Sede Vacante XXVIII I MMXXII

[Michał Franciszek Lisewicz]

Ja Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz, król Polski a wielki książę litewski, a jednocześnie kardynał diakon Kościoła Świętej Agnieszki w Agonie, potwierdzam niniejszym swoje przybycie do Stolicy Apostolskiej i gotowość wzięcia udziału w obradach Świętego Kolegium.

[Stanisław Wieniawa]

Celebritas Missae Pro Eligendo Pontifice

W południe 31 stycznia Roku Pańskiego 2022, wszyscy wierni z niecierpliwością oczekiwali na rozpoczęcie uroczystości Pro Eligendo Pontifice, która miała się odbyć w Bazylice Świętego Pawła. Punktualnie o godzinie 12 w kierunku ołtarza Bazyliki Pawłowej skierowała się uroczysta procesja, którą rozpoczynał krucyferariusz, niosący ciężki, złoty a skromny krzyż Patriarchy Piotra. Za nim kroczył turyferariusz z wonną kadzielnicą wypełniona minerałami sprowadzonymi z odległego Cesarstwa Bizantyjskiego; następnie szli akolici, klerycy, prezbiterzy, kanonicy, kapelani, infułaci biskupi i arcybiskupi, pełniący swą posługę w Apostolskim Mieście. Za nimi ubrani w cappa magna, długie koronkowe komże - rokiety i białe rękawiczki, na których lśnią złote pierścienie, czcigodni Książęta Kościoła - Jego Eminencja Mikołaj Dreder, Jego Eminencja Pius Maria Medyceusz, Jego Eminencja Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz, Jego Eminencja Stanisław Dmowski oraz Jego Eminencja Henryk Sanchez Oviedo. Na stopach mają adamaszkowe pantofle, obszyte złotymi, lecz skromnymi nićmi przez jedną z mediolańskich szwalni. Krocząc, błogosławią rotryjski lud, który oczekuje na rozpoczęcie obrad Najprzewielebniejszego i Świętego Konklawe. Na samym końcu procesji podążał Jego Eminencja Stanisław Wieniawa della Rotria OSI - Dziekan Kolegium Kardynalskiego. Na jego barkach spoczywał atłasowy, ciężki szkarłatny ornat, na głowie zaś wysoka mitra, którą nosił jeszcze jako Patriarcha Leon IV. Jego umęczone długim już życiem ręce podtrzymuje dwóch diakonów, którzy pomagali mu wkroczyć do Bazyliki Welijskiej. Wkraczając do świątyni duchowni zajmują wyznaczone miejsca, a następnie rozpoczyna się uroczystość, której przewodniczy Kardynał Dziekan.

Jako Kyriał wykonywana była przez Chór Bazyliki Welijskiej Mała Msza Jazzowa, tak ukochana przez Kardynała Dziekana, która towarzyszyć będzie każdej Celebrze Pro Eligendo, której przewodniczyć będzie sędziwy purpurat.

Po odśpiewaniu przez diakona słów Ewangelii Jego Eminencja Kardynał Dziekan wygłosił homilię, której wszyscy słuchali z uwagą.

[Stanisław Wieniawa]

Umiłowani w Chrystusie Panu,

Bracia Kardynałowie,

"Klaskaniem mając obrzękłe prawice, 

Znudzony pieśnią lud wołał o czyny". 

Tymi słowami Cypriana Kamila Norwida trzeba zacząć dzisiejsze kazanie. Kazanie trudne, bo i niełatwo powiedzieć coś więcej nadto, co powtarza się od kilku albo i więcej konklawe. Znowu zawiodłem, nie udźwignąłem ciężaru patriarszej tiary. Realioza pozbawiła mnie złudzeń. Przychodzi teraz czas na Patriarchę czynu. Bo i ja okazałem się wyłącznie Patriarchą pieśni. Żeby jednak ten Biskup Rotrii został wybrany, potrzebne będzie starcie starego i nowego.

