Prywatna kaplica kard. de Medici y Zep

[Aurelio de Medici y Zep]

Po Dziadach zostało sporo jedzenia i napojów, bo duchy najwidoczniej nie miały apetytu. Cała kaplica wypchana jadłem i trunkami z północy. Gdyby chcieli Bracia miło spędzić ten przedświąteczny wieczór, to zapraszam do mojej domowej jadalni

[Gagik Bagratyda]

Egzorcyzmy chyba nie będą potrzebne, ale przekonałem się ostatecznie, że wschodni duchowni potrafią rzeczy takie, jakie my w Rotrii potrafimy dopiero po długiej biesiadzie w Winiarni u Bernarda

Ja dziś nabożnie wspominałem św. Łukasza.

[Aurelio de Medici y Zep]

Omnium Sanctorum

I XI MMXX A.D.

W poranek Uroczystości Wszystkich Świętych, Jego Eminencja udał się do swojej kaplicy i w towarzystwie kilku alumnów, przyjaciół oraz kantora odprawił pierwszą od dawna w tym miejscu Mszę śpiewaną. Kardynał, ubrany w złote, a skromne szaty odmówił u stopni ołtarza psalm Iudica me Deus oraz Confiteor, a następnie wyszedł na stopień przy śpiewie introitu. 



W atmosferze modlitwy mijała Msza Święta, podczas której Jego Eminencja wygłosił krótką homilię.

Bracia i Siostry!

Tak łatwo jest zamknąć się w doczesności i skoncentrować wszystkie siły i całą uwagę jedynie na życiu na ziemi. Tak łatwo... Dla wierzącego to jeden z poważnych błędów, który ujawnia się w całej ostrości w spojrzeniu w oczy własnej śmierci.

Mądrość, której uczy nas Chrystus, polega na utrzymaniu z żelazną konsekwencją hierarchii wartości, w której życie wieczne jest bezwzględnie na pierwszym planie zawsze i wszędzie. Przypominają nam o tym rzesze świętych, których czcimy w dniu dzisiejszym. Oni wygrali życie dzięki temu, że tą hierarchią żyli.

O tej drodze życia mówią błogosławieństwa, dlatego one tak słabo harmonizują z wyłącznie doczesną hierarchią wartości. Tu, na ziemi, nikt nie wychwala ubóstwa, płaczu, niesprawiedliwości, prześladowania... Nikt. Ale jeśli ktoś chce żyć w układach zdominowanych wartościami wiecznymi, może dostrzec głęboki sens wskazań Jezusa, będzie umiał zobaczyć w nich drogę do szczęścia na ziemi i w wieczności.

Dziś wielu z nas nawiedzi cmentarz i wspomni zmarłych. Ilu z nich żyło według hierarchii, w której życie wieczne było na pierwszym miejscu? Jeśli wybrali tylko doczesność, przeżywają swą klęskę. Jeśli wybrali wieczność, są w gronie świętych, których otaczamy szacunkiem.

A jaka jest nasza hierarchia wartości?

Źródło: Otoczmy troską życie wieczne, ks. Edward Staniek

Po liturgii wierni wraz z celebransem odśpiewali jeszcze Litanię do Wszystkich Świętych, a następnie udali się na poczęstunek do domu Jego Eminencji.

[Stanisław Wieniawa]

Piękna uroczystość, gratuluję.

[Aurelio de Medici y Zep]

Bóg zapłać!

[Stanisław Wieniawa]

Ja jutro w Bazylice św. Marka odśpiewam requiem.

[Aurelio de Medici y Zep]

Również planuję jutro Requiem za dusze zmarłych przyjaciół, przodków i wszystkich zmarłych Rotryjczyków. Cieszę się, że Dzień Zaduszny będzie w Rotrii tak bogaty w uroczystości

[Aurelio de Medici y Zep]

Commemoratione Omnium Fidelium Defunctorum

Missa Requiem pro Defunctis 

II XI MMXX A.D. 

