyszedłem zesłać na ziemi i czegoż chcę? * Oby się już rozpalił!

Psalm 117
Chwała miłosiernemu Bogu

Niech poganie wielbią Boga za okazane sobie miłosierdzie (por. Rz 15, 9)

Chwalcie Pana, wszystkie narody, *
wysławiajcie Go, wszystkie ludy!
   Bo potężna nad nami Jego łaska, *
   a wierność Pana trwa na wieki.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
   Jak była na początku, teraz i zawsze, *
   i na wieki wieków. Amen.

Ant. Ogień przyszedłem zesłać na ziemi i czegoż chcę? / Oby się już rozpalił!


2 ant. Pan mówi: Pójdziesz wszędzie tam, gdzie cię poślę, * i głosił będziesz to wszystko, co ci nakażę.

Psalm 27
Bóg moim światłem

Oto przybytek Boga z ludźmi (Ap 21, 3)

Pan moim światłem i zbawieniem moim, *
kogo miałbym się lękać?
   Pan obrońcą mego życia, *
   przed kim miałbym czuć trwogę?
Gdy mnie osaczają złoczyńcy, *
którzy chcą mnie pożreć,
   Oni sami, moi wrogowie i nieprzyjaciele, *
   chwieją się i padają.
Nawet gdy wrogowie staną przeciw mnie obozem, *
moje serce nie poczuje strachu.
   Choćby napadnięto mnie zbrojnie, *
   nawet wtedy ufność swą zachowam.
O jedno tylko Pana proszę i o to zabiegam, †
żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu *
po wszystkie dni mego życia,
   Abym kosztował słodyczy Pana, *
   stale się radował Jego świątynią.
W namiocie swoim mnie ukryje *
w chwili nieszczęścia,
   Schowa w głębi przybytku, *
   na skałę mnie wydźwignie.
Teraz wysoko podnoszę głowę nad nieprzyjaciół, *
którzy mnie osaczają.
   Złożę w Jego przybytku radosne ofiary, *
   zaśpiewam i zagram psalm Panu.
Usłysz, Panie, kiedy głośno wołam, *
zmiłuj się nade mną i mnie wysłuchaj.
   O Tobie mówi serce moje: †
   "Szukaj Jego oblicza!" *
   Będę szukał oblicza Twego, Panie.
Nie zakrywaj przede mną swojej twarzy, *
nie odtrącaj w gniewie Twego sługi.
   Ty jesteś moją pomocą, więc mnie nie odrzucaj *
   i nie opuszczaj mnie, Boże, mój Zbawco.
Choćby mnie opuścili ojciec mój i matka, *
to jednak Pan mnie przygarnie.
   Naucz mnie swojej drogi, Panie, †
   prostą prowadź mnie ścieżką, *
   aby nie zwiedli mnie moi wrogowie.
Nie wydawaj mnie na łaskę nieprzyjaciół moich, †
bo przeciw mnie powstali kłamliwi świadkowie *
i ci, którzy dyszą gwałtem.
   Wierzę, że będę oglądał dobra Pana *
   w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny, *
nabierz odwagi i oczekuj Pana.
   Chwała Ojcu i Synowi, *
   i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ant. Pan mówi: Pójdziesz wszędzie tam, gdzie cię poślę, / i głosił będziesz to wszystko, co ci nakażę.


3 ant. Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, * tak jak Ja was umiłowałem.

Pieśń (Ef 1, 3-10)
Bóg Zbawca

Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec *
naszego Pana Jezusa Chrystusa.
   On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym *
   na wyżynach niebieskich, w Chrystusie.
W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, *
abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem.
   Z miłości przeznaczył nas dla siebie †
   jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, *
   według postanowienia swojej woli,
Ku chwale majestatu swej łaski, *
którą nas obdarzył w Umiłowanym.
   W Nim odkupienie mamy przez krew Jego, †
   odpuszczenie grzechów, *
   według bogactwa Jego łaski.
Szczodrze ją na nas wylał *
w postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia,
   Przez to, że nam oznajmił tajemnicę swej woli, †
   według swojego postanowienia, które przedtem w Nim powziął *
   dla dokonania pełni czasów,
Aby wszystko zjednoczyć na nowo w Chrystusie jako Głowie: *
to, co jest w niebiosach, i to, co jest na ziemi.
   Chwała Ojcu i Synowi, *
   i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.

Ant. Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, / tak jak Ja was umiłowałem.

W kazaniu podkreślono ogromną rolę Zakonu Towarzystwa Jezusowego, który bardzo dużo robi dla Kościoła i to czasem ponad swoje zamiary.

Następnie utworzono procesję z darami, a wśród nich portret św. Ignacego z Loyoli, który będzie na wyposażenie kościoła filialnego św. Barnaby.

Po Komunii świętej odśpiewano radosne Magnificat:

Proboszcz bazyliki podziękował wiernym za liczne przybycie i jednocześnie zaprosił na koncert. Następnie utworzono procesję wyjścia, kapłan wraz z asystą udali się zakrystii a lud trwał na modlitwie. W procesji wyjścia towarzyszył śpiew:

[Michelangelo Piccolomini]

Piękne nieszpory, dziękuję, że mogłem w nich wziąć udział.

[Adalbertus Pronobis]

Dnia 4 sierpnia, anno Domini MMXIX

W Bazylice św. Marka odbyła się Msza święta pod przewodnictwem proboszcza Adalbertusa Pronobisa von Hippogriff-Piccolominiego, w której to modlono się o Boże błogosławieństwo dla proboszcza we wspomnienie św. Jana Marii Vianney'a. Procesja wejścia zbliżyła się do ołtarza po czym kapłan oddał jemu należytą cześć.

