Epistola Encyclica: Ruina Magna

[Pio Maria de Medici]

PIUS·PP·VIII

Servus Servorum Dei,

Succesor Principis Apostolorum,

Summus Pontifex Ecclesiae Universalis,

Episcopus Rotrianus,

ad venerabiles fratres archiepiscopos, episcopos,

aliosque locorum ordinarios,

presbyteros et diaconos

et omnes christifidelios

Pacem et Communionem

Epistula Encyclica

Ruina Magna

I runął. A upadek jego był wielki (Mt 7, 27b). Opis upadku, jaki pozostawia nam Zbawiciel jest jasny - wyrażony w dwóch słowach: Ruina Magna - Wielki Upadek. Człowiek, który buduje na piasku - bez fundamentów, bez wartości, bez dziedzictwa, bez korzeni - skazany jest na niepowodzenie. Na upadek. Wielki upadek. Co więcej, w innym miejscu Pan Nasz i Zbawiciel jasno podkreśla, że z takiego, kto buduje w ten sposób, będą się śmiali, potrząsali głowami i pokazywali palcami. Niestety, zgodnie z dawną maksymą - chcącemu nie dzieje się krzywda. Tak też, jak poucza nas Święta Ewangelia, Wspaniała nasza Tradycja i Piękno Historii - ci, którzy na piasku budują, zawsze upadają. Nie mają korzeni, nie mają jak urosnąć. Upadają, wielokrotnie z wielkim hukiem, który obija się o kolejne dzieje historii.

Św. Łukasz jasno podaje, że ci, którzy słuchają Słowa - a Go nie wypełniają, skazani są na upadek. Gdy uderza w niego potok, od razu upada (Łk 6, 49). Bez fundamentów opartych na moralności, dobrych obyczajach, wierze i kulturze - każdy nawet najmniejszy zefir historii - jest w stanie obalić nawet olbrzyma mikronacji. I nie nauczamy tutaj z tonu moralizatorskiego, ale sami, wielokrotnie doświadczaliśmy jako Państwo Kościelne Rotria wielkiego upadku. Nawet w ostatnich miesiącach, bo rzeczywiście nie budowaliśmy na skale. Na Prawie, Tradycji, Obowiązku. Budowaliśmy słuchając Rotrii - ale nie wypełniając tego co do nas należy. Historia wielokrotnie zatoczyła koło, a my, pouczeni jej świętymi doświadczeniami, pragniemy oddalić się od Przypowieści Pana wersety szybciej - budując Rotrię na skale. Wsłuchując się w głos jej potrzeb i je wypełniając. Służąc Rotrii obowiązkiem, zaangażowaniem i serdecznością. Nie chcemy, aby Rotria od razu upadła. Pragniemy jej wzrostu, piękna i dobra - a uczynić to możemy tylko sięgając do naszych korzeni, do doświadczenia, do naszego dziedzictwa.

Nie wszyscy jednak sięgają do dziedzictwa i wyciągają wnioski z historii. Przykładem jest Rzeczpospolita Obojga Narodów - kraj, który wiele szkody i bólu przysporzył nam w poprzednich pontyfikatach, jak i Państwu Kościelnemu Rotria oraz Kościołowi Świętemu. Wielokrotnie pełni cierpienia, idąc na ugodę dla dobra wspólnego, Kościół Święty wycofywał się i uginał dla dobra tego ludu, działającego według zatwardziałości swego przewrotnego serca (Jer 11, 8b). Wiele było przypadków w historii kiedy to Rzeczpospolita zadała potężne ciosy sercu Państwa Kościelnego i nigdy nie przeprosiła za nie. A Rotria, jako Miłosierna Matka, tolerowała te ciosy z miłości do swych dzieci. Miłosierdzie ma jednak swoje granice i odsuwa się, ukazując sprawiedliwość. Dziś o tą sprawiedliwość wołamy! A jak naucza prorok Salomon: Wykonanie sprawiedliwości i prawa milsze Panu niż krwawe ofiary (Prz 21, 3).

