Monaster św. Nila

[Gagik Bagratyda]

Monaster św. Nila w Fiesole

 21 marca AD 2013 Wielki Xiążę Toskanii, Lorenzo Pietro kard. de Medici, podarował Zakonowi Braci Dominikanów klasztor we wsi Fiesole oraz przynależne do niego 100 hektarów ziemi. Klasztor stał się siedzibą zakonu, miejscem składania ślubów i obrad kapituły. Ostatnie ślady działalności zakonu pochodzą z wiosny AD 2015. Od tego czasu klasztor stał pusty, służąc jedynie nielicznym wędrowcom za schronienie przed deszczem. Zmieniło się to wiosną tego roku, kiedy w czasie wojny bizantyjsko - mauryjskiej grupa Greków z Sycylii i Kalabrii uciekła do Rotrii, a za nimi pośpieszyło kilku mnichów bazyliańskich, mających nieść im posługę duchową. Osiedlili się w klasztorze, dostosowując go do obrządku welijskiego i tworząc w Państwie Kościelnym trzeci - po Pustelni św. Efrema i Klasztorze św. Antoniego w Palestrinie - ośrodek monastycyzmu i duchowości wschodniej. Taki był początek monasteru św. Nila w Fiesole.

Klasztorna kaplica poświęcona obecnie św. Nilowi

Wirydarz

 Mnisi wiodą bardzo proste życie, wypełnione modlitwą i kontemplacją, a także licznymi postami. Cykl dobowy nabożeństw różni się nieco od łacińskiego: poszczególne nabożeństwa nie są służone oddzielnie, lecz łączą się w trzy grupy: wieczorne (nona, wieczernia (Ἑσπερινός) i powieczerze (Ἀπόδειπνον)), poranne (nabożeństwo o północy (Μεσονυκτικόν), jutrznia (Ὂρθρος) i pryma (Πρῶτη Ὣρα)) oraz dzienne (tercja (Τρίτη Ὣρα), seksta i Liturgia). Poza tym bazylianie zgodnie z nakazem Apostoła nieustannie się modlą (1 Tes 5,17), odmawiając Modlitwę Jezusową.

 Zakonnicy pracują w ogrodzie, ale głównym źródłem ich utrzymania prócz datków są zyski z niewielkiego sklepiku, w którym sprzedają ikony, świeczki, komboskiony i inne produkty związane z duchowością Wschodu.

 Takie dochody nie pozwalają na więcej niż skromne życie, ale mnichom to wystarcza w zupełności. Mało tego, w miarę możliwości wspierają finansowo miejscową biedotę, a wszelcy włóczędzy i bezdomni zawsze znajdą schronienie i nocleg w klasztorze.

Mnisza cela

W jednej z cel zamieszkuje w czasie swego pobytu w Rotrii x. Gagik, będący właścicielem Fiesole. Bazylianie zawsze korzystają z okazji, aby wyciągnąć od niego trochę pieniędzy dla ubogich.

[Gagik Bagratyda]

Dzisiejszy dzień mnisi spędzili na modlitwie, poszcząc i umartwiając się. Wszystko to w intencji przebłagania Boga za istnienie pogan i heretyków na świętej ziemi rotryjskiej i na wybranej ziemi Cesarstwa.

[Stanisław Wieniawa]

Bądźmy ekumenistami.

[Gagik Bagratyda]

Kiedy byłem mały, myślałem, że ekumenizm ma na celu zjednoczenie chrześcijan. Jak się potem dowiedziałem, to, co miałem za ekumenizm, to triumfalizm i prozelityzm, a prawdziwy ekumenizm jest tym, co ostatni sobór potępił jako irenizm...

A tak na poważnie, to tylko taki ekumenizm ma sens, którego celem jest przyprowadzenie braci odłączonych z powrotem na łono Matki Kościoła. Może się to odbywać poprzez wyjaśnianie wzajemnych nieporozumień albo w inny sposób, ale zawsze ma prowadzić do nawrócenia odstępców.

[Stanisław Wieniawa]

Ja mam kompletnie inne poglądy, ale to nieistotne.

[Gagik Bagratyda]

Bazylianie z Fiesole z wielką radością obchodzili święta Narodzenia Pańskiego. Od wiosny zeszłego roku, kiedy zamieszkali w klasztorze, wspólnota znacząco się powiększyła i obecnie liczy (wraz z nowicjuszami) dwudziestu zakonników. Są wśród nich zarówno przybysze z Bizancjum czy Brodrii, jak i członkowie lokalnej diaspory greckiej, a także dwóch Rotryjczyków, którzy przeszli na obrządek wschodni. Monaster współpracuje z Wielką Ławrą na Górze Athos, utrzymuje też przyjazne, ekumeniczne relacje z Klasztorem św. Jerzego, Monasterem Klopskim i klasztorem w Popowie.

[Ametyst I Dziecię]

Muszę opisać w wolnej chwili jakieś inne klasztory ortodoksyjne w Bialenii.

[Pio Maria de Medici]

Zapraszamy serdecznie członków Wspólnoty do Bazyliki św. Pawła. Chętnie uczestniczylibyśmy w jakiejś Liturgii sprawowanej przez Wschodnich braci.

[Gagik Bagratyda]

Po mojej chirotonii wraz z oo. bazylianami będę celebrował w obrzadku welijskim na Welii.

[Ametyst I Dziecię]

Podsłuchiwałem próby. Dobrze się zapowiada.