Habemus Patriarcham XXVIII VI MMXXII

[Pio Maria de Medici]

Habemus Patriarcham!

w Bazylice Św. Pawła na Welii, dnia XXVIII, miesiąca VI, anno Domini MMXXII

[Pio Maria de Medici]

Habemus Patriarcham!

Najpierw biały dym, który unosił się nad Kaplicą Sykstyńską, a później dźwięk dzwonów Bazyliki Św. Pawła na Welii ożywił tłum zgromadzony przed tą wspaniałą świątynią. Przede wszystkim jednak napełnił go nadzieją. Zebrani wierni oczekiwali aż poznają tożsamość nowego Biskupa Powszechnego, następcy Jego Świątobliwości Mikołaja. Czekali na nowego ducha, który tchnie życie w Rotrię. Wszyscy bowiem oczekiwali zakończenia konklawe - choć nie spodziewali się, że będzie ono tak krótkie. Późnym wieczorem biały dym, który pojawił się nad Sykstyną oznajmił wiernym, że Kolegium Kardynalskie dokonało wyboru XLII Biskupa Powszechnego, następcy Mikołaja I. Wierni, którzy trwali w modlitewnym skupieniu zaczęli wiwatować! Ich wiwaty stały się jeszcze bardziej donośne, gdy na balkonie Bazyliki Świętego Pawła dało zauważyć się wielkie poruszenie. Po chwili otwarły się duże drzwi prowadzące na loggię błogosławieństw, następnie odsłonięto czerwone sukna, zza których wyłonił się zmęczony, schorowany - ale też napełniony nadzieją kardynał de Medici. Jego Eminencja pozdrowił zebranych gestem dłoni, nie uzyskał jednak (jak jego poprzednicy na tym miejscu) żadnych wiwatów i oklasków. Na Placu Świętego Pawła przed Bazyliką panowała idealna cisza, a Medyceusz, z lekkim uśmiechem, zwrócił się do zgromadzonych na placu przed Bazyliką:

[Pio Maria de Medici]

Sędziwy kardynał de Medici wziął głęboki wdech, po czym głośno krzyknął do mikrofonu, którzy trzymał jeden z usługujących monsignore:

Dilecti Fratelli e Sorelle!

Annuntio vobis gaudium magnum: habemus Patriarcham,
Eminentissimum ac Reverendissimum Dominum,
Dominum Thimotheum,
Sanctæ Rotriæ Ecclesiæ Episcopem Dostoevskij,
qui sibi nomen imposuit Clementium Quintum!

Natychmiast zabrzmiała salwa radości wśród zebranych na Placu Świętego Pawła. Lud zaczął pobożnie wiwatować na cześć nowego Patriarchy, Ojca Świętego Klemensa V i oczekiwać jego pojawienia się na balkonie, aby w tradycyjnej mowie powiedział do nich kilka słów oraz udzielił pierwszego błogosławieństwa. W tym czasie orkiestra wojskowa rozpoczęła grać marsze i rozpoczęły się przygotowania do ukazania na loggi błogosławieństw Jego Świątobliwości Klemensa V. Medyceusz zaś, jakby ze spełnioną misją, wycofał się z balkonu. Po chwili widziano go na w oknie swego biura w Pałacu Apostolskim, skąd z nadzieją obserwował całą scenę.

Vivat Clementium V! Vivat Rotriae!

[Tymoteusz Dostojewski]

Drodzy Bracia i siostry, 

Wolą Kolegium Kardynalskiego zostaliśmy wybrani na Biskupa Rotrii. Potrzeba powrotu aktywności do Rotrii, o który my wszyscy nieustannie pragniemy, mamy nadzieję że to się dokona podczas naszego pontyfikatu. Chcemy odrodzić struktury Kościoła Rotryjskiego, w tym diecezji, które cierpią z powodu braku pasterzy. Potrzebujemy świeżej krwi, którą może uda się pozyskać. Na koniec udzielamy Wam naszego błogosławieństwa. 

Sancti Apostoli Petrus et Paulus, de quorum  potestate et auctoritate confudimus, ipsi intercedat pro nobis ad Dominum. Et benedictio Dei omnipotentis: + Patris + et Filii + et Spiritus Sancti descendat super vos et maneat semper.

[Adalbertus Pronobis]

Wiwat Patriarcha, wiwat Klemens V!

[Ametyst I Dziecię]

[Tymoteusz Dostojewski]

Dziękujemy za gratulacje.

[Krzysztof Windsor]

[Tymoteusz Dostojewski]

Dziękujemy Waszej Ekscelencji za tą notę. Oczywiście że będziemy w przyjaznych stosunkach.

[Andrew von Habsburg]

W imieniu Zakon Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona

składam serdeczne gratulacje

z

okazji wyboru

na stolicę Pawłową

Mam nadzieje, że stosunki mię Rotrią a Zakonem Templariuszy

wejdą w nową erę

Hugo de Payns
Wielki Mistrz Zakonu Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona