Audiencja Generalna - III VIII MMXX

[Mikołaj Dreder]

Uroczysta Audiencja

Ojca Świętego

Jana II

3 sierpnia MMXX AD, w Pałacu Apostolskim

Ojciec Święty, po odprawieniu popołudniowej Celebracji Świętej w intencji pomyślnego rozwoju Państwa Kościelnego, udał się wraz ze swoim Trybunałem do swojej siedziby, do Pałacu Apostolskiego. Tam miała odbyć się zapranowana Audiencja Generalna Ojca Świętego Jana II, który w kilku słowach postanowił zwrócić się do wiernych, a także wyróżnić  ciężko pracujących na rzecz Kościoła Rotryjskiego kapłanów. W trakcie procesji do tronu patriarszego, Jan II ściskał ręce napotkanych wiernych, błogosławił im, brał niemowlęta na ręce. Fotografowie przy okazji wykonywali pamiątkowe zdjęcia tego niezwykłego wydarzenia. Następnie Jan II przemówił do zebranych.

[Aurelio de Medici y Zep]

Wasze Eminencje,
Wasze Ekscelencje,
Przewielebni Księża,
Umiłowani Wierni,

trwający niestety z naszej winy okres stagnacji Państwa Kościelnego dla wielu jest jednak czasem wytężonej pracy. Doceniamy z całego serca fakt, iż Kościół Święty nie traci swych wiernych sług nawet w okresie kryzysu, wzrastając przez to nadal i pełniąc swą misję bez ustanku. Ślemy słowa serdecznego podziękowania ku wszystkim, którzy pracują ciężko nie bacząc na niemrawość Złotego Tronu. Pokazujecie w ten sposób, Drodzy Bracia, że Rotria jest Wam prawdziwie droga i zależy Wam na niej - dokładnie tak, jak przysięga się podczas inwestytury prezbiterskiej. Mawia się wtedy bowiem - uczynię wszystko, czego wymagać będzie ode mnie posługa prezbitera. Prezbiter jest sługą swego Biskupa, a przez niego Patriarchy, ale nade wszystko jest sługą Kościoła. Ma służyć Kościołowi również wtedy, kiedy zapominają o tym przełożeni, choćby był to sam Najwyższy Kapłan. Przyjdzie bowiem taki dzień, kiedy wszyscy zostaniemy rozliczeni z naszej służby Winnicy Pańskiej, a nasze zaniedbania nie zostaną pominięte. Słowa podziękowania należą się każdemu, kto Stolicy Apostolskiej w tym trudnym czasie nie opuścił, jednak pragniemy w szczególny sposób wynagrodzić dwóch spośród Was. Warto jednak mieć na uwadze, że przyznane dziś godności będą nie tylko podziękowaniem za służbę Kościołowi w czasie naszej absencji, ale również za całokształt pracy kapłańskiej przez czas jej trwania. Postanawiamy zatem wynieść Księdza Prałata Janusza Zabieraja do godności Protonotariusza Apostolskiego, tj. infułata, doceniając tym samym jego niegasnący zapał. Zaś Jego Ekscelencję Tadeusza Piccolominiego pragniemy wynieść do godności kardynalskiej, czyniąc go Księciem Kościoła. Czynimy to doceniając jego ciężką pracę i aktywność.
Biorąc jednak pod uwagę zastrzeżenia skierowane do nas przez Jego Eminencję Hieronima Sieniawskiego, byłego już Wielkiego Inkwizytora, ogłaszamy, iż w związku ze złamaniem prawa kanonicznego przez Jego Ekscelencję Tadeusza Piccolominiego, zobowiązujemy go do odbycia pokuty w postaci dziewięciodniowego pobytu w pustelni. Zobowiązujemy Jego Ekscelencję do zamieszczania informacji o przebiegu każdego dnia pokuty w specjalnym wątku, począwszy od jutra. Niech będzie to czas pokuty, ekspiacji, modlitwy i postu. Dopiero po odbyciu pokuty przez Jego Ekscelencję zostanie on formalnie wyniesiony do godności kardynalskiej i dopiero wówczas będzie mógł się tak tytułować. Łagodny wymiar kary wymierzamy z tej przyczyny, iż wierzymy mocno w to, że Jego Ekscelencja przestępstwa swe popełnił w sposób nieświadomy. Mamy również na uwadze jego zaangażowanie i wierność Stolicy Apostolskiej. W przypadku przyszłych wykroczeń nie będziemy jednak tak samo łagodni, na co uczulamy zresztą wszystkich. 
Z serca raz jeszcze dziękujemy wszystkim za ciężką pracę.

