Habemus Patriarcham XII II MMXX

[Michelangelo Piccolomini]

Habemus Patriarcham!

w Bazylice Św. Jana na Lateranie, dnia XII, miesiąca II, anno Domini MMXX

Najpierw biały dym, który unosił się nad Kaplicą Sykstyńską, a później dźwięk dzwonów Bazyliki Św. Jana na Lateranie ożywił tłum zgromadzony przed świątynią. Wszyscy bowiem z wielką atencją wyczekiwali końca konklawe, jednak rozbrzmiewające wieże świątyni dały miastu i światu znak, że kolegium Książąt Kościoła dokonało wyboru XXXII Biskupa Powszechnego, następcy Jana I. Na balkonie Bazyliki Laterańskiej dało zauważyć się poruszenie, po chwili otwarły się duże drzwi prowadzące na loggię błogosławieństw, następnie odsłonięto czerwone sukna, zza których wyłonił się Prodziekan Kolegium Kardynalskiego, Jego Eminencja Michelangelo Piccolomini. Jego Eminencja pozdrowił zebranych gestem dłoni, a następnie rzekł:

Annuntio vobis gaudium magnum: habemus Patriarcham,
Eminentissimum ac Reverendissimum Dominum,
Dominum Nicolaum,
Sanctæ Rotriæ Ecclesiæ Cardinalem Dreder,
qui sibi nomen imposuit Pium Leonem Secundum!

Natychmiast zabrzmiała salwa radości na placu. Lud zaczął pobożnie wiwatować na cześć nowego Patriarchy, Ojca Świętego Piusa Leona II i oczekiwać jego pojawienia się na balkonie. W tym czasie orkiestra wojskowa rozpoczęła grać marsze. W chwili obecnej trwają przygotowania do ukazania się nowego Ojca Świętego.

[Aurelio de Medici y Zep]

Vivat Pius Leo!

[Hieronim Sieniawski]

Vivat! Gratuluję Waszej Świątobliwości!

[Andream.von.Salza]

Gratuluje Wasza Świątobliwość

[Mikołaj Dreder]

Umiłowani w Chrystusie,

Można rzec, że historia zatoczyła koło, gdyż na dwa dni przed rocznicą naszej elekcji na Tron Pawłowy, ręce Czcigodnego Kolegium Kardynalskiego ponownie włożyły na nasze barki odpowiedzialność. I to odpowiedzialność nie byle jaką, bowiem od dzisiaj odpowiadamy nie tylko za kierunek w którym podążać będzie Państwo Kościelne, nie tylko za duchownych tworzących Kościół Rotryjski, ale też za Kościół Rotryjski rozsiany po całym Pollinie. Temu też będziemy chcieli poświęcić znaczną część pracy, którą wykonywać będziemy na Złotym Tronie. Nie od dziś wszyscy wiemy, że Mikroświat znajduje się nad przepaścią, dlatego zamierzamy zmienić Państwo Kościelne Rotria z "Perły Pollinu" na "Ostoję Pollinu". Wspólną pracą Patriarchy i duchowieństwa rotryjskiego skupimy się na wypracowaniu rozwiązań, które skupią się na zwiększeniu integracji wśród polskich mikronacji oraz na wspólnym budowaniu aktywności. Stolica Apostolska będzie stanowiła również wsparcie dla państw w kryzysie, a nasi kapłani będą służyć im pomocą. To nasze zadanie! To nasz nadrzędny cel - wypracować nowatorskie metody współpracy międzymikronacyjnej. I my, Rotryjczycy, tego dokonamy, bo jak doskonale pokazuje nasza piękna i bogata historia - dla naszego narodu nie istnieje niemożliwe.

