Komisja Liturgiczna ds. Obrządku Bizantyjskiego

[Pio Maria de Medici]

Liturgia rotryjska, choć nie jest sprawowaniem sakramentu, w pewien nasz, troszkę upośledzony sposób oddaje chwałę Bogu - więc ceremonie powinny móc się nazywać liturgiami - bo są to po prostu wszelkie czynności religijne, kultyczne i parareligijne, wedle definicji "dla ludu".

[Adalbertus Pronobis]

Dziękujemy za wypowiedź Eminencji Pio de Medici. Zarządzam jednodniową przerwę w obradach. Jako, że od soboty, 2 maja 2020 rozpocznie się II Kongregacja Generalna Towarzystwa Jezusowego, proszę, aby do dnia 7 maja 2020 pracą Komisji pokierował ekscelencja Gagik Bagratyda. Będę teraz tylko nadzorował pracę i w razie potrzeby interweniował.

[Mikołaj Dreder]

Z uwagi, iż obrady zatrzymały się w martwym punkcie, chcemy ich wznowienia. Na czym stoimy? Do jakich wniosków doszliśmy? Będziemy wdzięczni, jeśli nadzorujący obrady komisji, będą kontynuować dyskusję. W razie potrzeby - gwarantujemy naszą pomoc i wsparcie.

[Gagik Bagratyda]

Ups... ja miałem kierować pod nieobecność Ekscelencji Pronobisa.
Podsumowując, zwykłe uroczystości powinne różnić się od dotychczasowych jedynie zamianą zdjęć i muzyki na greckie/słowiańskie, należy opracować rytuały nominacji diakona, prezbitera i eparchy, a także opracować obrzędy inauguracji kościoła, benedykcji archimandryty, koronacji cesarskiej bądź królewskiej oraz pogrzebu. Co do ślubu, to został uznany za zbędny, zaś kwestia inauguracji bazyliki jest kwestią sporną.
Teraz proszę Eminencję Sieniawskiego o wypowiedź, jak ogólnie postrzega problem obrządku wschodniego.

[Hieronim Sieniawski]

Wasza Świątobliwości, Wasze Eminencje, Wasze Ekscelencje,

ze swojej strony mogę stwierdzić, że jestem optymistą w kwestii obrządku bizantyjskiego, jeżeli tylko występuje wola (a bez wątpienia mamy z nią do czynienia) animowania takiej formy liturgii. Niestety moja wiedza w materii ceremonii wschodnich jest mocno ograniczona i wielce niewystarczająca, dlatego swoją rolę widzę bardziej w kontekście doradztwa w kwestiach prawnych oraz bieżącej partycypacji w pracach komisyjnych. Wierzę jednak, że kompetencje Szacownego Gagika będą stanowiły pomoc, dzięki której w nieodległym czasie sporządzimy projekt stosownego dokumentu.

W sprawie nazewnictwa optuję za obrządkiem welijskim jako formą uhonorowania soboru, gdzie po raz pierwszy pojawiła się ta idea. Uważam także, że o ile obrzędy analogiczne do tych zawartych w Rytuale Laterańskim mogłyby nieznacznie różnić się od obecnie funkcjonujących, o tyle jednak dobrze będzie, gdy celebry codziennie uzyskają swoją specyfikę czy odmienne elementy - wszak z nich korzystać będziemy najczęściej.

[Gagik Bagratyda]

Również sądzę, że celebry codzienne powinny mieć inne elementy, niż te łacińskie. Myślę, że najbardziej odpowiednie były by teksty z danego okresu lub z dnia, ponieważ teksty stałe były by zbyt monotonne.

[Hieronim Sieniawski]

W mojej opinii ogólny szkielet liturgii powinien być stały, zaś częścią zmienną quasi-Liturgia Słowa, która obejmowałaby np. przywołanie czytania z dnia czy omówieniem sylwetki wspominanego patrona. Całość musi być prosta - na tyle, aby duchowny, który raczej nie będzie obeznany z zawiłościami ceremoniałów wschodnich, zgrabnie poradził sobie z zadaniem cyklicznego organizowania takich celebr. Dobrym rozwiązaniem byłoby zatem przedstawienie scenariusza/schematu, a także wyjaśnień a la realne OWMR.

[Gagik Bagratyda]

A były by to czytania według kalendarza rzymskiego czy bizantyjskiego? W moim przekonaniu powinny być według bizantyjskiego.

[Hieronim Sieniawski]

Jeżeli jest dostępny w sieci kalendarz jakiegoś Katolickiego Kościoła Wschodniego, który będzie klimatycznie wpisywał się w obrządek - to wydaje mi się, że możemy go zastosować. Ważne, aby czytania były po polsku, bowiem publikowanie życiorysów czy lekcji w językach, które zna garstka osób nie miałby sensu.

[Gagik Bagratyda]

Jest dostępny kalendarz Kościoła Katolickiego obrządku bizantyjsko - słowiańskiego, ale bez czytań.