Święci Pańscy na każdy dzień

[Andrew von Habsburg]

13 sierpnia



Św. Poncjan, papież, został biskupem Rzymu 21 lipca 230 roku. W cztery lata później, za panowania Maksyma Traka, został zesłany do kamieniołomów na Sardynię. Zrzekł się urzędu. Wyczerpany przymusową, ciężką pracą, umarł na wygnaniu w 235 roku. Ciało jego sprowadzono do Rzymu i pochowano na tutejszym cmentarzu. W 1909 roku w katakumbach św. Kaliksta, w "krypcie papieży", znaleziono grób św. Poncjana z napisem: "Poncjan, biskup, męczennik."

[Andrew von Habsburg]

14 sierpnia




Św. Maksymilian Maria Kolbe, kapłan, zakonnik. Urodził się w Zduńskiej Woli koło Łodzi w 1894 roku. Na chrzcie otrzymał imię Rajmund. Wstępując do zakonu franciszkanów, przyjął imię Maksymilian. Studia filozoficzne i teologiczne odbywał w Rzymie. Ukończył je doktoratem. W 1918 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Mimo osobistego zamiłowania do skrajnego ubóstwa, w pracy apostolskiej posługiwał się najnowocześniejszymi środkami. Gorliwie szerząc cześć Maryi Niepokalanej, założył stowarzyszenie ludzi oddanych apostolstwu - "Milicję Niepokalanej". W 1922 roku zorganizował wydawnictwo oraz redakcję "Rycerza Niepokalanej". Powołał nowe placówki w Grodnie i Teresinie pod Warszawą, który nazwano wkrótce Niepokalanowem. W 1930 roku wyjechał do Japonii, gdzie stworzył tamtejszy Niepokalanów oraz nową wersję "Rycerza Niepokalanej". W roku 1936 wrócił do Polski. Następnie podjął starania o otwarcie podobnych ośrodków w Belgii i na Litwie. Byt dwukrotnie aresztowany przez Niemców: po raz pierwszy na początku okupacji, po raz drugi w roku 1941. Osadzono go na Pawiaku, w kilka miesięcy później przewieziono do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Tam wszystkim dawał przykład cierpliwości. Przyjął dobrowolnie śmierć w bunkrze głodowym zamiast innego więźnia. Dobity zastrzykiem z fenolu zmarł 14 sierpnia 1941 roku. Beatyfikował go Paweł VI w 1971 roku. Jedenaście lat później kanonizował Jan Paweł II. Jest patronem archidiecezji gdańskiej i diecezji koszalińskiej oraz - jak powiedział Jan Paweł II - "naszych trudnych czasów".

[Andrew von Habsburg]

15 sierpnia



Święty Tarsycjusz

Święty Tarsycjusz (+ 257) miał być akolitą Kościoła Rzymskiego. Jest to jedno ze święceń niższych, które daje prawo klerykom Kościoła Rzymsko-Katolickiego usługiwania do Mszy Świętej - a więc do zaszczytnej funkcji, którą obecnie pełnią ministranci. Nie znamy bliżej daty jego śmierci. Przypuszcza się, że św. Tarsycjusz poniósł śmierć męczeńską za panowania cesarza Decjusza (lata 249-251 po narodzeniu Chrystusa). Było to jedno z najkrwawszych prześladowań. Chrześcijanie chętnie ginęli za Chrystusa, ale ich największym pragnieniem było, by mogli na drogę do wieczności posilić się Chlebem Eucharystii. Zanoszono im przeto potajemnie Komunię św. do więzień. Gorliwością w obsługiwaniu świętych męczenników wyróżniał się św. Tarsycjusz. Dnia pewnego, kiedy jak zwykle niósł na sercu Wiatyk do więzienia, napotkał swoich rówieśników bawiących się na jednym z licznych placów rzymskich. Pogańscy chłopcy zaczęli wołać Tarsycjusza, by się do nich przyłączył. On zaczął uciekać przed nimi. Zaczęli go gonić. Kiedy zaś spostrzegli, że coś przyciska do piersi, chcieli zobaczyć co niesie i siłą mu to wydrzeć. Bohaterski chłopiec bronił swego skarbu. Wówczas zgraja przewróciła go na ziemię, zaczęli go kopać i bić, rzucać nań kamieniami. Dopiero przypadkowo przechodzący żołnierz, także chrześcijanin, miał chłopca uwolnić i bandę rozegnać. Zaniósł Tarsycjusza do domu, gdzie ten niebawem zmarł. Najświętszy Sakrament ze czcią odniesiono do kapłana katolickiego. Ciało Świętego zostało pogrzebane na cmentarzu św. Kaliksta obok szczątków papieża św. Stefana I, który w kilka lat po nim poniósł śmierć męczeńską (257 r.). Papież św. Damazy I męczeństwo św. Tarsycjusza opisał wierszem. W 1675 roku relikwie Świętego przeniesiono z Rzymu do Neapolu, gdzie spoczywają w bazylice św. Dominika w osobnej kaplicy. W tymże ołtarzu znajduje się krzyż, z którego Pan Jezus miał przemówić do św. Tomasza z Akwinu: "Dobrze o Mnie napisałeś, Tomaszu. Jaką nagrodę chcesz za to otrzymać?" Na to miał odpowiedzieć św. Tomasz: "Chcę tylko Ciebie, Panie, i nic więcej!" Trumienka z częścią relikwii św. Tarsycjusza jest także w salezjańskim kolegium w Rzymie przy Via Appia Antica. We Włoszech Święty nasz cieszy się czcią szczególną jako patron kółek eucharystycznych, czy tak zwanych "Kółek małego kleru". Święty był także na początku naszego wieku patronem kandydatów do Włoskiej Młodzieży Akcji Katolickiej. W Polsce jest on znany przede wszystkim jako patron ministrantów. W 1939 roku architekt Rossi wystawił ku czci św. Tarsycjusza w Rzymie piękną świątynię. W słynnym na cały świat muzeum w Luwrze można podziwiać przepiękną rzeźbę, przedstawiającą świętego młodzieńca w chwili jego męczeńskiej śmierci, dzieło A. Falguiere. Jednak najszczególniejsze nabożeństwo do św. Tarsycjusza miał głośny kardynał angielski, Wiseman, który Świętemu poswięcił osobny utwór poetycki: "Fabiola", napisany w 1855 roku. Patron ministrantów.

