Zaloguj się

**Albert Orański** · 29.07.2018, 14:03:35

Audiencja Generalna Ojca Świętego Piusa VI

29 lipca 2018 AD

[Obrazek: pope_blessing_auta_ursula_pri_hi.jpg]

Kiedy Kościół Święty oddawał cześć św. Liboriuszowi, patronowi Francji i Germanii, w Państwie Kościelnym Rotria rozpoczynała się ostatnia audiencja generalna Jego Świątobliwości Piusa VI, który przez ostatni rok roztaczał swój patriarszy płaszcz nad ludem Rotrii.

Chór Bazyliki Laterańskiej widząc zbliżającą się procesję rozpoczął uroczysty śpiew według nut ułożonych przez najwybitniejszego rotryjskiego muzyka: Jana Chrzciciela Palestrinę. Kiedy tylko korowód przeszedł przez Drzwi Bazyliki zaczęto bić w dzwony, a ludowi ukazała się majestatyczna procesja. Na początku niesiono wspaniały krzyż z czasów Anakleta II, dalej szły akolitki, sztandary i feretrony, ministranci, klerycy i duchowieństwo w swej hierarchii. Każdy z wspaniale podbitym mucetem, rokietą i sutanną z trenem. Na głowach spoczywały kolorowe birety świadczące o pełnionej w Kościele roli. Za duchowieństwem w asyście Gwardii Rotryjskiej niesiony na lektyce podążał Jego Świątobliwość Pius VI, modlący się w zadumie i ciszy. Ubrany w złote mantum oraz kosztowne triregnum co jakiś czas ukazywał pierścień rybaka błogosławiąc ludowi. Oklaskom i wiwatom nie było końca. Lud żegnał bowiem swojego Ojca, który przez ostatni rok starał się zapewnić dobrobyt i pokój swojemu państwu. "Pius VI Miłosierny" - wołali wszem i wobec zgromadzeni wierni. Wśród okrzyków procesja dotarła do balkonu błogosławieństw, gdzie najpierw odśpiewano Salve Regina, a następnie przemówił Ojciec Święty.

**Albert Orański** · 29.07.2018, 14:09:29

Drodzy Bracia i Siostry,

Dobiega końca drugi z rzędu pontyfikat, który z woli kolegium kardynalskiego na chwałę Bożą sprawujemy. Przez ostatni rok, dźwigaliśmy brzemię odpowiedzialności za Kościół Powszechny, a powierzoną nam misję opieki nad Owczarnią Pana staraliśmy się wypełniać z największą starannością, mając na uwadze, że czasy w których przyszło nam panować są dla mikroświata dotkliwie nieurodzajne. Tym niemniej sytuacja w której opuszczamy Patriarszy Tron jest zgoła odmienna od tej, gdy nań wstępowaliśmy. Stolica Apostolska stała się bardzo stabilnym i uporządkowanym miejscem, której przyszłość nie wisi już na włosku, lecz zdaje się mieć szerokie perspektywy, jeśli tylko wśród mieszkańców Patrymonium znajdą się chęci i wola, by wieloletni wysiłek naszych braci podtrzymywać i uświetniać. W czasach, gdy tak wiele świetnych mikronacji popada w ruinę, gdy państwa o których myśleliśmy że są mocarstwami obracają się w nicość, należy tym większą uwagę przykuwać do szczególnej troski o nasze wspólne dobro jakim jest Rotria. Najłatwiej bowiem wymagać zaangażowania od innych, a tak trudno przychodzi wykazanie się inicjatywą. Nie wątpię, iż komukolwiek w Rotrii na jej dobru nie zależy, lecz tak niewielu zdobywa się na działania wtedy, kiedy są one potrzebne.

Pragniemy w kilku słowach podsumować nasz pontyfikat, by tym samym podziękować tym wszystkim, którzy pomimo przeciwności chcieli wspomagać nasze wysiłki nakierowane na udoskonalanie i podtrzymywanie chwały Patrymonium Świętego Pawła.

W ciągu ostatniego roku udało się uporządkować przepisy, tak by konweniowały z naszą tożsamością i tradycją, a także odpowiadały klimatowi, w którym się znajdujemy. W ten sposób przepisy dotyczące konklawe, zostały zebrane i wydane na nowo, w jednolitej i obszernej formie. Podobnie akt zasadniczy Patrymonium Świętego Pawła znalazł nowe wydanie, w którym językiem prostym, czytelnym i precyzyjnym wyłożono podstawowe, fundamentalne zagadnienia dotyczące tak Państwa Kościelnego, jak i Kościoła Świętego.