W dzień Wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych, będący również oficjalnym Świętem Kościoła Rotryjskiego, ustanowionym przez Synod Sieneński za pontyfikatu Jego Świątobliwości Klemensa III, Jego Eminencja przygotował swą kaplicę do celebracji uroczystej Mszy Requiem. W centralnym miejscu kaplicy ustawiono czarny katafalk, symbolizujący trumnę ze zwłokami zmarłego. Wszystkie utensylia zmieniono na te, które są barwy czarnej. Jego Eminencja wszedł do kaplicy, zamykając krótką procesję złożoną ze służby liturgicznej. Wszyscy usługujący mieli w dłoniach płonące świece. Podczas modlitw u stopni ołtarza, kantor wraz z wiernymi śpiewał introit, od którego wzięła się zwyczajowa nazwa dzisiejszej Mszy. 






Przed Ewangelią odczytano i odśpiewano również starożytną sekwencję Dies Irae, której przejmująca treść przypomina o Bożym gniewie, który wywołujemy grzesząc. 



Po odczytaniu Ewangelii, Jego Eminencja zdjął manipularz i zwrócił się do wiernych z krótką homilią.

Drodzy Bracia!

Msza Requiem sprawowana w Dzień Zaduszny to szczególna okazja do wspomnienia naszych v-zmarłych Braci, którzy razem z nami tworzyli Rotrię lub poprzedzili nas w tym dziele.

Pragnę w tym dniu przywołać pamięć:

-v-śp. Karola Wawrzyńca Medyceusza Zepa
-v-śp. Wawrzyńca Medyceusza Zepa
-v-śp. Piusa III, Patrona Kościoła
-v-śp. Severina Castiglioniego, zagubionego syna Kościoła
-v-śp. Alberta Orańskiego
-v-śp. Beatrycze Orańskiej
-v-śp. Tomasza Manciniego
-v-śp. Józefa von Ausfahrt SJ
-v-śp. Michelangela Piccolominiego, który odszedł bez pojednania z Kościołem

Wszystkich, którzy odeszli na zawsze bez pożegnania.

W szczególny sposób wspominam dziś śp. Adreama von Salzę, który odszedł od nas nie tylko wirtualnie, ale również realnie. Pamiętajmy o nim w naszych realnych modlitwach. 

Requiescant in pace. 

Po homilii kontynuowano liturgię w atmosferze refleksyjnego skupienia.




Po zakończeniu Mszy Świętej, Jego Eminencja odwiedził groby swoich v-zmarłych bliskich i przyjaciół, które rozsiane są po najróżniejszych cmentarzach, kościołach i katakumbach.

[Aurelio de Medici y Zep]

Wyruszenie w pustelniczą włóczęgę

7 listopada 2020 roku nad ranem, Jego Eminencja odprawił w swej kaplicy Mszę Świętą. Następnie udał się do apartamentów i spakował pospiesznie niewielki podróżny bagaż. Zostawił w mieszkaniu wszystkie oznaki godności, przywdziewając swoją starą, wysłużoną czarną sutannę. Kardynał zapragnął również nie wzbudzać zainteresowania spotykanych na drodze osób. Nie golił się więc od pewnego czasu, aby swym wyglądem nie przypominać tego kościelnego hierarchy, którym jest na co dzień. Pierwszy raz od dawna poruszał się po budynku rezydencji bez czerwonej piuski na głowie. Udał się ponownie do swojej kaplicy, gdzie podczas długiej modlitwy powziął postanowienie, aby przez najbliższe dziewięć dni żyć jak pustelnik. Zrezygnował też na ten czas ze wszystkich honorów i całej tytulatury, które na co dzień mu przysługują oraz przyjął pustelnicze imię brata Symeona, którym będzie posługiwał się podczas wędrówki. 
Gdy dozorca budynku spytał go kiedy Wasza Eminencja wróci?, poprosił by przez czas włóczęgi zwracać się do niego po prostu Bracie Pustelniku oraz obiecał powrót za dziewięć dni.
Brat Symeon wyruszył jeszcze przed wschodem słońca i rozpoczął drogę się na południe. 

[Ametyst I Dziecię]

Jak ten biskup z Rancza, który przyjechał incognito do Wilkowyj.