Co przemawia za starym? Stare jest dobre, bo znane. Stare to sprawdzone. Stare to coś, co gwarantuje stabilizację. Do starego przynależę i ja, i kardynałowie-drederyści. Tylko stare ma jedną wadę. Jest wypalone. Zacytuję znowu piękny utwór Tomasza Baranowskiego, który odnosi się do nas - starych kardynałów:

"Gdzie jest chłopiec i co się z nim stało?

Gdzie sprzedał, gdzie zgubił dziecięce marzenia?

Coś się rozsypało, coś się rozwiało.

Coś wypaliło się w smudze cienia.

Gdzie godność stracił, gdzie nauczył fałszu?

Kto mu odebrał dziedzictwo ufności?

Kto wprowadził w zasadzki pijanego rauszu?

Kto sparzył pożądaniem aż do szpiku kości?

Gdzie jest ten chłopiec, co był tak lubiany?

Czy to jego już nie ma, czy to nie ma płomienia?

Coś się rozsypało i coś się rozwiało.

Coś wypaliło się w smudze cienia".

A nowe? Nowe jest świeże, ma pomysły. Nowe jest jednak niepewne. Nowe to niewiadoma. Nowe to zagrożenie dla tego, co było i co jest. Nowe to oczywiście nowi kardynałowie w kolegium.

Najbliższe konklawe to będzie konflikt między starym, a nowym. Linia frontu i walk. A o co w ogóle walczymy? O istnienie? Rotria była, jest i będzie. Czy wygra stare, czy nowe. I tak będzie trwać. Wybierzmy mądrze. Wybierzmy wreszcie takiego Patriarchę, który podoła i przez 4 miesiące w miarę aktywnie będzie nam przewodził. Amen.

[Stanisław Wieniawa]

Po Celebracji Świętej kardynałowie udali się do zakrystii, aby przyodziać stroje chórowe. Po wspólnym nabożeństwie do św. Michała Archanioła uformowali procesję, na końcu której podążał Jego Eminencja Dziekan Stanisław Wieniawa della Rotria OSI, z nałożoną na strój chórowy szeroką stułą. Otwierał ją zaś krucyferariusz z ozdobnym krzyżem. Chór śpiewał Litanię do Wszystkich Świętych, a procesja zmierzała do Kaplicy Sykstyńskiej.

Gdy procesja dotarła na miejsce, odśpiewano hymn Veni Creator Spiritus. Następnie kardynałowie zajęli swoje miejsca na tronach z baldachimami, zaś Dziekan przemówił:

Umiłowani w Chrystusie Panu Bracia Kardynałowie!

Za moment złożymy przysięgę, której wymaga od nas Bulla Conclave consilio est Jego Świątobliwości, Ojca Świętego Jana I. Jej złamanie grozi najwyższymi sankcjami kościelnymi. Gdy ostatni z nas zaprzysięgnie, ogłosimy zamknięcie drzwi Kaplicy Sykstyńskiej. Od tego momentu obowiązuje członków Kolegium całkowity zakaz kontaktowania się ze światem zewnętrznym. Wyjątek dotyczy Dziekana w sprawach elekcji patriarszej oraz Kamerlinga w sprawach niecierpiącego zwłoki zarządu Państwem. Po wyborze XLI Biskupa Rotrii ogłoszone zostanie uroczyste Habemus Patriarcham.


Bracia. Powstańcie, by złożyć przysięgę.

