Wezwanie na Sobór

[Ksawery van Berden]

S I L V E S T R U S·PP·I

PATRIARCHA ET EPISCOPUS ROTRIAE, SUCCESSOR PRINCIPIS APOSTOLORUM, 
SUMMUS PONTIFEX ECCLESIAE UNIVERSALIS, PRINCEPS SUI IURIS CIVITATIS ROTRIAE, SERVUS SERVORUM DEI etc.

Umiłowanym naszym Braciom i Siostrom w Świecie,
apostolskie pozdrowienie i błogosławieństwo †

Doceniając zapał i zaangażowanie orędowników Słusznej Sprawy, wolę ich walki i rześkość ducha, oddanie i służebność Złotemu Tronowi, stanowimy wezwać ze wszystkich zakątów Świata bliźnich stanu duchownego, wyświęconych władzą naszą apostolską lub za pontyfikatu poprzedników naszych. A i tych, którym brak jest łaski sakramentu kapłaństwa dozwalamy udzielać się w obradach Świętego Soboru, jednak w głosowaniach uczestniczyć mogą wyłącznie tych, które przez Biskupa Powszechnego ustanowione będą generalnymi. Na innych zaś barki wkładamy obowiązek, by dnia 1 grudnia, w bieżącym Roku Pańskim, stawili się u bram Bazyliki Laterańskiej, gdzie odprawiona zostanie uroczysta liturgia inaugurująca Sobór Powszechny. Po niej zaś wszystkich spośród uczestników tego wielkiego zgromadzenia pragniemy witać jako gości naszych i przyjaciół najmilszych - w murach Pałacu Apostolskiego. Nie wszak bez powodu stanowimy, byśmy akurat w pierwszą sobotę następującą po święcie Chrystusa Króla, a w wigilię Adwentu przypadającą - spotkali się by radzić nad nowym początkiem Państwa Kościelnego. Jak okres oczekiwania na Narodzenie jest w dogmatyce naszej wiary szczególnym okresem odnowy i początkiem zarazem roku liturgicznego, takoż i niech dla nas ów dzień stanie się symbolem odnowy i zalążkiem czegoś nowego. Tym samym, byśmy jednak mieli pewność, że obrady owego Zgromadzenia Czcigodnych Ojców przebiegać będą bez zakłóceń, stanowimy dwóch legatów naszego imienia, Wielebnych Nicolasa Dredera i Piusa Marię Facibeniego, by spośród wszystkich radzących Mędrców byli jako primus inter pares i wzrokiem oraz słuchem swym sięgali tam, gdzie nasza sędziwość nie zawsze ma możność sięgać. Dziękujemy wszystkim tym, którzy hartem swego ducha i wiarą w sercach postanowią przyłączyć się do obrad tego Szacownego Gremium. Dziękujemy już na wstępie wszystkim Wam, którzy wyszliście z inicjatywą zwołania soboru właśnie w czasie, kiedy wspólnie doszliśmy do wniosków, że wymagamy właściwej odnowy. Mamy nadzieję, że mimo wieku i słabego zdrowia dane będzie również i nam przyglądać się pracom Czcigodnych Braci, uwagi wobec planów zgłaszając jedynie w ostateczności. Każda z uchwalonych, opieczętowanych i promulgowanych przez nas konstytucji soborowych niech stanowi drogowskaz wobec tego, jaką drogę obieramy dla Stolicy Apostolskiej na najbliższe lata. 

Pragniemy jednak już teraz wskazać, że zaangażowanie, oddanie i posłuszeństwo okazane Wiecznemu Miastu przez niektórych spośród Braci zasługuje na szczególne uznanie. Nie byłoby więc sprawiedliwym, gdybyśmy owego umiłowania Państwa Kościelnego, jako jego bieżący Ojciec, a na kartach nowej historii - również wskrzesiciel, nie docenili. Wszem i wobec zatem, a i każdemu z Was z osobna, Umiłowani Bracia Ojcowie wiadomo czynimy, że wolą naszą jest in pectore dwóch spośród Was wynieść do godności biskupiej, a u definitywnego kresu naszej służby ujawnić przed Bogiem, że osoby te lub spośród osób sakrą episkopatu już obdarzonych, o ile zmian w swym oddaniu, trosce o dobro wspólne i poświęceniu aż do czasu rzeczonego czynić nie będą, pragniemy wyróżnić przez wskazanie purpurą, że gotowi są przelać krew własną w imię obrony Kościoła, Matki Naszej.  