Dziś jesteśmy świadkami, kiedy Rzeczpospolita Obojga Narodów odrzuca swe wspaniałe dziedzictwo i miast budować na doświadczeniu i dziedzictwu poprzednich pokoleń - staje się awanturnikiem, ostrzącym zęby na swoich byłych przyjaciół. Odrzucając swe korzenie przez wspieranie kloningu i to przez byłego kardynała Lisiewicza wskazuje jasno, po której stronie Rzeczpospolita stała i stoi: nigdy po stronie Państwa Kościelnego i Kościoła. Ongiś czas wykazywali, że zależy obywatelom Rzeczpospolitej na dobry Kościoła i Państwa, jak na dobru jej Ojczyzny. Wykazywali. Byli jak ci, którzy słuchali Słowa - ale go nie wypełniali. I wielokrotnie wspierali wrogów Kościoła i Państwa, jak chociażby pana Potockiego, który pod płaszczykiem wielu kont chciał być przyjacielem Rotrii - był jej wrogiem. Chciał nas jasno zniszczyć, co nadal potwierdza, i wciągnął w to prominentnych obywateli Rzeczpospolitej. Dziś Rzeczpospolita jasno pokazuje: wolimy budować na piasku. Wolimy upadek. Bo jest to nasz upadek! I w ten upadek wciągniemy tych, których chcemy.

Państwo Kościelne Rotria, które reprezentujemy, nie da wciągnąć się w tę zabawę w piaskownicy. Tam można budować domy, które od razu się zapadną. Dla zabawy. My nie pozwolimy wciągać Rotrii w nieśmieszne wojenki prowadzone przez klonerów z Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Wywołani do tablicy pragniemy wskazać, że nasze ruchy, wykonane w historii, były rzeczywiście dobre i sprawiedliwe. A kto ich nie uznaje, lub wspiera drugą stronę, i dziś jest naszym wrogiem. Już wtedy jako jeden z kardynałów wykazaliśmy wrogość pana Potockiego i pana Lisiewicza wobec Państwa Kościelnego Rotria. Zostaliśmy wyśmiani, obrażani. Dziś ukazuje się, że mieliśmy rację. Na tej racji, jak na kolejnym zworniku, pragniemy budować naszą historię i przyszłość.

Święty Paweł, nasz Patron, w Liście do Efezjan wzywa, aby stanąć więc do walki przepasawszy biodra wasze prawdą i oblókłszy pancerz, którym jest sprawiedliwość (Ef 6, 14). Tak i my stajemy w boju o naszą przyszłość. Odziani w prawdę i sprawiedliwość. Dziś, kiedy depcze się uczciwość, dobre obyczaje i sprawiedliwość, my stajemy jako ich strażnik! I bronić będziemy ich jak naszych Świętych Tradycji. Dziś odwołujemy się do historii Kościoła Rotryjskiego i Państwa Kościelnego Rotria. Przypominamy o krzywdach i urazach, jakich doznaliśmy w historii chociażby od obywateli Rzeczpospolitej. Dziś, stając w sprawiedliwości, przypominamy najgorszą z zadanych ran, jaką był podział Państwa Kościelnego Rotria na części i odłączenie tej nieodłącznej, jaką jest Księstwo Urbino i przyłączenie go do Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Uważamy, jako Pasterz Pasterzy, Władca Państwa Kościelnego Rotria i Następca św. Pawła, że Urbino mimo swej bogatej historii nadal jest nieodłączną częścią Państwa Kościelnego Rotria, nie uznajemy więc jego historycznego oderwania od Rotrii i jasno domagamy się jego zwrotu. Zwracamy się więc do władz Rzeczpospolitej o natychmiastowy zwrot naszego zagarniętego dziedzictwa, naszych ziem, naszej historii. Uważamy, że przyszłość Księstwa jest tam, gdzie buduje się na skale, a nie na piasku - a więc w Państwie Kościelnym Rotria, gdzie jest Tradycja, Historia i Dziedzictwo Urbino.

Datum Rotriae, apud S. Paulum, die  XXVIII, mensis Ianuarii, anno Domini MMXXIII, Pontificatus Nostri primo.

/-/ Sanctitas Sua Pius PP. VIII,

Pontifex Maximus et Servus Servorum Dei,

Patriarcha et Episcopus Rotriae etc. etc. etc.