[Andrew von Habsburg]

Św. Stefan I

Św. Stefan I, król (ok. 969-1038). Syn księcia węgierskiego Gejzy i Adelajdy - córki księcia polskiego Mieszka I, urodził się w Ostrzychomiu (Esztergom). Bierzmowany przez św. Wojciecha. W 995 roku poślubił Gizelę, córkę księcia bawarskiego i siostrę cesarza Henryka II. Po śmierci ojca objął rządy. Jego największą zasługą jest zjednoczenie i umocnienie państwa po okresie rozbicia dzielnicowego. Rządził państwem węgierskim 41 lat. Stworzył organizację kościelną i gorliwie szerzył chrześcijaństwo. Władca mądry i sprawiedliwy. W dzień Bożego Narodzenia roku 1000 był koronowany na króla. Kanonizowany razem z synem św. Emerykiem w 1083 roku. Patron Serbii, Węgier; tkaczy.

[Andrew von Habsburg]

17 sierpnia



Św. Jacek Odrowąż

Św. Jacek Odrowąż, kapłan (+ 1257). Urodził się w Kamieniu Śląskim na Opolszczyźnie pod koniec XII wieku. Po studiach w Paryżu i Bolonii został kapłanem i kanonikiem krakowskim. Towarzysząc Iwonowi, biskupowi Krakowa, w podróży do Rzymu, zetknął się ze św. Dominikiem i jego duchowym ruchem. Razem z bł. Czesławem (zob. 20 lipca) przyjął od niego habit. Po powrocie do Krakowa założył przy kościele św. Trójcy pierwszy w Polsce klasztor dominikanów. Z Krakowa podejmował liczne wyprawy misyjne do Kijowa, Gdańska, Prus i na pogranicze Litwy. Nazwano go "apostołem Północy". Wyniszczony pracą umarł w Krakowie. Od chwili śmierci o. Jacek był czczony jako święty. W zapiskach konwentu klasztornego znajduje się tekst z 1277 roku: "W klasztorze krakowskim leży brat Jacek, mocen wskrzeszać umarłych." Jego relikwie znajdują się w kościele dominikanów. Beatyfikował go Klemens VII (1527), kanonizował Klemens VIII (1594). Jest jednym z najbardziej znanych za granicą świętych polskich. Patron archidiecezji katowickiej i diecezji opolskiej. "Według legendy, kiedy uciekał z Kijowa przed Tatarami, zabrał ze sobą Najświętszy Sakrament, by nie narazić go na zniewagi. Wychodząc z kościoła usłyszał głos idący od figury: Kiedy Święty dał do zrozumienia, że kamiennej figury nie udźwignie, Matka Boża zapewniła go, że nie będzie taka ciężka. W kościele dominikanów w Krakowie pokazują dużą kamienną statuę jako "Matkę Bożą Jackową"." Wincenty Zaleski, "Święci na każdy dzień"

[Andrew von Habsburg]

18 sierpnia



Św. Helena

Św. Helena, cesarzowa, urodziła się w 255 roku w Drepanon w Bitynii (późniejsze Helenopolis). Była córką karczmarza. Została żoną (lub konkubiną na co zezwalało ówczesne prawo rzymskie) Konstancjusza Chlorusa, zarządcy prowincji. W 274 roku urodziła syna Konstantyna. Osiem lat później jej mąż został wyniesiony do godności cesarza. Ze względów politycznych musiała usunąć się na ubocze. W 306 roku jej syn zostaje obwołany przez legiony cesarzem. Swoją matkę Helenę wynosi do godności augusty, cesarzowej. Przyjąwszy chrześcijaństwo, stała się gorliwą jego protektorką. Fundatorka wielu kościołów w Rzymie, Konstantynopolu oraz Ziemi Świętej. Pod koniec życia (326) Helena udała się z pielgrzymką do ojczyzny Jezusa. Podczas podróży zmarła w Nikomedii (328). Od IV wieku tradycja przypisuje jej odnalezienie drzewa krzyża świętego. Jest patronką m.in. diecezji w Trewirze, Ascoli, Bambergu, Pesaro, Frankfurcie, miasta Bazylei; farbiarzy, wytwórców igieł i gwoździ.

