Sukcesja apostolska w Mikroświecie oraz legitymacja Świętego Kościoła Rotryjskiego

[Aurelio de Medici y Zep]

Succesio apostolica in Micromundo atque legitimatio Sanctae Ecclesiae Rotrianae

Sukcesja apostolska w Mikroświecie oraz legitymacja Świętego Kościoła Rotryjskiego

mgr net. Aurelio Lorenzo Carlo de Medici y Zep

Praca doktorska pod kierunkiem prof. Piusa Marii Cezarego de Medici, to jest Jego Świątobliwości Piusa VIII

XXXI I MMXXIII A.D.

Praefatio

Sukcesja apostolska (łac. succesio apostolica) jest definiowana przez Słownik Języka Polskiego PWN jako nieprzerwane następstwo biskupów (począwszy od apostołów) prawnie wybranych i ważnie konsekrowanych, którzy strzegą i przekazują tzw. depozyt wiary (z tej racji biskupi są określani następcami apostołów). Sukcesja apostolska wyraża ciągłość w sprawach wiary i praktyk religijnych w Kościele. Szczególną potrzebą v-teologii jest przełożenie tej definicji na warunki mitkronacyjne, które wymagają trzymania się dogmatów i Pisma Świętego jedynie na warstwie narracyjnej. Przede wszystkim, są to warunki, w których nigdy nie zaistniały faktycznie wydarzenia działalności Jezusa oraz jego uczniów. Nie można zatem wywodzić w Mikroświecie sukcesji apostolskiej od Apostołów, którzy nigdy mikronautami nie byli i żadnym innym mikronautom nie przekazali swej władzy przez gest nałożenia rąk, a zatem konsekrację. Kościół Rotryjski zachowuje wobec realnych dogmatów pozycję neutralną i obojętną w sensie realnym i pozostawia te kwestie indywidualnemu rozeznaniu jego członków, a uznaje je jedynie na warstwie narracyjnej. Pozwala to zatem jak najbardziej na wykorzystanie realnej dogmatyki w charakterze pomocy przy definiowaniu mikronacyjnej sukcesji apostolskiej, przy jednoczesnym braku oczekiwania, aby Kościół wirtualny głosił prawdy wiary w sposób taki sam, jak czyni to jego realny odpowiednik. Zasadniczym problemem pozostaje zatem zdefiniowanie mikronacyjnych odpowiedników dwóch warunków zachowania sukcesji apostolskiej - następstwa biskupów nieprzerwanie od apostołów oraz depozytu wiary. Na końcu zaś rozpatrzymy w świetle naszych wniosków ostatni problem, tj. legitymację Kościoła Rotryjskiego. 

