Cattedrale di Santa Maria Assunta

[Daniel Krak]

Cattedrale di Santa Maria Assunta

Arcydzieło stylu romańskiego, katedra została zbudowana przez architekta Lanfranco w miejscu grobu św Geminiano , patrona Modeny. W tym miejscu wcześniej, począwszy od V wieku, zostały wzniesione już dwa kościoły. W krypcie katedry są relikwie świętego Geminiano, zakonserwowane w  urnie z IV wieku są pokryte płytami z kamienia i wspierane przez kolumny. Sarkofag, strzeżony przez szklaną gablotę, jest otwarty co roku z okazji święta samego świętego (31 stycznia). Obok katedry stoi dzwonnica o wdzięcznej nazwie Ghirlandina.

Interno

Kościół posiada trzy nawy bez transeptu i prezbiterium na podwyższeniu, pod którym znajduję się krypta. Każda nawa posiada absydę. Nawa główna ma cztery duże zatoki(przęsła), podwójnej długości w porównaniu do tych w nawach bocznych, których jest osiem. Ściany oddzielające nawy boczne są podzielone łukami, spoczywają na filarach kompozytu naprzemiennych kolumn, a sformułowanie tworzone przez potrójne łuki tworzy Triforium. Zastosowanie zmiennych filarów i kolumn tworzy zwykle bardziej długowieczną konstrukcję, ponieważ sklepienia nawy głównej są szersze i cięższe, zaś reszta ciężaru znajduję na filarach. Natomiast sklepienia naw na kolumnach są utrzymywane przez podpierające mniejsze filary. W przypadku Modeny, w czasie budowy katedry, wybór był czysto stylistyczny, we wcześniejszych budowlach sakralnych na tej ziemi, wybór często miewał wymiar praktyczny. Były tam jeszcze cztery przęsła z już zamkniętymi łukami, które przecinają ołtarzy i nie tworzą rytmu w strukturze ciemieniowej, podkreśla to również pilastr, który przedłuża filary.

Wnętrze Cattedrale di Santa Maria Assunta

Plan z lotu ptaka Cattedrale di Santa Maria Assunta

[Daniel Krak]

Fragment Fryzu Stworzenie Adama i Ewy, Kuszenie  

Autorstwa Gulielmo da Modena – rzeźbiarza z okolic Modeny.

Jest autorem dekoracji rzeźbiarskiej katedry w  Modenie, na której fasadzie umieścił następującą inskrypcję: Deus lo volt

Prawdopodobnie kształcił się w Apuli, która wraz ze sztuką antyczną była istotnym źródłem inspiracji w jego twórczości. Istnieją także próby powiązania jego rzeźb z innymi środowiskami i wpływami, m.in. aragońskimi, południowoakwitańskimi oraz lokalną XI-wieczną tradycją. Zdaniem mojego wikariusza sztuka Gulielmo ze swoją sztywną powagą należy do nowej południowofrancuskiej sztuki rzeźbiarskiej ze szlaków pielgrzymkowych. Jego rzeźby charakteryzują ciężkie i przysadziste postacie o uwypuklonym aspekcie psychologicznym i szczególnej ekspresji.

Nowatorskim rozwiązaniem, jaki wprowadził Wiligelmo i jego warsztat, były prostokątne płyty z płaskorzeźbami stojących proroków w arkadach, umieszczone w wegrach portalu katedry. W późniejszym okresie forma ta została wykorzystana w zachodnich portalach kościoła w Saint-Demis i wielu innych.