[Andrew von Habsburg]

19 sierpnia



Św. Jan Eudes, kapłan, urodził się w 1601 roku w rodzinie wieśniaków, w Ry (Normandia). Mając 22 lata wstąpił do oratorianów. W dwa lata później przyjął święcenia kapłańskie. Podjął pracę wędrownego kaznodziei w Normandii, Bretonii i Burgundii. Przeprowadził tam 110 misji, powodując liczne nawrócenia. Uznano go za jednego z największych misjonarzy epoki. W 1643 założył zgromadzenie księży, które prowadziło misje ludowe (eudyści) oraz seminaria przygotowujące do tego rodzaju działalności duszpasterskiej. Dał początek zgromadzeniu Córek Matki Bożej Miłosierdzia, które podjęło opiekę nad zaniedbanymi i upadłymi dziewczętami. Miał szczególny kult do Serca Jezusa i Matki Bożej, który gorliwie szerzył podczas swej misyjnej działalności. Zmarł 19 sierpnia 1680 roku. Beatyfikowany w 1909, kanonizowany w 1925 roku.

[Andrew von Habsburg]

20 sierpnia



Św. Bernard z Clairvaux, opat, doktor Kościoła. Urodził się w rycerskim rodzie burgundzkim, na zamku Fontaines pod Dijon (Francja) w 1090 roku. Mając 22 lata wstąpił do surowego opactwa cystersów w Citeaux, pociągając za sobą trzydziestu towarzyszy młodości. Trzy lata później założył opactwo w Clairvaux i był tam przełożonym do śmierci. Bernard był nie tylko gorliwym opatem swojej rodziny zakonnej. Myśliciel, teolog, kontemplatyk. Umiał łączyć życie czynne z mistyką. Założył około trzystu fundacji zakonnych, w tym także cysterską fundację w Jędrzejowie. Wywarł wpływ na życie Kościoła swej epoki. Jedna z największych postaci XII wieku. Nazwano go "wyrocznią Europy". Był obrońcą papieża Innocentego II. Położył kres schizmie Anakleta w Rzymie. Z polecenia Eugeniusza III ogłosił II Krucjatę krzyżową. Napisał regułę templariuszy oraz wyjednał u papieża ich zatwierdzenie. Nadzwyczajny dar wymowy zjednał mu tytuł "doktora miodopłynnego". Był jednym z największych piewców Matki Bożej. Zostawił wiele tekstów teologicznych, homilii, a także modlitwy ku Jej czci. Umarł w Clairvaux 20 sierpnia 1153 roku. Kanonizował go Aleksander III w 1174 roku. Patron cystersów, Burgundii, Ligurii, Genui, Gibraltaru, Pelplina; pszczelarzy. Opiekun podczas klęsk żywiołowych, sztormów oraz w godzinie śmierci.

[Andrew von Habsburg]

21 sierpnia



Św. Pius X, papież (1835-1914). Giuseppe Sarto urodził się w rodzinie wiejskiego listonosza, w Riese koło Wenecji. Po studiach teologicznych był kolejno wikariuszem, proboszczem, kanclerzem kurii, prefektem i ojcem duchownym w seminarium, biskupem Mantui, kardynałem i patriarchą Wenecji. W roku 1903 został wybrany na stolicę Piotrową. Odrodził życie eucharystyczne, wydając dekrety o częstszym przystępowaniu do Eucharystii i pozwalając dzieciom na wcześniejszą Komunię św. Nazwano go "papieżem dzieci". Zreformował kurię rzymską oraz przepisy dotyczące konklawe, kalendarz kościelny, liturgię i muzykę sakralną. Poświęcał uwagę sprawom społecznym. Był mediatorem w konflikcie między Boliwią, Peru i Brazylią. Występował zdecydowanie przeciw błędom ewolucjonizmu i modernizmu. Był człowiekiem głębokiej modlitwy, pełnym pokory. Beatyfikowany w 1951, kanonizowany w 1954 roku przez Piusa XII. Pochowany w bazylice św. Piotra na Watykanie. Patron esperantystów.

[Andrew von Habsburg]

22 sierpnia



Św. Jan Kemble, kapłan, męczennik (+1679). Kształcił się w Douai. Święcenia kapłańskie przyjął w 1625 roku. Po czym powrócił do Anglii, gdzie w rodzinnym hrabstwie pracował 54 lata jako duszpasterz. W wieku 80 lat aresztowano go, bowiem nie chciał przejść do Kościoła anglikańskiego. Został powieszony i poćwiartowany w Herford.