11.06.2017, 18:18:16
Cytat:Kardynał Honorowy na Złotym Tronie – Rotria von Liechtenstein’a
autor: mgr Nicolas Dreder
I. Wstęp
Gdy Kamerling Państwa Kościelnego Rotria, kard. Marcos de Zepp, rzekł słowa: Habemus Patriarcham […] Sanctae Rotriae Ecclesiae Cardinalem Lichtenstein, […] Caelestinum Primum, w Stolicy Apostolskiej zapanowało nie lada zdziwienie. Tak oto, po raz pierwszy w historii, tiarę powierzono Kardynałowi Świeckiemu – Purpuratowi z nominacji Sykstusa I. Warto dodać, że sama jego nominacja kardynalska była ogromnym zaskoczeniem, ponieważ von Liechtenstein był postacią prawie anonimową w Rotrii. Te pamiętne wydarzenia, dotyczące elekcji na Patriarchę, miały miejsce 13 lipca 2010 roku.
II. Plany nowego Patriarchy
Tuż po uroczystym ingresie, Ojciec Święty przedstawił rotryjczykom plany swojego pontyfikatu. Podobnie jak wieść o wyborze kardynała von Liechtensteina na Patriarchę, tak i plany Jego Świątobliwości, wywołały ogromny szok w Państwie Kościelnym. Planem Celestyna I oczywiście, tzw. fabularyzacja – w zamyśle Patriarchy Rotria miała przypominać grę przeglądarkową. Celestyn planował całkowicie zreorganizować hierarchię kościelną, podając dla przykładu – Kardynałów zastąpił Cardinalusami. Wprowadzono kręgi wtajemniczenia i wyeliminowano wszystkie podobieństwa do Kościoła rzymskokatolickiego.
III. Historyczne postrzeganie reform fabularyzacyjnych
Warto również zatrzymać się chwilkę przy reformach Patriarchy Celestyna. Czy one w gruncie rzeczy były takie złe ? Niewątpliwie, wyrządziły wiele szkód, które później czkawką odbiły się wszystkim. Dotychczasowy dorobek rotryjczyków został zaprzepaszczony, lecz czy Ojciec Święty miał wtedy aż tak złe chęci ? Z historycznego punktu widzenia pamiętamy, że Państwo Kościelne Rotria było traktowane jako „parodia Kościoła Katolickiego” – celem Jego Świątobliwości było zapewne odejście od naśladowania realnego kościoła. W ten to sposób rotryjczycy zachowaliby zbliżoną do realnej hierarchę, lecz przeciwnicy Państwa Kościelnego straciliby argumenty do krytyki naszej ojczyzny, gdyż – jak wspomniałem – Rotria przypominałaby grę.
IV. Wprowadzanie zmian w życie
W tamtym okresie dla Biskupa Rotrii nie było trudnym zadaniem wprowadzenie każdych zamierzonych reform w życie, gdyż wówczas pozycja Patriarchy była zdecydowanie silniejsza niż w czasach obecnych. Wtedy panowała całkowita monarchia absolutna, gdzie silną ręką rządził Patriarcha i wszystkie osobiste pragnienia Jego Świątobliwości były łatwiejsze do wprowadzenia niż obecnie. Dlatego też, reformy celestyńskie tak łatwo zaczęły funkcjonować, gdyż ich inicjator miał pełne pole do popisu i mimo częściowego sprzeciwu swoich poddanych został przy swoim.
V. 17.10.2010 – reelekcja Celestyna I
Gdy dobiegł końca okres rządów kardynała Michaela von Liechtensteina, natychmiast zwołano konklawe, które dało mu przywilej reelekcji. Dzięki decyzji Kolegium Kardynalskiego Nowy-Stary Patriarcha mógł kontynuować planowane reformy i w dalszym ciągu rozwijać je. Tuż po konklawe, ze strony kard. Lorenzo de Medici’ego spadła krytyka na Ojca Świętego z racji tego, gdyż nie podtrzymał on tradycji koronacji triregnum – potrójną koroną patriarszą.
VI. Katolicki Kościół Powszechny
Dziwnym określeniem wydaje się konkurencja dla Rotrii, lecz takie sformułowanie jest stuprocentowo poprawne, gdy mówimy o czasach panowania Celestyna I. Katolicki Kościół Powszechny, bo tak nazywała się owa konkurencja, powstał z połączenia narodowych kościołów Wurstlandii oraz Sclavnii. Zasięg tej instytucji szybko dotarł również do Rzeczypospolitej Obojga Narodów, którą to również objął władzą duszpasterską. Gdy KKP zyskał spore poparcie – wśród jego hierarchów, którzy byli ściśle związani z Rotrią – serce zabiło do ojczyzny zniszczonej nieudanymi reformami, gdyż planowano zorganizować sobór, który raz na zawsze zrobiłby porządek z tragicznymi zmianami. Początkowo planowano zwołać sobór we Francji – w Lyonie, lecz władze Republiki Francuskiej zbyt długo zwlekały z odpowiedzią. W związku z tym zwołano sobór w Gnieźnie - centrum Katolickiego Kościoła Powszechnego. Wydarzenia te pamięta się do dziś jako schizma gnieźnieńska, zaś jej postanowienia unieważniły wszystkie reformy Celestyna. Z kolei dwóch Patriarchów – Celestyna I, a także Ewarysta I, uznano winnymi za działalność przeciw Stolicy Apostolskiej.
VII. Koniec epoki Michaela von Liechtenstein'a
Kardynał Honorowy był obecny w życiu Państwa Kościelnego w trakcie pontyfikatów – Ewarysta I, Innocentego III i Aleksandra III. Ten ostatni, odwołał go z piastowanej godności dnia 8 września 2012 roku i na tym zakończyła się przygoda byłego Patriarchy z Rotrią.