Succesio episcoporum 

Jak wyjaśniliśmy we wstępie, realni Apostołowie nie byli nigdy mikronautami i nie stworzyli Kościoła w Mikroświecie, co w sposób oczywisty wyklucza wywodzenie od nich jakiejkolwiek sukcesji czy legitymacji v-władz kościelnych. Również żadni realni ważnie wyświęceni biskupi nie przekazali swej sukcesji biskupom wirtualnym, co zresztą nie byłoby i tak możliwe, z uwagi na funkcjonowanie w zupełnie innych warunkach. Uznać zatem należy, że mikronacyjna sukcesja apostolska jest czymś zupełnie odrębnym niż ta realna i wywodzić ją należy z innego źródła. Koniecznym zatem staje się odkrycie ludzi, którzy w warunkach mikronacyjnych spełnili taką samą rolę, jak w świecie realnym Apostołowie. Wpierw skupić się należy na samej definicji słowa „apostoł”.  Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN jest to jeden z dwunastu uczniów Chrystusa; propagator chrześcijaństwa, przenośnie: krzewiciel jakiejś idei, nauki, jakichś poglądów itp. Uznając pierwszą definicję za niemożliwą do spełnienia, należy oprzeć się na dwóch następnych i stwierdzić, że wirtualnymi odpowiednikami Apostołów będą ludzie, którzy chrześcijaństwo do Mikroświata przynieśli i je tu krzewili, oczywiście na sposób do mikronacji adekwatny. Ktoś mógłby spytać, którzy głosiciele chrześcijaństwa będą tymi właściwymi, skoro wielu już ich było? Otóż, prócz warunku bycia pierwszymi, winni oni spełnić warunek wyrażony w rozdziale 7. Ewangelii św. Mateusza: Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Poznacie ich po ich owocach. Czy zbiera się winogrona z ciernia, albo z ostu figi? Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, a złe drzewo wydaje złe owoce. Nie może dobre drzewo wydać złych owoców ani złe drzewo wydać dobrych owoców.  Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone. A więc: poznacie ich po ich owocach. (Mt 7, 15-20). Jakich zaś owoców oczekujemy od założycieli v-religii? Po pierwsze, że głoszona przez nich nauka w sposób nieskażony i niepomniejszony przetrwa mimo zawirowań historii. Po drugie zaś, że przekazywana przez nich sukcesja władzy nie zostanie przerwana. Ostatecznie zaś, że z ich działalności wyniknie coś dobrego, np. w aspekcie kulturowego rozwoju Mikroświata. Reasumując, wirtualnymi odpowiednikami Apostołów będą zatem najdawniejsi spośród tych ludzi, których nauka i nieprzerwana sukcesja władzy przetrwały do dziś. Od tych ludzi wywodziła się będzie sukcesja apostolska, którą uznać należy za ważną i dającą legitymację do określania się prawdziwym v-Kościołem. 

Succesio doctrinae seu traditionis 

Wiele sporów i nieporozumień narosło wokół rozumienia pojęcia nauki v-Kościoła. Niejeden bowiem oczekuje, iż Kościół wirtualny, na wzór realnego, głosił będzie dogmaty chrześcijańskie i ewangelizował. Inni zaś głoszą, że Kościół - zupełnie przeciwnie - winien być instytucją wyłącznie fabularną, rozmytą i nieostrą. Nie taka jest jednak rola mikronacyjnego Kościoła, który pełni - jak wszystkie inne organizmy Mikroświata - funkcję areny rozrywkowej i edukacyjnej. Doktryną zatem v-Kościoła, specyficznie rozumianą, będzie sposób rozumienia istoty Kościoła, odwołującego się do tradycji i dziedzictwa chrześcijaństwa katolickiego, zorganizowanego w sposób podobny i do niego nawiązującego, będącego przy tym instytucją w pełni wirtualną. Tak Kościół widzieli pierwsi v-chrześcijanie i tak widzą go ich następcy. Zdecydowanie lepiej niż „doktryna” pasuje tu zatem określenie „tradycja”.

Quis?

