Coronatio Patriarchae XVII VII MMXX

[Taddeo Piccolomini]

Wikariusz podaje spinki. 

[Pio Maria de Medici]

Przypinam paliusz złotymi spinkami.

[Aurelio de Medici y Zep]

Zachowamy bez najmniejszej straty dyscyplinę i ryt Kościoła. Usuniemy z Kościoła każdego, kto ośmieliłby się działać przeciwko tej przysiędze, czy bylibyśmy to my sami, czy ktokolwiek inny. Tak nam dopomóż Boże. Amen.

[Taddeo Piccolomini]

Kardynał Dziekan podchodzi przed Patriarchę, kłania się mu i nakłada na jego palec pierścień, mówiąc:

[Mikołaj Dreder]

Przyjmij pierścień na znak wierności Prawu i Tradycji, którą właśnie przysiągłeś. Niech Pan wspomoże Cię w obronie wolności Kościoła i niech poprzez Twoją rękę, na której spoczywa ten pierścień, broni przed wszelkim grzechem.

[Taddeo Piccolomini]

Następuje koronacja triregnum. Do tronu Patriarszego zbliża się Arcybiskup Trydentu. Kardynał Dziekan podnosi tiarę i koronuje Patriarchę słowami:

[Mikołaj Dreder]

 Weź tiarę, ozdobioną trzema koronami i bądź świadom, że jesteś Ojcem Królów i Książąt, Sługą Sług Bożych i Suwerenem Państwa Kościelnego. In nomine Patris et Filio et Spiritui Sancto.

[Taddeo Piccolomini]

Po założeniu tiary, Kardynał Dziekan przyklęka i odchodzi na bok. Szambelan podaje Jego Świątobliwości mowę tronową, którą ten wygłasza.

[Aurelio de Medici y Zep]

Wasze Eminencje,
Wasze Ekscelencje,
Przewielebni Księża,
Dostojni Goście,
Drodzy Wierni,

dzisiejsza Koronacja Patriarsza to poniekąd koronacja-niespodzianka. Różne względy sprawiły, iż miała ona miejsce niespodziewanie i z opóźnieniem, aczkolwiek nie należy do owych względów nasza obawa o utratę triregnum. Za fakt ten przepraszamy wszystkich mieszkańców Patrymonium i dostojnych Gości z zagranicy. 

Po niemrawym miesiącu, który dla wielu z pewnością był czynnikiem demobilizującym, przyznajemy się kornie do winy i obiecujemy, iż Rotrię ożywimy. Jak zapewne zdążyliście zauważyć, postanowiliśmy udać się w pielgrzymkę po kościołach Rotrii. Zaczęliśmy od Wenecji, miejsca szczególnie bliskiego naszemu sercu. Nie jest to jednak jedyny plan na następne trzy miesiące naszego posługiwania. Pracy będzie wiele, bowiem Rotria, jako prawdziwa Winnica Pańska, musi być stale doglądana i pielęgnowana, aby wzrastała. Pragniemy toteż prosić wszystkich, aby zapał Wasz nie gasł i abyście bez ustanku wkładali tak wiele serca w służbę Kościołowi i Państwu Kościelnemu. 

Jak wiecie, Bracia Najdrożsi, za cel obraliśmy sobie bycie blisko Kościoła parafialnego - tego, w którym toczy się życie zwykłych księży i wiernych. I właśnie z tego miejsca, z Matki wszystkich Kościołów, jako Biskup Powszechny, chcemy podziękować wszystkim tym, którzy codziennie przystępują do ołtarzy w małych kościółkach rozsianych po Patrymonium i całym Pollinie. Wasz trud jest niezwykle cenny. Nie popadajcie nigdy w wątpliwości i nie podejrzewajcie nigdy, że czynicie coś mniej ważnego niż ci, których Bóg powołał do służby na wyższych urzędach. Nie byłoby bowiem najwyżej postawionych dostojników, gdyby nie dowiedli oni swych talentów przy zadaniach, które wykonywali za młodu. Każde poświęcenie będzie przez nas docenione i każda forma służby Bogu oraz Kościołowi spotkają się z odpowiednim wynagrodzeniem. 

Kierujemy również serdeczne pozdrowienie ku wszystkim, którzy na co dzień Rotrii nie zamieszkują, a wysłuchują nas jako goście lub zapoznają się z naszymi słowami post factum. Wszystkie narody Pollinu, jako wielka wspólnota budują jeden mikroświat i powinny patrzeć na siebie z serdecznością. Nie o bezsporność tu chodzi, a o przyjazne współistnienie i wzajemny szacunek. O to modlimy się codziennie, mając w pamięci wszystkich, wobec których zawiniliśmy sami, jak również tych, do których my i najbliżsi nam mogą czuć pewien żal. 

Wszystkim z serca błogosławimy in nomine Patris + et Filii + et Spiritus Sancti. 

[Taddeo Piccolomini]

Po zakończeniu mowy, Patriarcha podnosi się i wyrusza w procesji do zakrystii. Na tym kończy się ceremonia koronacji patriarszej.