Wszystkim Wam, Najczcigodniejsi Ojcowie, którzy w obradach soboru brać będą udziały, arcypasterskie pozdrowienie nasze i apostolskie błogosławieństwo, in nomine Patris † et Filii † et Spiritus Sancti †.

Wezwanie nasze niechaj niesionym będzie pośród wszystkie Narody Świata, które Kościołowi, Matce Naszej wydały synów i obrońców, ale i w których Kościół Nasz odnajduje swoich przyjaciół.
Radźcie, Bracia, a radźcie mądrze! Fiat!

Dano w Apostolskim Mieście Rotria, u Świętego Pawła, dnia dwudziestego dziewiątego, miesiąca listopada, w pierwszym naszym pontyfikacie Roku Pańskiego MMXVIII.

/-/ Sanctitas Vestra Silvester I
Pontifex Maximus et Servus Servorum Dei,
Patriarcha et Episcopus Rotriae etc. etc. etc.

[Marcin Zagłoba]

Stawiam się na Święte Zgromadzenie

[Andream.von.Salza]

Stawiam się

[Aurelio de Medici y Zep]

Również stawiam się na Święty Sobór!

[Maurycy Orański]

Stawiam się,

[Alberto Tommaso di Mancini]

Stawiam się na wezwanie

[Michelangelo Piccolomini]

A i tych, którym brak jest łaski sakramentu kapłaństwa dozwalamy udzielać się w obradach Świętego Soboru, jednak w głosowaniach uczestniczyć mogą wyłącznie tych, które przez Biskupa Powszechnego ustanowione będą generalnymi.

Brzmienie tego fragmentu sugeruje, że i ja mógłbym wziąć udział. Jestem Rotryjczykiem z pochodzenia i choć nie przynależę do Kościoła Rotryjskiego, to zależy mi na uzdrowieniu państwa, bo marzę o objęciu choć skrawka ziemi w swojej rodzinnej Sienie, a odkąd upadła reforma gospodarcza, to jest to niemożliwe.

[Wilhelm Orański]

Także i ja przybywam, by dyskutować o naszej przyszłości.

Brzmienie tego fragmentu sugeruje, że i ja mógłbym wziąć udział. Jestem Rotryjczykiem z pochodzenia i choć nie przynależę do Kościoła Rotryjskiego, to zależy mi na uzdrowieniu państwa, bo marzę o objęciu choć skrawka ziemi w swojej rodzinnej Sienie, a odkąd upadła reforma gospodarcza, to jest to niemożliwe.

Nie wydaje mi się, by uczestnictwo w Soborze głowy innej religii, tak odmiennej od rotryjskiej, było dobrym rozwiązaniem. Może dochodzić do różnego rodzaju manipulacji, celowego przeforsowania niekorzystnych dla Rotrii pomysłów, nawet jeśli chodzi jedynie o możliwość wypowiedzi, a nie głosowania. Wraz z rezygnacją złożyłeś także oświadczenie, iż brak Ci i pomysłów, i czasu, by pomóc Rotrii, po czym przystąpiłeś do tworzenia swojej kolejnej religii. You can't have your cake and eat it too.

[Albert Orański]

A i tych, którym brak jest łaski sakramentu kapłaństwa dozwalamy udzielać się w obradach Świętego Soboru, jednak w głosowaniach uczestniczyć mogą wyłącznie tych, które przez Biskupa Powszechnego ustanowione będą generalnymi.

Brzmienie tego fragmentu sugeruje, że i ja mógłbym wziąć udział. Jestem Rotryjczykiem z pochodzenia i choć nie przynależę do Kościoła Rotryjskiego, to zależy mi na uzdrowieniu państwa, bo marzę o objęciu choć skrawka ziemi w swojej rodzinnej Sienie, a odkąd upadła reforma gospodarcza, to jest to niemożliwe.

Nie wiem czy pamiętasz naszą rozmowę, ale była ona dość konkretna. Żegnamy na zawsze Wieniu...

[Michał Franciszek Lisewicz]

Takoż i ja przybywam, jednakowoż ze względu na nadchodzący Adwent, uczestnictwo moje będzie zapewne znikome, jako że chciałbym powziąć postanowienia.