Nieprzypadkowo po raz drugi przyjęliśmy imię Piusa Leona. Chcemy w ten sposób powrócić do ideałów, które przyświecały naszemu poprzedniemu pontyfikatowi. Chcemy tworzyć Rotrię aktywną, sprawnie zarządzaną i w miarę potrzeby skutecznie reformowaną. Dzisiaj, po roku ciężkiej pracy naszych Umiłowanych Poprzedników, Klemensa IV i Jana I, otrzymaliśmy w zarząd silne, stabilne państwo, które z dnia na dzień rośnie w siłę. Naszym obowiązkiem będzie utrzymać poziom aktywności wypracowany przez ostatni rok, to my - Pius Leon II - będziemy odpowiadać za aktywizację mieszkańców Stolicy Apostolskiej. Również w dalszym ciągu będziemy kontynuować wymianę pokoleniową w Państwie Kościelnym. Czeka na nas wielu młodych mieszkańców, którym będziemy przewodnikiem i bratem, których będziemy prowadzić za rękę w codziennej aktywności na forum państwowym, którym będziemy służyć radą. Nie będziemy bać się wyciągać konsekwencji od starszyzny rotryjskiej. Nie będzie za naszego pontyfikatu ludzi równych i równiejszych - każdy z Was zaczyna w dniu dzisiejszym pracę dla Kościoła Rotryjskiego z czystą kartą i tylko od każdego z Was, Umiłowani Synowie, zależy czym ta karta się wypełni. Nie straszne nam będzie odebranie kapelusza nieproduktywnemu kardynałowi czy mitry nieaktywnemu biskupowi, tak samo nie straszne nam będzie kreować Księciem Kościoła wyróżniającego się, błyskotliwego i aktywnego biskupa czy prezbitera. To, w którym miejscu hierarchii będziecie się znajdować za cztery miesiące, leży tylko w Waszych rękach. My, jako Biskup Powszechny, wspomagając Waszą wspólną i ciężką pracę dla dobra wspólnego - ku chwale naszej ukochanej Rotrii i dla dobra naszej wielkiej Rodziny Rotryjskiej - będziemy oceniać to, na jakie godności każdy z Was zasługuje.

W dniu dzisiejszym czas też zakończyć wszelakie spory, które cechowały codzienność rotryjską w zamierzchłych czasach. W Państwie Kościelnym w którym mieszkamy nie ma i nie będzie miejsca na kłótnie, waśnie czy bezsensowne spory. Naszym zadaniem będzie położyć kres wojnie rotryjsko-rotryjskiej, która jak nowotwór, będzie wyniszczać uzdrowiony w ciągu ostatniego roku organizm rotryjski. Nie będzie patriarszego przyzwolenia na spory i wojny jak za dawnych lat. Będzie za to miejsce na miłość i braterstwo, czego pragnął nasz Umiłowany Poprzednik, Ojciec Święty Jan I. Kończąc, Drodzy Bracia, kontynuujmy naszą ciężką pracę i rozwijajmy Państwo Kościelne w duchu reform Soboru Laterańskiego VII i Welijskiego II - reform, które przyniosły liczne korzyści naszej ojczyźnie. Doceńmy wysiłek pracy wielu osób, aby Państwo Kościelne w końcu stało się potężnym państwem - stabilnym z rzeszą aktywnych mieszkańców. Bo w takiej Rotrii teraz żyjemy! Na taką Rotrię wspólnie, ciężko pracowaliśmy, dlatego nie pozwolimy zniszczyć tego, co jest dziełem naszych poprzedników: Ojca Reform, Ojca Liturgii i Ojca Braterstwa.

Błogosławiąc,
(+) Pius Leo, PP. II
Patriarcha et Episcopus Rotriae

[Adalbertus Pronobis]

Vivat Patriarcha! Vivat Pius Leonus II!

[Taddeo Piccolomini]

Vivat!

[Operar]

Wasza Świątobliwość,
  Radość mnie ogarnęła, gdy po szeregu głosowań udało się wyłonić następcę Jana I.
  Dziesięć godzin temu, zanim mikroświat dowiedział się o Wielkiej Radości życzyłem w swojej Ojczyźnie, aby Kolegium Kardynalskie wybrało odpowiednią osobę, która być może otworzy jeszcze lepszą ścieżkę stosunków magnifikacko-rotryjskich. Ku mojemu zdumieniu oraz wesela chwilę po tych słowach Patriarcha został wybrany. 
  W imieniu Ludowej Republiki Magnifikatu i Komitetu Centralnego Partii Robotniczej składam Wam życzenia obfitości błogosławieństwa i wzorowej Służby, a państwu rotryjskiemu odpowiedniego postępu społeczno-gospodarczego.

[Maurycy Orański]

Vivat Patriarcha! Vivat Rotria!

[Mikołaj Dreder]

Wasza Ekscelencjo,
Prześwietny Kawalerze,
Umiłowani Synowie,

Dziękujemy za złożone gratulacje. Ten jakże prosty gest świadczy o tym jak wielu przyjaciół ma obecna Stolica Apostolska w Rotrii. To niezwykle cieszy nasze serce wiedząc, że Biskup Rotrii może polegać na tylu wspaniałych osobach. Przyjmijcie, wszyscy tu zebrani, nasze błogosławieństwo patriarsze. Będziemy Was także polecać w codziennych modlitwach.

In nomine Patris + et Filii + et Spiritus Sancti +