Odrębnej uwagi wymaga treść dokumentu Dictatus Patriarchae, który został przez nas wspólnie z kolegium kardynalskim opracowany w celu umocnienia pozycji Biskupa Powszechnego, wyartykułowania jego prerogatyw i przywilejów, tak dla podniesienia prestiżu Złotego Tronu, jak i samego Kościoła, któremu Patriarcha, jako Ojciec Królów i Książąt oraz Najwyższy Pasterz przewodzi. Celem wydania tego dokumentu było nadanie podstaw prawnych dla spotykanych w historii, a także utrwalonych w tradycji czynów, jakie w powszechnym uznaniu dotyczyły osoby Patriarchy

Mając na uwadze głos obywateli powołaliśmy do życia Signorię Rotryjską, która daje mieszkańcom Rotrii możliwość kształtowania Państwa Kościelnego według aktualnych wymagań czasu, a także by poruszać istotne dla nich tematy w poszukiwaniu rozwiązań dręczących ich problemów i spraw. Po raz pierwszy od czasów II Rotrii głos mieszkańców Patrymonium został wzięty pod uwagę przy kształtowaniu ustroju Państwa. Jest to olbrzymi przywilej, który właściwie wykorzystany może stać się przyczyną odrodzenia i rozkwitu tak Wiecznego Miasta, jak i całego Państwa. Wiąże się z nim jednak i odpowiedzialność, gdyż prawo do decydowania o losach kraju to także odpowiedzialność za to, co się z nim stanie. Wierzymy jednak, że Ci, którzy pragną w Rotrii zamieszkać będą potrafili również właściwie się o nią zatroszczyć.

Jednym z pierwszych tematów, jaki przedstawiliśmy Signorii Rotryjskiej był system lenny i gospodarczy, które mocą apostolską zawiesiliśmy, gdyż od dawna były nieefektywne i stały się reliktem, który nim powróci do użytku, musi zostać odnowiony według aktualnych potrzeb naszej wspólnoty. Przedstawiliśmy również propozycje naprawy i konkretne pomysły, jakie wcielone w życie mogą okazać się motorem napędowym aktywności mieszkańców Patrymonium, jednakże te kwestie nie zostały jeszcze przez Signorię Rotryjską rozstrzygnięte. Wierzymy, iż obywatele w końcu podejmą się ustaleń i wypracują rozwiązania dające oczekiwane przez wszystkich rezultaty.

Największym jednak dziełem, które dzięki nieocenionej pomocy kardynała Surmy udało się wcielić w życie było przeniesienie naszego forum na nowy serwer, który zapewni stabilność i bezpieczeństwo naszej społeczności. Bezpieczeństwo informatyczne jest bowiem podstawą funkcjonowania mikronacji, co tym bardziej potęguje doniosłość zasług, jakie w tej kwestii wyświadczył nam kardynał Surma, będący tych systemów opiekunem. Dzięki owocnej współpracy udało się również odzyskać archiwalne forum II Rotrii, którego wartość historyczna jest niemierzalna i stanowi bezcenny skarb stanowiący o naszej tożsamości jako Rotryjczyków. Oprócz tego nasza mikronacja uzyskała stronę internetową, która oddaje klimat i charakter Patrymonium.

Podsumowaniem dla ostatniego roku, może być jedno słowo: stabilizacja. Udało się zachować to, co już mieliśmy, odzyskać to co utraciliśmy i wyznaczyć cele, do których będziemy podążać. Zrównoważona polityka zagraniczna, jaką w naszym imieniu prowadził kardynał Wilhelm Orański przyniosła efekt w postaci dobrej opinii o Stolicy Apostolskiej oraz przychylnym nastawieniu innych do Nas. Złoty Tron na nowo przywodzi na myśl skojarzenia rozwagi, spokoju i mądrości, co niewątpliwie wpływa na codzienne realizowanie misji Kościoła. Dzięki wierności naszym zasadom i oddaniu odwiecznej zasadzie o Świętości Kościoła przy pomocy Stwórcy udało się nam oddalić schizmy, podziały i widma upadku. Pojednaliśmy się z Kościołem Orientyki, wspólnie wyznając te same wartości i gromadząc się w jednej Świątyni Pana. Twardą ręką i silnym ramieniem zasłoniliśmy Kościół nasz przed groźbą herezji ze strony Castiglioniego, kończąc naszą walkę sukcesem.

Opuszczając dziś Pałac Apostolski po roku urzędowania jako Patriarcha i Biskup Rotrii, czujemy dumę, iż mimo wielu przeciwności, problemów i wyzwań powierzona Nam Łódź Pawłowa przetrwała sztormy i burze, oraz bezpiecznie dotarła do wyznaczonego celu podróży. Ufamy, iż w swej mądrości Kolegium Kardynałów wskaże na naszego następcę człowieka, który podoła wyzwaniom, jakie stoją przed Patriarchą i całym Kościołem.