Z apostolskim błogosławieństwem,
Ioannes PP. II

[Pio Maria de Medici]

Sua Santità,

proszę mi nie mieć za złe moje niektóre moje przemyślenia, które nie są ani atakiem na Złoty Tron, ani tym bardziej w Waszą Świątobliwość. Zawsze cicho uważałem dwie rzeczy za bardzo ważne: po pierwsze dać w Rytuale Laterańskim (a do tego trzeba zwołać Sobór, czego przeciwnikiem jestem), a dokładnie w przysiędze patriarszej adnotację o nieustannej aktywności i napędzaniu Państwa Kościelnego Rotria pod groźbą autosediswakacji. Zapewniłoby nam to jako taką aktywność, a przede wszystkim obecność najważniejszego trybu - Patriarchy, bez którego nic nie działa. Drugą myślą było oddanie Tronu w młodsze ręce, czego jestem zwolennikiem i orędownikiem, aby Patriarcha nie był z kręgu nas - gnuśnych dziadów leśnych, ale właśnie z inszej opcji, mającej może jakieś nowe spojrzenie, a triregnum wpompowałoby do serca takiego człowieka i do Rotrii świeżą krew. I ubolewam nad tym stanem jaki mamy - w takim stanie sam nie potrafię się odnaleźć, ani jako Kamerling, ani jako Ekonom Patriarszy (w tej chwili, z powodu remontów, nie mam "placówki" do malowania map). Pobudzałem kilka razy Waszą Świątobliwość do poruszenia w jakikolwiek sposób Sekretarza Stanu (bo na tym się akurat znam), ale bez odgłosu - wszak obecnemu Sekretarzowi Stanu tylko mitra i kapelusz, za "darmo" w głowie - gdzież obiecany już Janowi I spis odnowy prawa, który miał być przez Wielebnego przygotowany? Żałuję, że wyraziłem zgodę na powołanie Wielebnego Gudonowa na urząd Sekretarza Stanu, bo to wspaniała "fucha" do rozruszania Państwa i Kościoła.

Ubolewam także nad jedną rzeczą. Oczywiście gratuluję Wielebnemu Zabierajowi infuły i życzę już nie mitry simplex, a praetiosy. Osobiście mam jednak ogromne zastrzeżenia co do kapelusza kardynalskiego Ekscelencji Hippogriffa. Uważam, że to za wcześnie - i trochę bez powodu - w ostatnim czasie Wielebny zamieszany jest nie tylko w aferę rotryjską (którą, świadomie czy nieświadomie) się włączył. Również w Sarmacji dobre imię Wielebnego Tadeusza spaliło się, gdzie (nomen omen świadomie) włączył się w fałszowanie wyborów. Trochę to szkodzi pięknu i czystości Purpurowego Kapelusza. Ale to moje prywatne zdanie, nad którym boleję. Sam wobec zaistniałych faktów, oraz rezygnacji Eminencji Sieniawskiego oraz braku odpowiedzi na zniesienie z urzędu obecnego Sekretarza Stanu i powołanie nowego (wcale nie zgłaszam swojej kandydatury), zastanawiam się nad złożeniem swoich urzędów.

(+) Pio Maria de Medici,
kardynał jeszcze kamerling

[Adalbertus Pronobis]

Jako emeryt pragnę zaznaczyć, że kapelusz kardynalski dla ekscelencji Taddeo jest zbyt wczesny, choć zasługuje na to, ale jeszcze nie teraz. Przy okazji pozdrawiam wszystkich i oznajmiam, że żyję

---

Jako emeryt pragnę zaznaczyć, że kapelusz kardynalski dla ekscelencji Taddeo jest zbyt wczesny, choć zasługuje na to, ale jeszcze nie teraz. Przy okazji pozdrawiam wszystkich i oznajmiam, że żyję

[Stanisław Wieniawa]

Składam Waszej Świątobliwości serdeczne Bóg zapłać za wyróżnienie. Będzie mnie motywowało do dalszej pracy na niwie duszpasterskiej i naukowej. Niestety mnie też składa realioza, ponieważ przygotowuję się do ważnych egzaminów. Jednocześnie gratuluję kapelusza kardynalskiego dla Jego Eminencji Tadeusza. Uważam, że duchowny ten w pełni zasługuje na ową godność. Jego oddanie i zaangażowanie na rzecz Kościoła oraz społeczności, w których działa, jest znaczne. Każdy popełnia błędy i błędy te muszą być wybaczone.

[Stanisław Dmowski]

Gratuluję Ekscelencji Zabierajowi. Rzetelność i pracowitość powinna być nagradzana.

[Mikołaj Dreder]

Ja zaś przesyłam gratulacje dla obu nominatów, zarówno składam je na ręce kardynała-elekta, jak też dla naszego nowego Infułata. Myślę, że wierność obu Braci, a także pracowitość ku chwale Kościoła Świętego, jest największym skarbem dla Złotego Tronu, czego wyrazem uznania są wczorajsze decyzję Biskupa Rotrii.

[Stanisław Wieniawa]

Jeszcze raz dziękuję. Mnie za to cieszy, że w chwilach kryzysu potrafimy się zmobilizować. Jak ktoś krzyknie, że jest źle, to ludzie zaczynają się odzywać. Bardzo to lubię. Widać, że są duchowni, którym zależy na Rotrii i którzy przysłowiowo "spinają tyłki", gdy jest źle. Oby tak było zawsze.

[Hieronim Sieniawski]

Co z pokutą? Miała rozpocząć się od czwartego sierpnia, a dzisiaj jest - szczęść Boże - szósty. Obstrukcji ciąg dalszy, Patriarcha swoje, a każdy swoje.

[Taddeo Piccolomini]

Co z pokutą? Miała rozpocząć się od czwartego sierpnia, a dzisiaj jest - szczęść Boże - szósty. Obstrukcji ciąg dalszy, Patriarcha swoje, a każdy swoje.

Wasza Eminencjo niestety, ale nie stać mnie czasowo na jakieś konstruktywne posty, a znowuż chodzi żeby takie się ukazały. Pokutę odbędę pokornie, nawet mogę podwójnie.