Święci Pańscy na każdy dzień

[Andrew von Habsburg]

1 września



Bł. Bronisława, dziewica (ok. 1200-1259). Urodziła się w Kamieniu na Śląsku. Krewna św. Jacka i bł. Czesława. Mając 16 lat wstąpiła do klasztoru norbertanek w Zwierzyńcu pod Krakowem. W życiu zakonnym doszła do wyżyn modlitwy mistycznej. Jej relikwie spoczywają w kościele norbertanek w Krakowie. Jest patronką diecezji opolskiej oraz dobrej sławy.

[Andrew von Habsburg]

3 września



Św. Grzegorz I Wielki, papież, doktor Kościoła (540-604). Na Wschodzie czczony jako Grzegorz Dialogos. Urodził się w rodzinie rzymskich patrycjuszów. Jego rodzice, św. Gordian i św. Sylwia, doznają chwały ołtarzy. Będąc prefektem miasta, nie mogąc pogodzić służby Bogu i światu, porzucił karierę i we własnym domu założył klasztor dla dwunastu towarzyszy (575) oraz sześć innych klasztorów w swoich dobrach na Sycylii. W cztery lata później papież Pelagiusz II udzielił mu święceń diakonatu i jako swego przedstawiciela wysłał do Konstantynopola (578-586). Wykazał duże umiejętności dyplomatyczne. Powróciwszy do Rzymu prowadził nadal życie zakonne. Po śmierci papieża został wybrany na stolicę Piotrową 3 września 590 roku. Jego pontyfikat trwał 15 lat. Był to burzliwy okres wędrówki ludów. Grzegorz I pozyskał dla Kościoła Wizygotów w Hiszpanii, ariańskich Longobardów, Gallów oraz brytyjskich Anglosasów. Historia nazwala go "apostołem ludów barbarzyńskich". On zaś określił siebie: "servus servorum Dei" "sługa sług Bożych". Grzegorz odnowił życie kościelne, zreformował i ujednolicił liturgię i śpiew kościelny Od jego pontyfikatu pochodzi zwyczaj odprawiania 30 Mszy świętych za zmarłych zwanych "gregoriańskimi". Pozostawił po sobie bogatą spuściznę literacką, która wywarła poważny wpływ na kształtowanie się myśli chrześcijańskiego Zachodu, zwłaszcza w zakresie duchowości i prawodawstwa. Należy do czterech wielkich doktorów Kościoła Zachodniego. Jest patronem m. in. uczniów, studentów, nauczycieli, chórów szkolnych, piosenkarzy, muzyków. Gdy Rzym nawiedziła w 590 roku zaraza, Grzegorz zarządził pokutną procesję dla odwrócenia klęski. Podczas niej nad mauzoleum Hadriana zobaczył anioła chowającego wyciągnięty skrwawiony miecz. Wizję te zrozumiano jako koniec plagi. Utrwalono ją artystycznie. Do dnia dzisiejszego nad tym mauzoleum Hadriana, zwanym Zamkiem Św. Anioła, dominuje ogromny posąg anioła ze wzniesionym mieczem.

[Andrew von Habsburg]

4 września



Św. Rozalia, dziewica, pustelnica (ok. 1130-1165/1170?). Była pustelnicą, żyjącą w grocie na Sycylii. Do dnia dzisiejszego jest czczona w świątyni wybudowanej na miejscu jej życia, modlitwy, śmierci. Według starej opowieści urodziła się na zamku Olivella w pobliżu Pergamo, jako córka księcia, służącego królowi Normanów, Rogerowi II. Przed jej urodzeniem matka otrzymała polecenie we śnie, aby nazwała ją Rozalia, będzie bowiem najpiękniejszym kwiatem rodu i wyspy. Ponieważ rodzice przynaglali ją do małżeństwa, uciekła z pałacu na pobliską górę i tam zamieszkała, prowadząc życie pełne pokuty i wyrzeczeń. Nie przyzwyczajona do surowego życia zmarła młodo.

[Andrew von Habsburg]

5 września



Św. Wiktoryn, męczennik (+ok. 98). Według "Martyrologium Romanum" ludność miasta i okolic Amiternum obrała go biskupem. Za panowania Trajana został skazany na zesłanie do Cotigliano. Tam przez trzy dni wisiał głową w dół, następnie zmarł męczeńską śmiercią. Ciało jego przywieziono i pochowano w Amiternum.

[Andrew von Habsburg]

6 września



Św. Magnus z Füssen (+ ok. 772). Nazywał się Manginold, ale kiedy wsławił się licznymi cudami, nazwano do Magnus (z łaciny "wielki"). Kształcił się w St. Gallen (dziś Szwajcaria). Apostołował w okręgu Allgau. Potem w Füssen w Bawarii wybudował celę, która stała się zaczątkiem klasztoru. Uważany jest za założyciela i pierwszego opata. Łączył pracę misyjną z osobistą ascezą. W Szwajcarii, Szwabii, Tyrolu i Bawarii czczony jako jeden z Czternastu Wspomożycieli. Jest orędownikiem osób ukąszonych przez węże i żmije.