Priorytetowym zdaje się pytanie o to, których poprzedników naszych w Mikroświecie można uznać za spełniających te warunki, a zatem będących źródłem prawdziwej sukcesji apostolskiej. Poszukiwania te należy jednak rozpocząć w czasach zupełnie współczesnych, systematyzując obecnie działające wyznania chrześcijańskie w mikronacjach. Natrafimy zatem pierwej na Kościół Rotryjski, który jako jedyny chyba utarł się w świadomości mikronautów jako naturalne skojarzenie, gdy mowa o wirtualnym Kościele. Po wtóre, szukając głębiej, trafimy jeszcze na tzw. Kościół Powszechny Pollinu, aktualną emanację opozycji antyrotryjskiej. Skupmy się najpierw na tej drugie wspólnocie. Ma ona metrykę liczoną w kilkunastu dniach i wyrosła na gruncie dawnych, ekskomunikowanych duchownych rotryjskich (Krzysztof Windsor) oraz innych działaczy, chcących wykorzystać chwilę słabości Rotrii. Należy do nurtu alternatywnego v-chrześcijaństwa, do którego należały w przeszłości m. in.  Mikronacyjna Wspólnota Chrześcijańska (na fali buntu w lutym 2021 r.), Kościół Ekumeniczny (2018 r.), Państwo Kościelne Piza, Kościół Kalrykański, Kościół w Akwizgranie, Kościół Piusowy, Surmeński, Aguriański, Kościół Orientyki, Kościół Ewangeliczny, Kościół Obediencji Galicyjskiej i dziesiątki innych. Wszystkie je łączy to, że upadły, a ich prowodyrzy wrócili skruszeni do Rotrii lub przepadli. Skupmy się jednak na istniejącym jeszcze KPP, którego egzystencja jest dla nas bardzo fortunnym i wygodnym przykładem. Poddajmy go swoistej próbie na sukcesję apostolską i rozważmy, czy ją posiada. Czy jest to grono pierwszych krzewicieli chrześcijaństwa w Mikroświecie? Nie. Czy posiada instytucjonalną ciągłość z pierwszymi chrześcijanami w v-świecie? Nie, instytucja ta wywodzi się sama z siebie. Czy posiada ciągłość tradycji z pierwszymi chrześcijanami w mikroświecie? Nie. Czy poprzez wieloletnie istnienie dowiódł, iż daje dobre owoce? Nie, działa od kilkunastu dni. KPP nie spełnia żadnego warunku, by uznać go za wspólnotę posiadającą sukcesję apostolską. Jest wobec tego instytucją samozwańczą. Przejdźmy zatem do omówienia Kościoła Rotryjskiego. Istnieje nieprzerwanie (choć z okresami marazmu, które wyznaczają tradycyjne granice I, II i III Rotrii) od 2007 roku, zachowując ciągłość instytucjonalną, a przede wszystkim ciągłość sukcesji władzy biskupiej. Uznaje niezmienną doktrynę (czy też tradycję) dotyczącą istoty Kościoła i celu jego istnienia od samego początku, przez ponad piętnaście lat krzewiąc v-chrześcijaństwo w całym Mikroświecie, dowodząc jednocześnie, że potrafi przynosić dobre owoce. Gdy prześledzimy sukcesję dzisiejszych biskupów rotryjskich, trafimy do sięgających 2007 r. Surmeńskiego Kościoła Chrześcijańskiego i Katolickiego Kościoła Tyrencji, które łącząc się - na pojednaniu i zgodzie, dążąc do jedności, właśnie na zasadach życia chrześcijańskiego - utworzyły Kościół Rotryjski. Na takim fundamencie wyrosła Rotria - z pojednania, zgody i dążenia do jedności. Nie tylko dała dobre owoce, ale sama jest dobrym owocem. Wyrosła z dwóch najdawniejszych wspólnot wczesnochrześcijańskich w Mikroświecie, których tradycja wciąż nieprzerwanie w Rotrii trwa. Ustaliliśmy zatem, iż od współcześnie istniejących wspólnot v-chrześcijańskich można wywieść wywód przynajmniej do 2007 roku, do Surmeńskiego Kościoła Chrześcijańskiego i Katolickiego Kościoła Tyrencji, najwcześniejszych wspólnot v-chrześcijańskich, których tradycja wciąż trwa. Można zatem uznać, że mikronacyjnymi odpowiednikami Apostołów byli ci ludzie, którzy wyżej wymienione kościoły stworzyli i połączyli w Kościół Rotryjski.

