Audiencja wieczorna na Wspomnienie Matki Boskiej z Lourdes

[Pio Maria de Medici]

JOANNES·PP·III

ad perpetuam rei memoriam

Pacem et Communionem

ad Ecclesiae Universae

Jest to nasza ostatnia oficjalna audiencja z Wami, najbliżsi. W dniu, kiedy Kościół Święty rozpocznie Wielki Post, a na nasze głowy spadnie popiół - podczas liturgii środy popielcowej zakończy się nasz pontyfikat jako Jana III. Był to dość... intrygujący czas naszymi oczami. Niestety, nie podołaliśmy jako Patriarcha, bowiem mimo naszej woli i wszelkim przewidywaniom nieistniejące sprawy realne same kierowały naszym czasem, nie pozwalając na spoglądanie na Rotrię. Mimo to, raduje nas, że Rotria jest bardzo stabilnym krajem. Mimo absencji Patriarchy kraj radził sobie wręcz wyśmienicie. Lecz to nie nasza zasługa, lecz Wasza. Podczas tej audiencji pragniemy jednak podsumować czas naszych rządów. Co się udało, a co nie.

Wzrost aktywności na przełomie października i listopada ustawiła Rotrię na czele aktywności państwowych, a zarazem stała się jedynym momentem w historii Rotrii (i to za naszego pontyfikatu), kiedy dzienne piki aktywności sięgały 120-150 postów dziennie. Jesteśmy ogromnie dumni z tego momentu, wiedząc, jak wiele serca, woli i chęci włożyliście w to, aby Rotria sięgała szczytów. Dziękujemy Wam, mimo nawet to, iż nas nie było, w okresie grudniowo-styczniowym aktywność była na stabilnym i zadowalającym poziomie. Wskazując na stabilność Rotrii, a to było priorytetem naszego pontyfikatu.

Sobór Florencki, rozpoczęty przez naszego Czcigodnego Poprzednika Jana II, dobiegł końca. Za moment złożymy podpis pod dokumentami soborowymi i mamy głęboką nadzieję, że mądrość Ojców podjęta w debatach wyda wiele owoców. Tym bardziej dumni jesteśmy z dzieła Wielebnego Biskupa Gagika, który, mamy głęboką nadzieję, według przygotowanego przez siebie rytuału przyjmie odpowiednie nominacje biskupie, jeszcze za naszego pontyfikatu. Mamy nadzieję, że ten Sobór, który tak długo i owocnie pracował (w odróżnieniu od wielu soborów, które trwały latami, a nic nie przyniosły) da nowy blask Kościołowi. I za to jesteśmy Wam ogromnie wdzięczni.

Polityka zagraniczna w naszym państwie osiągnęła pewny zadowalający pułap. Sami widzimy, że lepiej czujemy się i działamy z tylnego krzesła, jako Sekretarz Stanu, niż jako Patriarcha, ale znaczna poprawa stosunków z Bialenią (zasługa leży tutaj po stronie Przyjaciela Stołu Patriarszego, Wielmożnego Towarzysza Ametysta) napawa nasze serce niezmierną radością. Tym bardziej wpływa to na aktywność i różnorodność tematów w Rotrii. Niedawno zawarte traktaty z Brodrią również napawają nas optymizmem na rozwój Rotrii. Cieszymy się ogromnie i dziękujemy Ekscelencji Grutinowi i mamy nadzieję, na zacieśnienie stosunków, o czym Jego Ekscelencja już nas gorąco zapewnił przez ręce Jego Eminencji Aurelio de Medici y Zep. Ufamy, że nasza pierwsza placówka jako biskupa stanie się Najwierniejszą Córą Rotrii, jak ongiś czasy. Mamy nadzieję, że uda się jeszcze zorganizować pielgrzymkę do Bialenii, tak abym u końca naszych rządów i pracy, mógł odwiedzić najweselszy kraj, gdzie trawa jest najbardziej zielona. Trzymamy Eminencję Aurelio i Towarzysza Ametysta za słowo, że uda się to wykonać.

W przeddzień końca naszego pontyfikatu zapraszamy Was serdecznie do Bazyliki św. Jana na Lateranie, gdzie uroczystą procesją rozpoczniemy przeniesienie siedziby Patriarchy z Lateranu na Welię. Tam, uroczyście obejmiemy Bazylikę św. Pawła jako Główną Bazylikę Patriarchów Rotrii, zaś Lateran stanie się miejscem, do którego każdorazowy Patriarcha będzie zobowiązany pielgrzymować w celu jej objęcia. Lecz to wszystko dowiecie się w przededniu Środy Popielcowej.

Na koniec naszej mowy chcemy przeprosić, że wszelkie nadzieje w nas pokładane zostały zawiedzione. Niestety, z bólem serca przyznajemy, że to nie z naszej intencji i woli tak się czasy podziały. Mamy jednak nadzieję, że na wzór poprzedników, zostaniemy zapamiętani pozytywnie, jako osoba szczodrobliwa, hojna i życzliwa. Bo tacy zawsze staraliśmy się być. Naszą dobrotliwość podkreślają nominacje, szczególnie kardynalskie, które dawno nie zostały przyznane. Podkreślamy jednak, że w ostatnim dniu pontyfikatu, jako ostatni akcent, odbędą się pewne nominacje świeckie i kościelne. Niech nasze serce nie zakrywa się skąpstwem, ale promienieje radością, bowiem radosnego dawcę miłuje Bóg. Jest to nasz ostatni i ostateczny pontyfikat, bo potwierdzamy nasze przejście na emeryturę. Ale i to określimy odpowiednim dokumentem. Niech dobry Bóg Wam błogosławi, a Matka Boża z Lourdes ma w swojej opiece!

Datum Rotriae, apud S. Paulum, die XI, mensis Februaris, anno Domini MMXXI, Pontificatus Nostri primo ac ultimo.

(-) Joannes PP. III

[Ametyst I Dziecię]

Przyjeżdżajcie na moje zaprzysiężenie.

[Pio Maria de Medici]

A będziemy jeszcze Patriarchą?

[Ametyst I Dziecię]

Czy ja będę jeszcze prezydentem?

[Stanisław Wieniawa]

Deo gratias!

[Gagik Bagratyda]

Deo gratias! Ryt ten, tak dług wyczekiwany, tyle razy rozpoczynany, został wreszcie ukończony i ogłoszony!

[Stanisław Wieniawa]

Deo gratias! Ryt ten, tak dług wyczekiwany, tyle razy rozpoczynany, został wreszcie ukończony i ogłoszony!

Mam nadzieję, że Brata szybko wyświęcimy.

[Mikołaj Dreder]

Dziękuję, Wasza Świątobliwość, za ten pontyfikat, podczas, którego Kościół i Państwo Rotryjskie wkroczyło w nową dekadę XXI wieku, jak wierzę - w dekadę pomyślności, aktywności i samych sukcesów! Vivat!

[Aurelio de Medici y Zep]

Bóg zapłać, Wasza Świątobliwość, za ten dobry czas Waszego pontyfikatu! Będę go wspominał niezwykle ciepło. Vivat Ioannes III! Vivat Rotria!

[Stanisław Wieniawa]

Ja też, bo zmiany wreszcie nastąpiły, aktywność generowali mieszkańcy, a za purpurę będę wdzięczny do końca życia.