Coronatio Patriarchae XV VIII A.D. MMXXII

[Aurelio de Medici y Zep]

Wikariusz podaje spinki.

[Pio Maria de Medici]

Przypinam paliusz złotymi spinkami.

[Fiodor Godunow]

Zachowamy bez najmniejszej straty dyscyplinę i ryt Kościoła. Usuniemy z Kościoła każdego, kto ośmieliłby się działać przeciwko tej przysiędze, czy bylibyśmy to my sami, czy ktokolwiek inny. Tak nam dopomóż Boże. Amen.

[Aurelio de Medici y Zep]

Kardynał Dziekan podchodzi przed Patriarchę, kłania się mu i nakłada na jego palec pierścień, mówiąc:

[Aurelio de Medici y Zep]

Przyjmij pierścień na znak wierności Prawu i Tradycji, którą właśnie przysiągłeś. Niech Pan wspomoże Cię w obronie wolności Kościoła i niech poprzez Twoją rękę, na której spoczywa ten pierścień, broni przed wszelkim grzechem.

[Aurelio de Medici y Zep]

Następuje koronacja triregnum. Do tronu patriarszego zbliża się Kardynał Dziekan. Kardynał Dziekan podnosi tiarę i koronuje Patriarchę słowami:

[Aurelio de Medici y Zep]

Weź tiarę, ozdobioną trzema koronami i bądź świadom, że jesteś Ojcem Królów i Książąt, Sługą Sług Bożych i Suwerenem Państwa Kościelnego. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.

[Aurelio de Medici y Zep]

Po założeniu tiary, Kardynał Dziekan przyklęka i odchodzi na bok. Szambelan podaje Jego Świątobliwości mowę tronową, którą ten wygłasza.

[Fiodor Godunow]

Czcigodni Bracia i Siostry!

Bóg sam zechciał, by Panna Maryja dostąpiła zaszczytu zarezerwowanego dla innych ludzi. Dzisiaj czcimy tajemnicę wiary – tajemnicę wejścia do Nieba wraz z ciałem Najświętszej Maryi. Signum magnum… Znak wielki ukazał się nam. O to Ta, która przyniosła zbawienie światu, sama wstępuje wraz z swym Niepokalanym Ciałem do Królestwa Jej Syna, by nieustannie orędować za nami.


Wiele tajemnic wiary musimy odnosić do siebie, moi drodzy Bracia i Siostry. Tak też wyraźna staje się nam tajemnica Krzyża. Si qui post me venire. abnegat semetipsum. I tak celem naszej marnej egzystencji jest nasza osobista Golgota. Jaką naukę jednak możemy czerpać z Wniebowzięcia? Czy i my jesteśmy tak niepokalani jak Matka Naszego Zbawiciela? Czy i my zasługujemy na wzięcie do Nieba? Do wiecznej szczęśliwości wraz z Synem Najświętszej Rodzicielki?


Nie – to prosta odpowiedź. Nawet my i inni jesteśmy zwykłymi grzesznikami, którzy nieustannie w swojej grzeszności wzywać powinni pomocy Tej, które bez grzechu pierworodnego została poczęta. Czy to jednak sprawia, że jesteśmy jeno proch, tylko niczym? Nie! Musimy podążąć za przykładem Niepokalanej, błagać jej wstawiennictwa, abyśmy mogli jak Ona, niepokalani jak baranki, stanąć przed Sądem Bożym i powiedzieć – gotowy jestem na sąd Boży.


W tej perspektywie rodzi się pytanie o wirtualną Stolicę Apostolską, której pieczę powierzyli nam Wielce Czcigodni Kardynałowie. Czy ona jest signum magnum dla v-świata? Śmiemy wątpić. Wiele było powiem bezsensownych sporów, a reputacja Stolicy Świętej została zszargana. I dlatego teraz wołamy – wybaczamy i prosimy o wybaczenie! Swoje skromne biskupie wołanie kierujemy do Kościoła Sarmacji, który nie jest w jedności z nami jako Biskupem Powszechnym. Do niego wołamy, błagając jak nasz Zbawiciel w Ogrojcu – ut unum sint, aby byli jedno. Nie ma bowiem większej rany dla Chrystusowego Ciała, niż rozerwanie ciągłości apostolskiego nauczania, niż brak zgody między braćmy. Dlatego wołamy do Was, kochani Bracia – wróćcie! Bez względu na podziały i na wszelkie waśnie. Wróćcie do domu. Ja, wasz sługa i pasterz, Michał będę na Was czekał.


Koronacja to też wielki czas dziękczynienia, w szczególności dla tych, którzy w znaczny sposób przyczynili się dla rozsławienia naszej Stolicy. Pragniemy przeto wyróżnić dwóch szczególnych duchownych. Przede wszystkim Umiłowanego Poprzednika naszego – księdza biskupa Tyomteusza Dostosjewskiego, mianujemy na większą chwałę Boga i Kościoła Świętego arcybiskupem tytularnym Trydentu. Nadajemy mu przywileje, które kiedyś przysługiwały Arcybiskupowi Trydentu, przede wszystkim prawo dożywotniego pełnienia funkcji Asystenta Tronu Patriarszego. Mianujemy także Czcigodnego Syna Naszego, księdza biskupa Stanisława Wieniawę arcybiskupem tytularnym Mediolanu. Obu księżom Arcybiskupom udzielamy pasterskiego błogosławieństwa.


Wiele wątpliwości zaistniało wśród ludu Rotrii, jeśli chodzi o jego przyszłość. Dlatego też jako pierwsza faza reformy naszego Państwa i Kościoła niniejszym zwołujemy konsystorz nadzwyczajny, podczas którego rozważymy pomysły na ożywienie naszej drogiej Ojczyzny. Udzielamy przeto specjalnego indultu księdzu arcybiskupowi Wieniawie na uczestnictwo w tymże konsystorzu i polecamy mu zaprezentowanie w formie spójnej jego wizji reformy.


Na czas naszego pontyfikatu udzielamy Wam wszystkim Apostolskiego błogosławieństwa:


Sancti Apóstoli Petrus et Paulus, de quorum potestáte et auctoritáte confídimus, ipsi intercédant pro nobis ad Dóminum.
Amen.


Précibus et méritis beátæ Maríæ semper Viíginis, beáti Michaélis Archángeli, beáti Ioánnis Baptístæ, et sanctórum Apostólorum Petri et Pauli et ómnium Sanctórum, misereátur vestri omnípotens Deus et, dimíssis ómnibus peccátis vestris, perdúcat vos Iesus Christus ad vitam ætérnam.
Amen.


Indulgéntiam, absolutiónem et remissiónem ómnium peccatórum vestrórum, spátium veræ et fructuósæ pæniténtiæ, cor semper pǽnitens et emendatiónem vitæ, grátiam et consultatiónem Sancti Spíritus, et finálem perseverántiam in bonis opéribus, tríbuat vobis omnípotens et miséricors Dóminus.
Amen.


Et benedíctio Dei omnipoténtis, Patris, et Fílii, et Spíritus Sancti, descéndat super vos et máneat semper.
Amen.

[Aurelio de Medici y Zep]

Po zakończeniu mowy, Patriarcha podnosi się i wyrusza w procesji do zakrystii. Na tym kończy się ceremonia koronacji patriarszej.