Consecratio seu nominatio

Istotnym warunkiem zachowania sukcesji apostolskiej przez daną wspólnotę jest odpowiednie przekazywanie urzędu następcom. W mikronacjach nie funkcjonuje pojęcie sakramentu, a zatem nie ma też sakramentalnego i niezbywalnego kapłaństwa, które przekazuje się na drodze święceń i nałożenia rąk. Kapłaństwo, również episkopat, jest wobec tego urzędem sprawowanym na mocy nominacji i zawsze w imieniu Kościoła, w komunii z nim, a zatem z poprzednimi pokoleniami v-chrześcijan, a przez to również z pierwszymi ojcami - założycielami.  W mikronacjach nie będzie zatem biskup stawał się biskupem poprzez nałożenie rąk i nie może być do godności tej wyniesiony ważnie, lecz niegodnie, ani nie może się za biskupa wciąż uważać, pomimo zerwania komunii z Kościołem, jak jest to możliwe w świecie realnym, gdzie kapłaństwo (a zatem również i episkopat) nie są sprawowane w imieniu kogoś i na mocy dekretu, a na mocy święceń działających ex opere operato. Ciągłość ważnego sprawowania urzędu apostolskiego aż od założycieli do czasów obecnych wynika zatem z nieprzerwanej sekwencji nominacji biskupich ważnie udzielanych przez kolejnych uprawnionych do tego biskupów (zwyczajnie zatem Patriarchów), którzy oczywiście pozostają w komunii z Kościołem, rozumianym jako wspólnota żywych wiernych oraz ponadczasowa wspólnota tradycji od czasów założycieli. Nadto, ponieważ biskupi urząd jest sprawowany w imieniu Kościoła i z jego pełnomocnictwa, staje się udziałem wiernego, póki mu go nie odebrano. Jest zatem ważnie v-biskupem ten, kto został nań publicznie nominowany przez Patriarchę Rotrii, pozostaje w komunii z Rotrią i póki go z tego urzędu Patriarcha Rotrii nie zdjął. 

Legitimatio Sanctae Ecclesiae Rotrianae

Z wyższych naszych ustaleń można wyciągnąć bardzo ważkie wnioski. Ponieważ wprost od pierwotnej gminy chrześcijańskiej w Mikroświecie wywód swój bierze jedynie Kościół Rotryjski i jako jedyny, co dowiedliśmy, posiada on wciąż ważną sukcesję apostolską, jest jedyną wspólnotą v-chrześcijańską, która posiada legitymację do bycia Kościołem. Jest zatem jednym prawdziwym v-Kościołem, a zatem jedynym v-Kościołem w ogóle. Daje mu to zatem szczególną misję wśród mikronautów, jaką jest kultywowanie piękna chrześcijańskiej, zwłaszcza zaś katolickiej tradycji w warunkach państw wirtualnych. 

Summa

Sukcesja apostolska w mikroświecie wywodzi się bezpośrednio od pierwszych gmin chrześcijańskich, które swą władzę i tradycję przekazały swoim następcom, od których wywodzi się obecny Kościół Rotryjski, będący jedynym jej dzierżycielem. Jest przez to jedynym v-Kościołem posiadającym legitymację, a zatem w ogólności jedynym v-Kościołem, szczególnie posłanym i posiadającym przez to nie tylko przywilej, ale i obowiązek symulowania w warunkach państw wirtualnych tradycji, doktryny i struktury realnego Kościoła katolickiego.

Konflikt interesów

Autor nie deklaruje konfliktu interesów.

Bibliografia:

Słownik Języka Polskiego PWN

Micropedia  link 4.

Forum Państwa Kościelnego Rotria, link 1. 

Forum Rzeczypospolitej Obojga Narodów link 2.

Strona internetowa Księstwa Sarmacji link 3., 

Codex Iuris Canonici 

[Ametyst I Dziecię]

Uwaga techniczna: w pracach o takim formacie dobrze jest używać odnośników do konkretnych miejsc na forach i stronach. Mimo wszystko pozycja "Acta Apostolicae Sedis" jest bardzo szeroka i ja bym osobiście miał problem ze znalezieniem właściwego aktu, do którego się Eminentissimus Doctorandus odwołuje.

[Aurelio de Medici y Zep]

Zgodnie z cenną radą Waszej Eminencji, poprawka została naniesiona.

