Inwestytura diakonatu: Henryk Ziemiański de Harlin la Sparasan

[Stanisław Wieniawa]

Inwestytura diakonatu

Henryk Ziemiański de Harlin la Sparasan OSI

XX V MMXXV A.D.

Do klasztornego kościoła zmierza procesja. Prowadzi ją diakon z dymiącą kadzielnicą, za nim akolici, krucyfiks i duchowieństwo wedle hierarchii. Podąża też kandydat na diakona ubrany w albę. Na samym końcu idzie kardynał Stanisław Wieniawa OSI ubrany w szaty pontyfikalne. Obecny w liturgii prezbiter mówi:


Prezbiter: Najprzewielebniejszy Ojcze, święta Matka Kościół Rotryjski domaga się, abyś tego Brata wyniósł do godności diakona.

Czy wiesz, że jest tego godzien?

Prezbiter: O ile ułomność ludzka mi pozwala, zaświadczam, że jest tego godzien.

Aby się upewnić, czy jesteś godzien tego urzędu zadam Ci  Synu pytania.
Czy chcesz dobrowolnie i świadomie przyjąć godność diakona?

[Henryk Ziemiański de Harlin]

Chcę.

[Stanisław Wieniawa]

Czy chcesz kontynuować naukę, abyś był godnym przyjęcia godności prezbiteratu?

[Henryk Ziemiański de Harlin]

Chcę z Bożą pomocą.

[Stanisław Wieniawa]

Czy mi, moim następcom i Najwyższemu Kapłanowi oraz Jego następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

[Henryk Ziemiański de Harlin]

Przyrzekam.

[Stanisław Wieniawa]

Biskup nakłada nowemu diakonowi dalmatykę.

Przyjmij suknię zbawienia i wesela.

[Henryk Ziemiański de Harlin]

Amen.

[Stanisław Wieniawa]

Nowy diakon całuje biskupa w pierścień. Ceremonia kończy się śpiewem Te Deum.