Winiarnia u Bernarda

[Stanisław Wieniawa]

Winiarnia u Bernarda

Winiarnia u Bernarda to miejsce, w którym można napić się doskonałego wina, zjeść pysznych lokalnych potraw oraz odpocząć po wyczerpującym dniu zwiedzania Bari. W niektóre wieczory w winiarni deklamuje swoje wiersze ksiądz prałat Janusz Adam Zabieraj. Tutaj też można go prosić o stworzenie wiersza na specjalną okazję.

[Stanisław Wieniawa]

Kamień 2

Mam nogi z kamienia,

mam głowę z kamienia,

mam mięśnie z kamienia.

Cały czas biegnę.

Bylebym nie miał serca z kamienia.

[Stanisław Wieniawa]

Wczoraj w nocy ksiądz prałat Janusz Adam Zabieraj wygłosił w trakcie wieczorka poetyckiego w Winiarni u Bernarda swój najnowszy wiersz. Utwór spotkał się z żywym przyjęciem.

Stan wyjątkowy

Nie mogę odzyskać kontroli,
nie wiem, co się ze mną dzieje.
W mojej głowie panuje stan wyjątkowy,
nie ma już u mnie żadnego bezpieczeństwa.
Nie jestem gotowy. Nie, absolutnie, nadal nie!
Idę nadal pod wiatr. O tak!
Nic nie czuję, a tak tego pragnę!
Niech przeniknie mnie ekstaza aż do wnętrza.
Dreszcz, który mną wstrząśnie i poruszy.
Wciąż muszę iść pod wiatr. Tak, tak, tak!
Bylebym zdążył, zanim się skończy świat.

[Stanisław Dmowski]

TaK swoją drogą, kim jest Bernard, na którego cześć została nazwana winiarnia? Pierwszy właściciel? Osoba zasłużona dla Bari?

[Mikołaj Dreder]

Bernard to chyba postać fikcyjna, raczej nie było nigdy żadnego Bernarda w Państwie Kościelnym.

W kwestii wiersza. Gratulacje. Z wiersza na wiersz wyrabia sobie Brat coraz lepszy warsztat poetycki. Oby tak dalej!

[Stanisław Dmowski]

Bernard to chyba postać fikcyjna, raczej nie było nigdy żadnego Bernarda w Państwie Kościelnym. :)

Odkrywcze stwierdzenie, wiem przecież, że nie było prawdziwego obywatela Bernarda, lecz ja pytam o narracyjnego...

[Stanisław Wieniawa]

Ekscelencjo, niestety nie kryje się tutaj żadna szersza myśl. Po prostu chciałem otworzyć w Bari winiarnię, aby móc deklamować w niej wiersze, no i też dla turystów. Pomyślałem, że winiarnia. Co się rymuje z winiarnia? Bernarda. Dlatego poszukałem w Bari jakiegoś Bernarda, co jest przedsiębiorczy, złożyłem mu propozycję pracy, dałem pieniądze i tak mamy ten lokal. Ha, ha.

---

Bernard to chyba postać fikcyjna, raczej nie było nigdy żadnego Bernarda w Państwie Kościelnym.

W kwestii wiersza. Gratulacje. Z wiersza na wiersz wyrabia sobie Brat coraz lepszy warsztat poetycki. Oby tak dalej!

Dziękuję Ojcze Święty. Mój wiersz miał też debiut na łamach Periodyku Zwykłego Człowieka w Sarmacji i doczekał się nawet interpretacji ze strony Eradla Adriena Marcusa Piusa da Firenza:

Wnioskuję że podmiot liryczny ma obawy odnośnie otaczającego go świata. Zwłaszcza po uświadomieniu sobie że w istocie, brak kontroli nad wieloma aspektami życia i bycie tak naprawdę uzależnionym, w pewnym stopniu od decyzji innych ludzi jest stanem w miarę normalnym. Podmiot liryczny próbuję zrozumieć taki stan rzeczy jednocześnie chcąc odzyskać "kontrolę" nad własnym "ja" jednocześnie nie mogąc zdefiniować owego "ja" co powoduje w podmiocie lirycznym narastanie negatywnych emocji i uczucia utraconego czasu, w związku z czym podmiot dąży do szybkiego rozstrzygnięcia spornych kwestii w tej materii co jest traktowane jako przeciwstawianie się pewnym wytycznym, byle by znaleźć odpowiedź na nurtujące pytania i wątpliwości przed przysłowiowym "końcem świata". uffff...

[Stanisław Wieniawa]

Wieczorem ksiądz prałat Janusz Adam Zabieraj SJ uczestniczył w wieczorku poetycko-muzycznym, który był organizowany w wypełnionej po brzegi Winiarni u Bernarda. Wino lało się strumieniami, stoły uginały się od jedzenia, a na scenie występowały zespoły muzyczne oraz poeci. Śpiewano najpiękniejsze piosenki o życiu, miłości i przemijaniu.

W pewnym momencie ksiądz Janusz Adam Zabieraj SJ wskoczył na scenę i wygłosił kolejny swój wiersz, który zapisał w tomiku "Weneckie Lato".

Wrota

Przemierzyłem wiele dróg,
zawsze idąc po swojemu.
Nigdy nie patrzyłem wstecz,
niczego też nie żałuję.
 
Teraz już wiem, że czeka na mnie
Zegarmistrz Światła Purpurowy.
Jestem gotowy.
Wrota zawsze są otwarte.

[Pio Maria de Medici]

Wielebny to jak typowy włoski pleban - do dziesiątej odprawia celebry, po dziesiątej otwiera bary.

[Mikołaj Dreder]

Gratulujemy za wybór jednej z najpiękniejszych piosenek - "Hallelujah" Cohena. To po prostu genialny utwór. Piękny i cudowny.