Uroczysta Epifania VI I MMXX

[Pio Maria de Medici]

Uroczysta Celebra

z okazji Uroczystości Objawienia Pańskiego

w Bazylice św. Pawła na Welii

6 stycznia MMXX AD

W uroczystość Objawienia Pańskiego w Bazylice św. Pawła na wzgórzu Welia odbyła się wielka celebra. Na święto Epifanii do Miasta Apostolskiego zjechały wozy pełne rotryjczyków z całego Państwa, a nawet i zagraniczni goście. Wszyscy chcieli zobaczyć Welijski Żłóbek oraz uczestniczyć w uroczystościach sprawowanych przez Jego Świątobliwość Jana I. Co ciekawe, przybyli nawet szpiedzy z Winktown, którzy chcieli się przyjrzeć mowie i retoryce patriarchy. Celebra rozpoczęła się o godzinie 19.00. Wtedy to też przez mury przeszedł dźwięk sygnaturki, a organy rozpoczęły grę wspaniałej kolędy Adeste fideles. Procesję prowadził ceremoniarz patriarszy, a obok niego krucyferariusz niosący dar od Jana I - nowy krzyż patriarszy oraz akolitki. Dalej klerycy niosący kadzidło, złoto i mirrę do poświęcenia. Następnie diakoni z figurami trzech królów magów. Dalej kolejno kapłani według precedencji, idący w powłóczystych szatach, ozdobnych strojach chórowych z należnym nakryciem na głowie - prezbiterzy, kanonicy i prałaci, infułaci i biskupi oraz purpuraci. W asyście dwóch diakonów szedł Patriarcha Jan I, który z radością witał się z wszystkimi zebranymi. Błogosławił im, łapał za ręce, posyłał dobre słowa. Ojciec Święty był ubrany w nowy ornat od krawca Barbiconiego oraz w mitrę, która była darem od krawca Mancinelliego. Albę, ozdobioną trzema rzędami mereżek, patriarcha otrzymał od sióstr z Monte Cassino, zaś trzymana ferula była świątecznym podarunkiem od Kolegium Kardynalskiego. Obok Patriarchy szedł dzisiejszy ceremoniarz, biskup Hieronim Sieniawski, który wygłosi Słowo do zebranych jako kaznodzieja. Kiedy korowód dotarł do ołtarza rozpoczęła się wspaniała celebra, na którą składało się poświęcenie kadzidła, złota i mirry czy uroczyste wstawienie figur trzech mędrców do stajenki. Dalej Ojciec Święty sprawował święte czynności, które objawić miały ludowi Bóstwo Chrystusa. W pewnym momencie na ambonę wszedł dzisiejszy kaznodzieja, biskup Sieniawski i przemówił do zebranych.

[Hieronim Sieniawski]

Wasza Świątobliwość,
Umiłowani Bracia i Siostry w Chrystusie!

Dzisiejsza uroczystość Objawienia Pańskiego upamiętnia objawienie się Chrystusa Mędrcom, wydarzenie, któremu św. Mateusz poświęca wiele uwagi (por. Mt 2, 1-12). W swej Ewangelii pisze, że pewni «Mędrcy» — prawdopodobnie perscy zwierzchnicy religijni — przybyli do Jerozolimy, prowadzeni przez «gwiazdę», świetliste zjawisko na niebie, które zostało przez nich zinterpretowane jako znak zwiastujący narodziny nowego króla żydowskiego. W mieście nikt o niczym nie wiedział, co więcej, panujący wówczas król Herod przeraził się tą wiadomością i powziął tragiczny zamysł «rzezi niewiniątek», aby pozbyć się nowo narodzonego rywala. Mędrcy natomiast zaufali Świętym Księgom, a w szczególności proroctwu Micheasza, według którego Mesjasz miał się narodzić w Betlejem, mieście Dawidowym, znajdującym się około dziesięciu kilometrów na południe od Jerozolimy (por. Mi 5, 1). Wyruszyli w tym kierunku i znów widząc gwiazdę, z radością podążali za nią, dopóki nie zatrzymała się nad grotą. Weszli do niej i zobaczyli Dzieciątko z Maryją, pokłonili się przed Nim i oddając hołd Jego królewskiej godności, złożyli Mu w darze złoto, kadzidło i mirrę.

.

Dlaczego to wydarzenie jest tak ważne? Ponieważ zapoczątkowało ono przyjmowanie wiary w Chrystusa przez ludy pogańskie, zgodnie z obietnicą, którą Bóg dał Abrahamowi, a o której mówi Księga Rodzaju: «Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi» (Rdz 12, 3). Podczas gdy Maryja, Józef i betlejemscy pasterze są przedstawicielami ludu Izraela, który przyjął Pana, Mędrcy są pierwocinami narodów, które również mają należeć do Kościoła, nowego Ludu Bożego, który łączy już nie jednorodność etniczna, językowa czy kulturowa, ale jedynie wspólna wiara w Jezusa, Syna Bożego. Objawienie Chrystusa jest zatem również objawieniem Kościoła, czyli ukazaniem jego powołania i powszechnej misji. W tym kontekście z radością kieruję serdeczne pozdrowienie do umiłowanych braci i sióstr z Kościołów wschodnich, które — zgodnie z kalendarzem juliańskim — będą jutro obchodzić Boże Narodzenie. Z całego serca życzę im obfitości pokoju i chrześcijańskiego szczęścia.

.

[Tekst pochodzi z rozważań Ojca Świętego Benedykta XVI na dzień 6 stycznia 2007].