Karczma pod Mitrą i Pastorałem

[Tymoteusz Dostojewski]

Popieram JE Medyceusza.

[Ametyst I Dziecię]

W to nie wątpię.

[Aurelio de Medici y Zep]

Proponujemy zatem, abyśmy w imieniu całej wspólnoty Rotrii i nade wszystko jej elit, zwrócili się do kilku szczególnych osób kanałami prywatnymi. Mamy tu na myśli zwłaszcza Stanisława Wieniawę, Alberta Orańskiego i Wilhelma Orańskiego. Warto docenić ich dawną rolę w budowaniu Rotrii i utrzymywaniu jej w dobrym zdrowiu. Czy do wszystkich spośród tych trzech mamy bezpośredni kontakt?

[Ametyst I Dziecię]

Tylko najpierw może zastanówmy się, co możemy im zaoferować? Bo jeśli damy im możliwość powrotu do takiej Rotrii, z której uciekli to chyba będzie to średnio pociągające.

[Tymoteusz Dostojewski]

Z czego co mi wiadomo to Wilhelm Orański działał w RON.

[Aurelio de Medici y Zep]

Rotria ma dość stałą formę, tylko relacje się zmieniają. My osobiście proponujemy naprawienie tych relacji wewnątrz niej. Kontynuowanie zdrowej i ostrej konkurencji, ale bez nieuczciwych zagrań, które większość z nas ma niestety na sumieniu, nawet jeśli są to drobnostki. Po prostu nowy start, tylko razem i w starym gronie. W pierwszej kolejności zaprosilibyśmy naszych repatriantów do otwartej rozmowy. Z racji wyczerpania materiału, chętnie widzielibyśmy kogoś z powracających na Złotym Tronie. Ostatecznie marzy nam się zróżnicowana światopoglądowo kuria, dwa rywalizujące obozy mające bogate zaplecze i przede wszystkim ciekawe, nieprzewidywalne konklawe co cztery miesiące.

[Ametyst I Dziecię]

Może właśnie jakiś taki system dwupartyjny w warunkach retro? Pamiętam, że coś takiego działało w Ciprofloksji, gdzie w czasach monarchii powstały koterie związane z książętami Soljum i Saginaty, którzy to prowadzili taki kontrolowany konflikt polityczny.

[Aurelio de Medici y Zep]

Nawet nie musi być kontrolowany, byle był uczciwy i mieścił się w zakresie zawartych umów. Jeszcze kilka lat temu Rotria była w zasadzie podzielona politycznie na Orańskich i zwolenników oraz całą resztę. Ten system sprawdzał się - nadawał dynamiki niczym łezka four-in-handowi, budził realne emocje i przede wszystkim zachęcał do aktywności. Podstawowe tylko pytanie - czy nasi dawni oponenci zechcą wrócić i czy my sami, gdy przyjdzie do konkretów, będziemy gotowi na ustępstwa.

[Ametyst I Dziecię]

I czy ci oponenci nie będą mieli oby z tyłu głowy, że kiedy szala przechyli się na ich stronę to zostaną usunięci przez obecną grupę trzymającą władzę? Fajnie by było, gdyby obecni i nieobecni przemieszali się w ramach stronnictw.

Może też pójść w stronę sporu ideowego albo wokół koncepcji państwa? Ja i Wieniawia bylibyśmy tymi bardziej liberalnymi i śmieszkowymi, zeświecczonymi, a na przykład kardynałowie Medycejski i Dreder poszliby do surowych konserwatystów.

[Pio Maria de Medici]

A na wieżach katedr zamiast flag, ciała liberałów będzie wrak.