Dominica IV in Quadragesima

[Aurelio de Medici y Zep]

Dominica IV in Quadragesima

XI III MMXVIII A. D.

W niedzielny wieczór, gdy mrok zaczął pokrywać miasta i wsie Państwa Kościelnego, w Bazylice św. Pawła na wzgórzu Welia rozniósł się wdzięczny i głośny dźwięk sygnatury, obwieszczający początek uroczystej Mszy Świętej. Wychodzącej z zakrystii procesji przewodniczą ministranci niosący trybularz, z którego wydobywają się kłęby wonnego dymu oraz naviculę, pełną najwspanialszych wonności. Za nimi alumn niesie masywny, bogato zdobiony krucyfiks, pamiętający najdawniejsze dzieje Bazyliki. Następnie idą klerycy niosący płonące świece wykonane z wosku rotryjskich pszczół. Po nich do Ołtarza Pańskiego podąża reszta służby liturgicznej, lektorzy, akolici, subdiakoni, diakoni i prezbiterzy. Na końcu procesji do ołtarza podąża Jego Świątobliwość Pius VI, Patriarcha Rotrii, niesiony w lektyce i błogosławiący zebrany lud. 

Podczas, gdy Jego Świątobliwość, ubrany w bogato zdobiony szlachetnymi kamieniami oraz złotem gotycki ornat skrzypcowy oraz mitrę, modli się wraz z asystą u stóp ołtarza, Chór Laterański odśpiewuje Introit dzisiejszej niedzieli, wołając wesel się Jeruzalem! 

Po Introicie chór zaintonował starożytną formułę Kyrie eleison!, a wierni, wraz z duchowieństwem i samym Ojcem Świętym, zgromadzeni na Najświętszej Ofierze, błagali Boga, by zmiłował się nad nimi w swym wielkim miłosierdziu.

Z racji pokutnego charakteru trwającego Wielkiego Postu, ominięto dziś radosną Glorię. Po Kolekcie i odczytaniu przez lektora Lekcji z Listu Świętego Pawła Apostoła do Galatów, odśpiewano Graduał, obwieszczający nam radosny fakt, iż wszyscy pójdziemy do Domu Pańskiego.

Po Graduale, diakon pobłogosławiony przez Jego Świątobliwość odśpiewał treść dzisiejszej Ewangelii według Świętego Jana, w której Jezus ukazuje przez ludem swą boską naturę rozmnażając chleb i ryby. Gdy wierni odsłuchali dzisiejszego Słowa Bożego, Jego Świątobliwość zasiadający na tronie ustawionym w prezbiterium skierował do zgromadzonego ludu swe słowa pouczenia. 

[Albert Orański]

Umiłowane Siostry i Bracia,

Stając dziś przed ołtarzem Pana, w sposób szczególny pragniemy pochylić się nad rolą Kościoła Powszechnego w mikroświecie. Jakkolwiek znana jest wszystkim nasza misja i cel, jaki przyświeca naszym działaniom, tak w codziennym życiu ciężko dostrzec płomień wiary skrywany gdzieś skrzętnie pod korcem. A przecież winniśmy wytrwale i nieustannie dążyć do wzrostu chwały Kościoła Świętego. Codzienność jednak pokazuje, że choć żar serc nie wygasł, to jednak brakuje zapału, by w codziennym życiu wypełniać powierzone nam posłannictwo. Mając wielu pasterzy dla naszej trzody, z żalem dostrzegamy, że niewielu spośród tych, którzy posłani zostali do pracy duszpasterskiej wypełnia swoje obowiązki z należytą starannością. Pragniemy zatem dać przykład i jako Biskup Powszechny zobowiązujemy się co najmniej w każdą niedzielę wziąć udział w uroczystości w naszej katedrze na wzgórzu Welia lub w innym miejscu, w którym w danym momencie znajdować się będziemy. Ufamy, iż przyczyni się to do wzrostu aktywności pozostałych kapłanów, a przez to przyczyni się do rozrostu Kościoła w mikroświecie.

[Aurelio de Medici y Zep]

Po homilii wygłoszonej przez Ojca Świętego, której wierni słuchali z największą uwagą, Chór Laterański wraz z wiernymi i duchowieństwem wielbili Boga śpiewem Wyznania Wiary. 

Następnie w skupieniu kontynuowano uroczystą liturgię, uświetnioną śpiewem chóru oraz wonnym dymem kadzidła. Na ołtarzu miejsce miało największe misterium naszej chrześcijańskiej wiary.

Uroczystość zakończyło uroczyste błogosławieństwo udzielone przez Jego Świątobliwość.