Liturgia Godzin - Jutrznia - XVIII - VI - MMXIX

[Ludwik Orański]

Proboszcz odziany w szaty przypisane jego miejscu w hierarchii kapłanów, zmierzał ku Ołtarzowi. Uklęknął, spojrzał na Krzyż zawieszony nad tabernakulum i zaintonował:

Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.

Zgromadzony lud odpowiedział:

Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.

Prezbiter skupiony na słowach modlitwy, kontynuował i rozpoczął hymn:

Jasności nieba, blasku chwały Ojca,
Słowo, przez które stworzone jest wszystko,
Z miłości dla nas stałeś się człowiekiem,
Boże wcielony.

Wyszedłeś z domu króla i pasterza,
Sam będąc Królem całego wszechświata,
Pasterzem wszelkich ludów i pokoleń,
Synu Dawida.

Niech Twoje światło mroki serc rozproszy,
Wzmocni nadzieję i wiarę rozpali,
By dzień zaczęty każdy z nas przeżywał
Według Twej woli.

Niech będzie sława, cześć i uwielbienie
Tobie, Mesjaszu zrodzony z Dziewicy,
I Twemu Ojcu z Duchem, Dawcą łaski,
Teraz i zawsze. Amen.

Dym kadzidła, rozpalonego ukradkiem w zakrystii przed pierwszą Eucharystią, zaczął powoli unosić się w świątyni pozwalając wszystkim zgromadzonym w pełni oddać się nastrojowi kontemplacji i modlitwy.


Gdy Jutrznia dobiegła końca, Proboszcz udzielił zgromadzonemu ludowi Bożego Błogosławieństwa:

Pan z wami.

I z duchem twoim.

Niech was błogosławi Bóg wszechmogący: Ojciec i Syn, † i Duch Święty.

Amen.