Zaloguj się

**Aurelio de Medici y Zep** · 03.05.2018, 09:43:41

Pielgrzymka pokutna

Dzień X

stacja II

Po przybyciu do Bazyliki św. Pawła na wzgórzu Welia, kończący swą pokutę ks. Aureliusz udaje się Ołtarzowi Bożemu. Głęboko kłania się przed Bogiem i oddaje się gorącej modlitwie w postawie prostracji. Leżąc krzyżem, po raz kolejny błaga Boga o przebaczenie, oczekując przybycia Ojca Świętego.

Gdy przybywa Jego Świątobliwość, upada przed Jego Obliczem, a następnie przemawia następującymi słowami:

Cytat:
Wasza Świątobliwość!

Nie jestem godzien, aby przemówić przed Tobą, Ojcze Święty, choćby jedno słowo. Wiele jest bowiem grzechów, ale zdrada jest jednym z najobrzydliwszych. Tego zaś grzechu, ja, nędzny grzesznik, w swojej pysze i zuchwałości dopuściłem się, opuszczając Kościół Święty i odmawiając Tobie należnego posłuszeństwa. Pan jest jednak litościwy, oświeca błądzących, podnosząc ich i ratując ich dusze przed wiecznym zatracaniem. Zatem ja, choć nie byłem tego godnym, doświadczyłem łaski odkrycia prawdy, a przede wszystkim - łaski żalu za wyrządzone zło. Ruszyłem więc w drogę, aby błagać Ciebie, Najczcigodniejszy Ojcze Święty, o przebaczenie. Ty zaś, choć słusznie byłeś na mnie zagniewany, raczyłeś zezwolić mi na powrót i odpokutowanie zła, które popełniłem myślą, mową i uczynkiem. Przez ostatnich dziesięć dni, podróżowałem po uświęconych wiarą ludu i łaską Boga miejscach Ojczyzny naszej - Państwa Kościelnego Rotria. Pogrążony w modlitwie, zamknięty na świat, a otwarty na głos Boży, zwalczałem w sobie niszczycielskie skutki karygodnej winy. Błagałem Boga, aby mi przebaczył, aby uchronił mnie w przyszłości przed podobnymi, i jakimikolwiek innymi grzechami. Dziś, gdy wracam do Rotrii, która mnie wychowała niczym rodzona Matka, pragnę ukorzyć się przed Tobą, Umiłowany Ojcze Święty, którego śmiałem obrazić, opuścić i zdradzić. Błagam Cię, wybacz mi, bowiem ja szczerze żałuję tego grzechu i jestem całkowicie zawzięty, aby wystrzegać się go przez całą resztę mego życia. Błagam, racz przebaczyć mi winę, która wyrządziła szkodę nie tylko Matce Naszej, ale także mnie samemu. Ja zaś przyrzekam dozgonne posłuszeństwo i wierność Waszej Świątobliwości oraz wszystkim przyszłym Biskupom Powszechnym, bowiem zbrodnią jest nie być posłusznym temu, którego sam Bóg namaszcza na swego ziemskiego Wikariusza. Proszę Cię też, Ojcze Święty, abyś mi raczył pobłogosławić na czas mojej dalszej posługi Ukochanej Rotrii, Bogu, Tobie, a także całemu Świętemu Ludowi.

**Albert Orański** · 03.05.2018, 21:00:11

Cytat:Umiłowany Synu,

Twoje niedawne odejście od prawdy, jaką głosi Święty Kościół Rotryjski wyrządziło w naszym sercu bolesną ranę, która przez cały ten czas, gdy błądziłeś pozostawała dla Nas powodem głębokiego smutku. Oto bowiem młoda latorośl, jakiej w Winnicy Pana doglądaliśmy z całą pieczołowitością i troską, zaczęła usychać czyniąc Naszą pracę bezowocną. Niczym syn marnotrawny porzuciłeś dom swój rodzinny, by otrzymane od Pana dary roztrwonić i zaprzepaścić. Jednakże podobnie jak w przypowieści przyszła i dla Ciebie pora, gdy rozeznawszy swoje postępowanie postanowiłeś powrócić do Ojca, by padłszy przed Nim na twarz wyznać swoje winy. Podobnie jak ten syn marnotrawny nie oczekujesz, by przyjęto Cię do godności jaką wcześniej posiadałeś, lecz chcesz jedynie zmazać winy, które popełniłeś. Chcąc jak najlepiej wypełnić nauczanie Chrystusa w swoim życiu pragniemy, idąc za przykładem Miłosierdzia Bożego przyjąć Cię z powrotem do Kościoła Świętego. Niech więc cały Kościół z radością wyśpiewuje uwielbienie Boga, gdyż ten brat nasz był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się.

Po tych słowach Jego Świątobliwość zajął miejsce na Złotym Tronie, zaś diakon odczytał treść dokumentu: