Salve!

[Pedro I Catalán]

Wasza Świątobliwość!
Wasze Eminencje!
Wasze Ekscelencje!
Czcigodni bracia! 

Z nieskrywaną radością śpieszę, aby powiedzieć Wam: "Witajcie ponownie!". Przez wiele lat od ustąpienia ze skarlandzkiego tronu żyłem za przykładem najświatlejszych Ojców Kościoła jako pustelnik, stroniąc od ludzi i z dala od mirkonacyjnej cywilizacji. Teraz, gdy podjąłem decyzję o powrocie, z przeszywającym bólem serca przyjąłem do wiadomości, że mój ukochany kraj zakończył swą państwową działalność. Najwidoczniej się spóźniłem. Niegdyś kraje Vaarlandu jednoczyły się, aby bronić niezależności terytorialnej skromnych ziem niczyich na kontynencie. Z drżeniem obserwuję, jak dziś ziemie te pokrywają coraz większe tereny. 

Czas jednak otrzeć z oczu łzę. Trzeba żyć dalej i zostawić zmarłym grzebanie ich umarłych (por. Mt 8,22). Mam bowiem inną ojczyznę. Tę, która pierwsza była mi matką i żywicielką. Moją drogą Rotrię z jej świętym Kościołem. To tutaj, jeszcze jako Pablo de Larest, trafiłem najpierw przeszło siedem lat temu. Tutaj przyjąłem święcenia kapłańskie i otrzymałem tytuł magistra. To za sprawą Jego Świątobliwości Piusa II znalazłem się w Królestwie Skarlandu, a dzięki życzliwości i pomocy Księcia Kościoła Jego Eminencji Tomasza du Vallona (później Karol I) mogłem się tam odnaleźć. 

Dziś więc pełen ufności wracam do mego pierwszego domu. W niektórych z Was, czcigodni bracia, zdaje mi się, że rozpoznaję znajome twarze. Może są to jednak starcze omamy. A może nie? Nie wiem. Mimo wszystko mam nadzieję, że przyjmiecie mnie z otwartymi ramionami i poczęstujecie zbłąkanego wędrowca miodem i chlebem.

[Carlo Lorenzo de Medici y Zep]

Witam wujka najdrozszego w Rotrii, z tej strony Karol II, też król-męczennik Skarlandu.

[Albert Orański]

Witam Waszą Wysokość w Patrymonium Świętego Pawła.

[Paolo Carlo de Medici y Zep]

Witam wujka najdrozszego w Rotrii, z tej strony Karol II, też król-męczennik Skarlandu.

Eminencja daruje sobie z tym męczennikiem.

Witam serdecznie drogiego gościa. Nie było dane nam się nigdy poznać.

[Wilhelm Orański]

Również i my witamy Waszą Ekscelencję na powrót w Patrymonium świętego Pawła. Mieszkańcy rotryjscy gościnności i pomocnej dłoni nie szczędzą, tak więc znajdzie Czcigodny u nas schronienie i zajęcie oraz idealne miejsce do wiedzenia swego mikronacyjnego żywota.

[Pedro I Catalán]

Witam Cię drogi kuzynie. Spotkać Cię to dla mnie wielka uciecha. Co prawda nigdy nie nazywałem siebie męczennikiem, mimo to z chęcią wysłucham Twojej historii. Myślę jednak, że nie jest to dobre miejsce na rozprawianie o wewnętrznych sprawach kraju, który wszak istnieje już jedynie w naszych wspomnieniach. Tym bardziej godzi się publicznie przywoływać jedynie te najszlachetniejsze z nich. 

Dziękuję Wam za powitanie Eminencjo i Ekscelencjo. Jeśliśmy się dotąd nie spotkali, to myślę, że to jednak nic straconego. Wciąż możemy stać się braćmi jako synowie tego samego narodu. Mam przeto nadzieję, że zostanę wśród Was przyjęty nie jako gość, ale jako członek Waszej społeczności. Pragnąłbym, aby moje obywatelstwo, którego nigdy sercem się nie zrzekłem, zostało uznane bez dodatkowych formalności. Byłbym za to dozgonnie wdzięczny.

---

Wasza Świątobliwość! Na podziękowanie Wam za tak życzliwe powitanie pozwalam sobie na oddzielnego posta. Dziękuję za pomocną dłoń i otwarte serce. Chętnie zająłbym się sprawami, które tego wymagają. Gdzie potrzeba rąk do pracy, tam niech znajdą się moje. Dlatego też oddaję się w zupełności do Waszej dyspozycji.

[Paolo Carlo de Medici y Zep]

Czy Wasza Królewska Wysokość myśli o wstąpieniu w stan duchowny? Jeśli tak, to zapraszam do Zakonu Paulinów.

[Pedro I Catalán]

Czy Wasza Królewska Wysokość myśli o wstąpieniu w stan duchowny? Jeśli tak, to zapraszam do Zakonu Paulinów.

Dziękuję wielebnemu bratu za zaproszenie. Niestety moje serce nie było jednak nigdy bliskie Paulinom. Dużo większą sympatią pałało do Dominikanów i duchowieństwa diecezjalnego. Mimo wszystko przemyślę jeszcze tę kwestię. Nie mówię nie.

[Fernando d'Este y Córdoba]

Ja również pragnę powitać Waszą Wysokość w Państwie Kościelnym. Witaj Bracie w domu! 

[Paolo Carlo de Medici y Zep]

Czy Wasza Królewska Wysokość myśli o wstąpieniu w stan duchowny? Jeśli tak, to zapraszam do Zakonu Paulinów.

Dziękuję wielebnemu bratu za zaproszenie. Niestety moje serce nie było jednak nigdy bliskie Paulinom. Dużo większą sympatią pałało do Dominikanów i duchowieństwa diecezjalnego. Mimo wszystko przemyślę jeszcze tę kwestię. Nie mówię nie.

Paulini to nowy zakon, powstali z mojej inicjatywy pod koniec rządów Ojca Świętego Klemensa III. Ich duchowość opiera się głównie na kontemplacji (również przez pisanie prac naukowych czy innych rozważań) i adoracji, a także służbie pomocą potrzebującym. Dewizą Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika są słowa "Sam na sam z Bogiem". Dlatego nie wymagamy olbrzymiej aktywności wśród naszych zakonników (właściwie tylko ja jestem członkiem tego Zakonu na razie). Wystarczy ich obecność w Zakonie.

Dominikanie zostali skasowani jeszcze przez któregoś z antypatriarchów i nie zostali "wskrzeszeni". Oprócz Paulinów funkcjonuje Towarzystwo Jezusowe, którego Generał jest obecnie wybranym przed dwoma dniami Patriarchą Rotrii.