[piwski13]

KPP opiera się na fundamencie Kościoła Dystrybucjonistycznego, funkcjonuje on od połowy kwietnia 2021 roku, także twierdzenia o zaledwie kilkunastodniowej działalności i braku owoców są chybione - kulą w płot!

[OrthodoxPL]

A co w przypadku instytucji wywiedzionych przez biskupa z ważną sukcesją? Gdy on wyświęca, przekazuje dalej?

[Aurelio de Medici y Zep]

KPP opiera się na fundamencie Kościoła Dystrybucjonistycznego, funkcjonuje on od połowy kwietnia 2021 roku, także twierdzenia o zaledwie kilkunastodniowej działalności i braku owoców są chybione - kulą w płot!

Oceniałem tutaj KPP jako całość, nie zaś Kościół Dystrybucjonistyczny. Niemniej, uwzględniając nawet jego niespełna dwuletnią historię, nie spełnia on wciąż pozostałych warunków przeze mnie zaprezentowanych. Oczywiście można odrzucić moją definicję (wówczas proszę o jakąś lepszą), albo zupełnie odrzucić istnienie sukcesji apostolskiej w mikroświecie, ale wtedy jednocześnie samemu stwierdza się, że się jej nie posiada.

[Aurelio de Medici y Zep]

A co w przypadku instytucji wywiedzionych przez biskupa z ważną sukcesją? Gdy on wyświęca, przekazuje dalej?

Tak jak wspomniałem w pracy, w mikroświecie nie ma święceń, tylko nominacje. Nominowany biskup pełni swój urząd w imieniu Kościoła. Gdy zrywa z nim komunię, traci swoje pełnomocnictwo, a zatem i urząd - nie jest wówczas władny swej sukcesji przekazać dalej, bo sam ją traci. I nie jest to jakaś ad hoc postawiona przeze mnie teza, a odwieczna tradycja. Ważne przekazanie sukcesji przez biskupa biskupa byłoby możliwe chyba jedynie w wypadku całkowitego rozkładu struktur kościelnych, w wypadku bezdyskusyjnego upadku wszelkiej władzy, celem odnowienia Kościoła Rotryjskiego. Wydaje się, że taki przypadek miał miejsce właśnie wówczas, gdy na bazie ważnej sukcesji Ksawerego van Berdena wyrosła cała III Rotria.

[Stanisław Wieniawa]

KPP opiera się na fundamencie Kościoła Dystrybucjonistycznego, funkcjonuje on od połowy kwietnia 2021 roku, także twierdzenia o zaledwie kilkunastodniowej działalności i braku owoców są chybione - kulą w płot!

To jest jakaś herezja stworzona na potrzeby własnych ambicji, urągająca Wielkiej Matce Kościołowi Rotryjskiemu. Smród siarki szatańskiej bije z twoich ust. Nawróć się Synu i proś o wybaczenie Jego Świątobliwość.

[Aurelio de Medici y Zep]

Nie ma żadnych owoców "Kościoła" Dystrybucjonistycznego. Gdzież są jego wyznawcy, jego lud? Czy jest ich choć kilku? Jesteście niczym ciernie i osty. Tylko jeden Kościół jest prawdziwy - Święta Matka Kościół Rotryjski, jedyny dzierżyciel prawdziwej sukcesji, prawdziwej tradycji i prawdziwej jurysdykcji. I ten Święty Kościół mocą swojego autorytetu nakazuje Wam zamilknąć, ugiąć kolana przez Pawłowym Tronem, ucałować pantofel Namiestnika i Wikariusza Chrystusowego i nie podnosząc twarzy z ziemi, błagać go o przebaczenie Wam w imię Kościoła Świętego herezji przeciwko Niemu, przeciwko Prawdzie. A jeśli, co nie daj Boże, nie nawrócicie się, z pewnością będziecie zgubieni, a z Wami każdy, kto za Wami pójdzie w ogień zatracenia.

[Stanisław Wieniawa]

Chyba ten co piwo dystrybuował to jest jedynym wiernym.