Gmina Żydowska we Florencji

[Aurelio de Medici y Zep]

קהלה

Książę Florencji udzielił ludności wyznania mojżeszowego specjalnego przywileju, który pozwala jej na zachowanie prawnej autonomii i na podleganie bezpośrednio pod władzę Księcia. Sprawiło to, że wielu wyznawców judaizmu rozsianych po Rotrii i Pollinie zapragnęło osiedlić się właśnie we Florencji. Jesienią roku MMXX ogromna liczba ludności aszkenazyjskiej zawitała do Księstwa. Nie zabrakło również Sefardyjczyków, którzy - w przeciwieństwie do Aszkenazyjczyków - przybywali z południa. Wśród przybyszów zdecydowanie przeważają Chasydzi najróżniejszych dynastii, choć nie brakuje wśród nich Litwiszów - przeciwników chasydzkiej filozofii życia i wiary. Gmina żydowska prędko wybrała swojego rabina, którym został Rebe Aaron Blumstein. Wkrótce dołączyli do niego pomocniczy rabini, dzięki czemu udało się stworzyć pierwszy w Rotrii Bejt Din - sąd rabinacki, któremu przyznano przywilej bezpośredniego sprawowania wymiaru sprawiedliwości nad członkami Gminy. Rabini zwrócili się do Księcia z prośbą o przyznanie potrzebnych budynków, obiecując zarazem swą pomoc w budowaniu pozycji Księstwa. Książę oddał Gminie starą sefardyjską synagogę, która dotąd pozostawała całkowicie opuszczona. Powierzył jej także inne budynki, które w najbliższym czasie zostaną zaadaptowane na mykwę, dom rabina, siedzibę sądu, jesziwę, czyli szkołę Prawa i teren pod własny cmentarz. Przybyli Żydzi podzielili się obowiązkami i wzięli się prędko do przygotowania dwóch najważniejszych budynków - mykwy i synagogi. Synagogę odbudowano bardzo prędko. Mykwa wymaga więcej pracy, więc przygotowania nie zostały jeszcze zakończone. Członkowie Gminy, zmuszeni koniecznością, wykorzystują tymczasowo do rytualnych kąpieli pobliską sadzawkę, która spełnia wymogi Prawa i została pospiesznie zaadaptowana na ten użytek. 
Od dziś Gmina Żydowska będzie nieodłączną częścią życia Florencji. 

L'chaim!

[Gagik Bagratyda]

Kiedy pierwszym posunięciem Jego Arcykatolickiej i Wielkoksiążęcej Mości jest założenie kahału...

[Aurelio de Medici y Zep]

Ma się pewne długi do spłacenia.

[Stanisław Wieniawa]

Bardzo dobrze, ja cenię ekumenizm. U mnie w hrabstwie działa zbór protestancki.

[Aurelio de Medici y Zep]

Ciekawe, że w wyznaniowym państwie tak kwitnie religijna różnorodność
Pojawienie się wyznawców kolejnych religii zdaje się być tylko kwestią czasu.

[Pio Maria de Medici]

Słyszeliśmy od sióstr z Monte Cassino, że niedaleko Cassino chodzą jacyś domorośli kaznodzieje, jeden nazywa się Celvin, a drugi Kuter. Nie wiemy jeszcze co za tezy głoszą, ale może się dziać ciekawie.

[Aurelio de Medici y Zep]

Nadzieja tkwi w takich jak Celvin i Kuter. Tylko dzięki nim mamy z kim prowadzić rozmowy ekumeniczne

[Pio Maria de Medici]

Ech... Drederowe dzieci Ekumeniackiego Soboru Laterańskiego VII.

[Mikołaj Dreder]

Osobiście wciąż oczekuje na prawdziwy dialog ekumeniczny Kościoła Rotryjskiego z innym wyznaniem chrześcijańskim. Podwaliny pod to stworzył SLVII, ale póki co jesteśmy monopolistami, jeśli chodzi o wyznania chrześcijańskie. Niemniej sam dialog ekumeniczny przyniósłby nam i drugiemu kościołowi szereg korzyści; pozostaje tylko wyglądać "konkurencyjnego" wyznania.

[Pio Maria de Medici]

Był kiedyś Jurij Pietrow z prawosławiem. Ale gdzies wsiąkł. Dalibyśmy miejsca i motywacje do pracy takich ludzi w Rotrii.