Po przywitaniu wiernych dokonano aktu pokuty oraz odśpiewano Kyrie i Gloria

Następnie wysłuchano liturgii Słowa Bożego, do którego kazanie wygłosił proboszcz bazyliki. W kazaniu proboszcz wskazał, że świat potrzebuje ludzi, którzy jawnie i otwarcie będą sprzeciwiali się trendom i wartościom przeciwnym życiu chrześcijańskiemu. Odwołując tematu chciwości, powiedział, że każdy z nas jest powołany do dawania świadectwa wierze w Jezusa przez hojność i otwarte serce serce na każdego. 

Następnie odbyło się przygotowanie darów eucharystycznych i okadzono je.

Potem odśpiewano Sanctus.

Użyto I Modlitwy Eucharystycznej. Przed przyjęciem Komunii św. chór odśpiewał Agnus Dei.

Przed błogosławieństwem proboszcz podziękował za modlitwy w jego intencji oraz zapowiedział, że ma zamiar zorganizować pielgrzymkę do bazyliki Matki Bożej Wniebowziętej w Sienie na 15 sierpnia. Następnie pobłogosławił lud i udał się procesyjnie do zakrystii. W tym czasie wykonano śpiew:

[Adalbertus Pronobis]

O godzinie 21:00 rozpoczęła się Msza święta żałobna w intencji tych, którzy zginęli w tragicznym pożarze.

Mszą święta rozpoczęła się hymnem nieszporów z oficjum za zmarłych. 



Następnie celebrans uczynił znak krzyża, wprowadził wiernych w liturgię i śpiewano psalmodię. 
Lektor odczytał liturgię słowa, zaś kapłan proklamował Ewangelię i wygłosił kazanie.
W czasie przygotowania darów towarzyszyła głęboka cisza. 
Na uwielbienie odśpiewano żałobne Magnificat. 
Na zakończenie proboszcz ogłosił, że do dnia pogrzebu ofiar w kościele filialnym będzie sprawowana jutrznia za zmarłych. 
Po Mszy asysta wróciła do zakrystii, a lud trwał w modlitewnym skupieniu. 

[Enrique Sánchez Oviedo]

Dzień Powszedni
XXII Tydzień zwykły

31 sierpnia Roku Pańskiego 2021 r. w Bazylice Św. Marka w Wenecji odprawiona została południowa celebra na zakończenie okresu wakacyjnego dla mieszkańców tego regionu Państwa Kościelnego. W procesji do głównego ołtarza podążał Biskup Enrique Sánchez Oviedo, ubrany w zielony ornat. Organy zaczęły grać. Duchowny rozpoczął sprawowanie liturgii, a chór śpiewał pieśń na wejście; kiedy skończył zaczęła się celebra.

Czy prawda nas wyzwoli?
Tylko jej boi się zły duch, tylko ona sprawia, że się gubi

Po takim krótkim wstępie zaczęła się właściwa celebra. Modlitwa, akt pokuty, pierwsze czytanie, psalm responsoryjny i drugie czytanie, po których nastąpiła aklamacja i odczytanie ewangelii przez prezbitera:

"Ewangelia (Łk 4, 31-37)
Jezus udał się do Kafarnaum, miasta w Galilei, i tam nauczał w szabat. Zdumiewali się Jego nauką, gdyż słowo Jezusa było pełne mocy.

A był w synagodze człowiek, który miał w sobie ducha nieczystego. Zaczął on krzyczeć wniebogłosy: „Och, czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić? Wiem, kto jesteś: Święty Boży”.

Lecz Jezus rozkazał mu surowo: „Milcz i wyjdź z niego”. Wtedy zły duch rzucił go na środek i wyszedł z niego nie wyrządzając mu żadnej szkody.

Wprawiło to wszystkich w zdumienie i mówili między sobą: „Cóż to za słowo? Z władzą i mocą rozkazuje nawet duchom nieczystym, i wychodzą”.

I wieść o Nim rozchodziła się wszędzie po okolicy."

Wszyscy wysłuchali słów zapisanych na dzisiejszy dzień. Po wysłuchaniu Ewangelii według św. Łukasza, Biskup kontynuował sprawowanie liturgii. Wygłosił także krótkie kazanie:

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!
To moja pierwsza celebra jako biskupa, ale także i duchownego kościoła Rotryjskiego na rotryjskiej ziemi. Cieszę się, że mogę ją dla was celebrować. Na pewno postaram się kiedyś to powtórzyć. 
"Słowo Jezusa jest „pełne mocy”, ponieważ jest prawdą. Zły duch boi się prawdy. Prawda go gubi. Prawda jest środowiskiem zupełnie obcym dla niego. Dlatego kiedy unikamy prawdy i nie stajemy w niej, narażamy się bardzo na wpływ złego ducha. Oczywiście nie każdą prawdę należy mówić w każdej sytuacji, ale wewnętrznie powinniśmy zawsze stać w prawdzie – jeśli chcemy być mocni i odporni na zło. I pamiętajmy, że źródłem prawdy jest przede wszystkim Bóg." Amen.

Celebrans zakończył mówić. Trwała jeszcze przez chwile cisza, po której kontynuował sprawowanie celebracji.

Na zakończenie Celebry zabrzmiała pieśń na wyjście. Po jej odśpiewaniu ludzie zaczęli opuszczać kościół. W budynku pozostało parę osób na modlitwę, przed tabernakulum.