L'Abbazia di Montecassino - Palazzo di Marchese

[Michelangelo Piccolomini]

Mości Gospodarzu, przezacny biskupie, coś smutno tu u Was na tej biesiadzie. Nawet świniaka utuczonego żeście nie ubili dla nas! Dajcież wina, jadła i muzyki. Bawmy się!

[Pio Maria de Medici]

Kiedy spokojna i uroczysta kolacja przeradza się w alkoholową libację? Kiedy docierają na nią goście ze Sieny. Miłościwemu Gościowi starczy już alkoholu

[Michelangelo Piccolomini]

Nawet ust żem dobrze nie zmoczył. To nie sieneńska kultura, ale polska. Niech Ekscelencja nie zapomina, że ja wśród polskiej szlachty jako ich arcypasterz w RON urzęduję i tam biesiady są zaiste wyborne.

Nawet parobasów paru przywiozłem, żeby nam zagrali. Ej ty, graj no ej!

[Pio Maria de Medici]

Miała być słoneczna Toskania, a wyszedł grubiański Sosnowiec. No cóż.

[Michelangelo Piccolomini]

Chyba Ekscelencji do siebie nie zaproszę. Sztywniak z markiza.

[Pio Maria de Medici]

Ekscelencja wyżej ode mnie w hierarchii i koscielnej i świeckiej, ale nie ma Ekscelencja wyższego wyczucia. Jest Ekscelencja na kolacji u rotryjczykow i panuje tu rotryjska kultura jedzenia past oraz owoców morza, a także kulturalnego picia wina lub koniaczka. A Ekscelencja mi tu polskie burdy wprowadza i to w piatek... W dzień Męki Pańskiej. Kurtury, kurtury, kurtury!

[Michelangelo Piccolomini]

Wybaczcież w takim razie, żem już dwie butelczyny wam wydoił. Dostarczę w zamian za to najlepsze wino ze sieneńskiej winnicy.

[Andream.von.Salza]

Super zabawa, szkoda, że trzeba się żegnac

[Pio Maria de Medici]

Biskup Pio de Medici słynie z ogromnej pasji muzycznej, wszak to on utworzył najsławniejszy chór w Rotrii. Dzisiejszego dnia zaprosił śpiewaków do klasztoru na Monte Cassino, gdzie przygotowali wspaniały koncert dla miejscowej ludności. Po wielu, wielu latach chórowi przewodniczył książę de Medici.

[Pio Maria de Medici]

Siostra Omnipotencja pracująca w Klasztorze na Monte Cassino pojechała odwiedzić swoją rodzinę na skrajach Orientyki. Wiedząc, że Markiz uwielbia zwierzęta, postanowiła przywieźć mu małą pamiątkę: kuokę krótkoogonową. Poinformowała o tym fakcie Biskupa de Medici. Małe pocieszne zwierzątko stało się otuchą w czasie pożarów i chaosu w Apostolskim Mieście. Dlatego mała kuoka otrzymała imię "Serenita", a więc spokój i opanowanie.