My, wszyscy i poszczególni Kardynałowie Elektorzy, obecni przy tym wyborze Patriarchy przyrzekamy, zobowiązujemy się i przysięgamy zachować wiernie i skrupulatnie wszystkie przepisy dotyczące wyboru Biskupa Rotryjskiego zawarte w prawie i Tradycji. Równocześnie przyrzekamy, zobowiązujemy się i przysięgamy, że jeśli ktokolwiek z nas, z Boskiego postanowienia, zostanie wybrany Biskupem Rotryjskim, dołoży starań, by wiernie wypełniać najwyższy urząd Pasterza Kościoła powszechnego i nie ustanie w wysiłku zapewniania i bronienia wytrwale praw duchowych i doczesnych oraz wolności Stolicy Świętej. Przede wszystkim przyrzekamy i przysięgamy zachować z największą wiernością i wobec wszystkich, tak duchownych, jak świeckich, tajemnicę związaną z tym wszystkim, co w jakikolwiek sposób odnosi się do wyboru Biskupa Rotryjskiego i z tym, co odbywa się w miejscu wyboru i dotyczy bezpośrednio lub pośrednio liczenia głosów; nie naruszać w żaden sposób tej tajemnicy tak w czasie wyboru, jak i po wyborze nowego Patriarchy, chyba że zostanie do tego udzielone wyraźne upoważnienie przez samego przyszłego Patriarchy; nie dawać żadnego poparcia ani nie sprzyjać jakiemukolwiek oddziaływaniu, sprzeciwianiu lub jakiejkolwiek innej formie interwencji, przez które władze świeckie jakiegokolwiek porządku i stopnia lub jakakolwiek grupa osób czy jednostki chciałyby ingerować w wybór Biskupa Rotryjskiego. Równocześnie przyrzekam i przysięgam powstrzymać się od wykorzystania jakiegokolwiek utrwalania odnośnie do tego, co w okresie wyboru dokonuje się w granicach Państwa Kościelnego, a szczególnie tego co bezpośrednio lub pośrednio w jakikolwiek sposób łączy się z czynnościami związanymi z tymże wyborem. Oświadczam, że tę przysięgę składam świadomy, że jej złamanie spowoduje w stosunku do mnie te sankcje duchowe i kanoniczne, jakie przyszły Patriarcha zdecyduje zastosować.

Jego Eminencja Dziekan podszedł następnie do zdobionego Ewangeliarza, położył na nim rękę i przyrzekł:


Et Ego, Stanislaus cardinalis Wieniawa della Rotria, spondeo, voveo, ac iuro, sic me Deus adiuvet et haec Sancta Dei Evangelia que manu mea tango.


Po złożeniu przysięgi Dziekan zasiadł na tronie w centralnej nawie Kaplicy i oczekiwał przyrzeczenia od pozostałych Elektorów.

[Enrique Sánchez Oviedo]

Et Ego, Henricus cardinalis Sánchez Oviedo, spondeo, voveo, ac iuro, sic me Deus adiuvet et haec Sancta Dei Evangelia que manu mea tango.

[Mikołaj Dreder]

Et Ego, Nicolaus cardinalis Dreder, spondeo, voveo, ac iuro, sic me Deus adiuvet et haec Sancta Dei Evangelia que manu mea tango.

[Stanisław Dmowski]

Et Ego, Stanislaus cardinalis Dmowski, spondeo, voveo, ac iuro, sic me Deus adiuvet et haec Sancta Dei Evangelia que manu mea tango.

[Pio Maria de Medici]

Et Ego, Pius Maria cardinalis Medicus, Canerarius Sanctae Rotria Sedes, etc., etc., etc., spondeo, voveo, ac iuro, sic me Deus adiuvet et haec Sancta Dei Evangelia que manu mea tango.

[Aurelio de Medici y Zep]

Et Ego, Aurelius Laurentinus Carolus cardinalis de Medieces et Zepp, spondeo, voveo, ac iuro, sic me Deus adiuvet et haec Sancta Dei Evangelia que manu mea tango.

[Michał Franciszek Lisewicz]

Et Ego, Michael Franciscus cardinalis Lubomirski-Lisewicz, spondeo, voveo, ac iuro, sic me Deus adiuvet et haec Sancta Dei Evangelia que manu mea tango.