Karczma pod Mitrą i Pastorałem

[Ametyst I Dziecię]

Renesansowi biskupi dbali często bardziej o beneficja i interesy rodowe

Żeby to tylko renesansowi...

[Karol Medycejski]

To też są biskupi renesansowi, tylko (przykładowo) naszych czasów. Weźmy takiego Sławoja Leszka Głódzia - mąż wielu talentów, prawdziwy człowiek renesansu.

[Pio Maria de Medici]

Proszę się odgryźć od człowieka renesansu. Takiego jak on nie było i nie będzie.

[Karol Medycejski]

Toteż podkreślam przecie jego niepodważalnie liczne cechy. I pełna zgoda - takiego jak on jeszcze nie było (i oby już nie przybyło).

[Stanisław Wieniawa]

Moim ulubionym polskim biskupem był ś.p. bp Śliwiński, który pojechał do Rosji konsekrować kościół i tak zabalował na lotnisku, że zniknął, a Polacy myśleli, iż został porwany. Barman Novotelu podobno w swojej karierze nie zetknął się z człowiekiem o tak potężnej głowie, jak bp Śliwiński. A na bierzmowaniach to działy się cuda, tak biskup folgował jedzeniu i piciu.

[Ametyst I Dziecię]

Bo zanim zrobili pociąg to dojazd z Szeremietiewa to była jakaś tragedia okrutna. W ogóle się mu nie dziwię

[Stanisław Wieniawa]

Ekscelencji mało kto mógł się równać, nawet z Rosjan. Niestety po pijanemu spowodował wypadek i nawet mistrzowi krycia nie udało się tego dłużej robić. Biskup musiał odejść w niepamięć.

[Adalbertus Pronobis]

Mhm... To musiałby ogarnąć Sekretarz Stanu. Za naszych czasów była diecezja w Magnifikacie, diecezja w Sarmacji... ale jak to się rozeszło, nie pamiętamy.

O ile wiem, a było to nie tak dawno, w Sarmacji doszło do rozłamu księstwa i spalona katedra w Sarmacji. W Magnifikacie diecezja jest, bo sam jeszcze ją wizytowałem

[Gagik Bagratyda]

Renesansowi biskupi dbali często bardziej o beneficja i interesy rodowe

Żeby to tylko renesansowi...

Oczywiście, wcześniej też, ale wcześniejszy okres mnie nie interesował. Natomiast później takie sprawy należą do rzadkości, nie licząc XVII i XVIII w. w kilku państwach takich jak np. Francja. Po reformie normą raczej było to, że biskupi są dobrymi pasterzami swoich diecezji (oczywiście są liczne wyjątki - ale to wyjątki, a nie reguła); dopiero wiek XX (a ściśle rzecz biorąc jego II połowa) to prawdziwy wysyp złych hierarchów.

[Ametyst I Dziecię]

Oczywiście, wcześniej też, ale wcześniejszy okres mnie nie interesował.

To tu mogę zaskoczyć, że z tego co wiadomo polski episkopat w średniowieczu był wyjątkowo grzeczny (inna sprawa, że materiał źródłowy jest uboższy w porównaniu z jakimiś Francjami czy innymi Włochami).