[Andrew von Habsburg]

6 września



Św. Melchior Grodziecki, kapłan, męczennik. Urodził się w szlacheckiej rodzinie herbu Radwan, w Cieszynie w 1582 roku. Po skończeniu szkoły średniej u jezuitów w Wiedniu wstąpił do tegoż zgromadzenia. Po nowicjacie odbył praktykę nauczycielską w kolegium jezuickim w Brnie, a potem w Kłodzku. W 1614 roku przyjął święcenia kapłańskie. Został mianowany kaznodzieją w Pradze, a następnie kapelanem wojskowym w Koszycach. Podczas prześladowania katolików w Czechach, kiedy Koszyce zajęło wojsko Jerzego Rakoczego, pochwycono św. Melchiora oraz dwu innych kapłanów. Poddany okrutnym torturom, poniósł męczeńską śmierć 7 września 1619 roku razem ze Stefanem Pongraczem, Węgrem, jezuitą i Markiem Kriżem, Chorwatem, kononikiem ze Strzygonia. Pochowano ich w okolicy Koszyc, następnie przeniesiono do kościoła sióstr urszulanek w Tyrnawie. Beatyfikowani przez Piusa X (1905). Męczenników kanonizował Jan Paweł II w 1995 roku. Patron archidiecezji katowickiej.

[Andrew von Habsburg]

8 września



Bł. Serafina de Montefeltro, wdowa, ksieni. Urodziła się w Urbino 1434 roku, w możnej rodzinie, spokrewnionej ze starymi rodami włoskimi. W wieku 14 lat, wbrew jej woli, wydano ją za mąż za Aleksandra Sforze, który rządził wówczas w Pesaro. Po kilku latach małżeństwa mąż przymusił ją do przebywania w klasztorze klarysek. Spotykające ją niepowodzenia i przykrości przyjmowała z podziwu godną cierpliwością. Po śmierci męża została ksienią (1475). Zmarła 8 września 1478 roku. Beatyfikował ją Benedykt XIV.

[Andrew von Habsburg]

9 września



Św. Piotr Klawer, kapłan, urodził się 1580 roku w Verdu (Katalonia). Mając 22 lata wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Studiował filozofię w Palmie na Majorce, a teologię w Barcelonie. Stamtąd został wysłany do Indii Zachodnich (Kolumbia). Tam otrzymał święcenia kapłańskie. Przez czterdzieści lat podejmował niestrudzenie, działalność apostolską wśród najbardziej nieszczęśliwych. Otrzymał miano „niewolnika niewolników”. Zmarł 8 września 1654 roku. Beatyfikowany w 1851, kanonizowany w 1888 roku. Przez Leona XIII ogłoszony patronem misji wśród Murzynów. Jest także patronem sióstr klawerianek.

[Andrew von Habsburg]

10 września



Św. Pulcheria, cesarzowa, urodziła się 19 stycznia 399 roku w Konstantynopolu jako jedno z pięciorga dzieci cesarza Arkadiusza. Otrzymała wszechstronne wykształcenie. Jej brat, Teodozjusz II, powołał ją do współrządzenia państwem, nadając tytuł augusty cesarzowej (414). Popierała rozwój kultury, wspierała budowę nowych świątyń. Z jej inicjatywy wyszły dekrety potępiające ówczesne herezje. W wyniku intryg odsunięto ją od rządów, musiała opuścić dwór cesarski. Zamieszkała w pałacu Hebdomon, prowadząc życie niemal klasztorne. W kilka lat później umarł Teodozjusz II. Po jego śmierci objęła rządy. Poślubiła 60-letniego dowódcę wojsk Marcjana. Warunkiem, jaki postawiła, było dziewicze małżeństwo. Doprowadziła do zbliżenia Konstantynopola z Rzymem. Pozostawała w stałym kontakcie z papieżem Leonem I. Przyczyniła się do zwołania Soboru Chelcedońskiego, w którym zgodnie z ówczesnym zwyczajem uczestniczyła (451). Zmarła w 54 roku życia, a 39 panowania.

[Andrew von Habsburg]

11 września



Św. Prot i św. Hiacynt, męczennicy (+ 304?). Niewiele informacji zachowało się o nich. Podczas badań archeologicznych prowadzonych w katakumbach Bazylii (1845), odkryto grób św. Hiacynta z dobrze zachowanym napisem. Spalone ciało było zawinięte w resztki drogocennego materiału. Św. Damazy, papież, męczenników rzymskich nazwał braćmi, nie wiadomo jednak, czy w tym sformułowaniu chodziło o więzy krwi.

---

14 września



Św. Albert, biskup, patriarcha Jerozolimy (1149-1214). Urodził się w okolicach Vennes (Francja). Piastował urząd generała zakonu w zgromadzeniu kanoników regularnych. W 1184 roku został biskupem. Pośredniczył w sporze między Klemensem III a Fryderykiem I Barbarossą. Doprowadził także do pokoju walczące ze sobą miasta Parmę i Piacenzę, później Mediolan i Pawie. W 1204 wybrano go patriarchą Jerozolimy. Jednocześnie pełnił urząd legata Stolicy Apostolskiej w Ziemi Świętej. Rezydował w Akce. Podejmował działalność na rzecz pokoju, doprowadził do zgody między królem Cypru a Jerozolimy, między królem Armenii a książętami Trypolisu, między templariuszami a królami Cypru i Armenii. Starał się ulżyć doli jeńców. Skodyfikował obyczaje mnichów z góry Karmel, dając podwaliny pod rozwój powstającego zakonu. W czasie procesji, 14 września 1214 roku, został zasztyletowany przez mnicha, którego złożył z urzędu. Odbiera cześć w diecezji Vercelli, w zakonach kanoników regularnych i karmelitów.