Proklamacja Otto Kenta Patronem Kościoła

[Aurelio de Medici y Zep]

PROKLAMACJA OTTO KENTA PATRONEM KOŚCIOŁA
W Bazylice Świętego Pawła Apostoła na wzgórzu Welijskim
Dnia V Miesiąca XI Roku Pańskiego MMXX


W całym mieście słychać doniosły dźwięk dzwonów. Narzucają one rytym podążającej do Bazyliki Świętego Pawła Apostoła na Wzgórzu Welijskim procesji. Na jej czele podąża turyferariusz oraz nawikulariusz, krzyż oraz dwaj akolici. Dalej kroczą klerycy oraz przedstawiciele niższego duchowieństwa, biskupi i kardynałowie w strojach chórowych, zaś jako ostatni idzie Biskup Mikołaj kardynał Dreder, który będzie przewodniczył procesowi nadania godności Patrona Kościoła Czcigodnemu Otto Kentowi. Towarzyszy mu Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa Adalbertus Pronobis. Na samym zaś końcu w lektyce niesiony jest Jego Świątobliwość Jan III, który będzie przewodniczył dzisiejszej uroczystości. Gdy procesja dotarła przed główny ołtarz świątyni, Ojciec Święty z pomocą asystentów tronu patriarszego, zajął miejsce na specjalnym tronie przeznaczonym dla głowy Kościoła Świętego. Następnie do świątyni wkroczyła procesja, która wniosła zasłonięty obraz z wizerunkiem kandydata do godności Patrona Kościoła. Gdy dotarli przed ołtarz świątyni, został on ustawiony po jego prawej stronie. Następnie głos zabrał Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa.

[Adalbertus Pronobis]

Czcigodny Ojcze, składam przed Twe oblicze prośbę Owczarni Pańskiej, abyś uwzględnił liczne zasługi dla Kościoła Rotryjskiego naszego Brata w kapłaństwie, Ottona Kenta i przez ten akt wyniósł go do godności Patrona Kościoła.

[Pio Maria de Medici]

Odczytajcie zatem jego biografię.

[Mikołaj Dreder]

NOTA BIOGRAFICZNA OTTONA ARCYBISKUPA KENT

Otton Kent 3 lipca 2010 roku otrzymał nominację kapłańską od arcybiskupa Ferdynanda von Habsburga Lotaryńskiego Radziwiłła. W tym samym roku w miesiącu październiku obronił doktorat pod tytułem „Wiara, nadzieja i miłość - sztandar prawdy ewangelicznej”. Komisja oceniła tę pracę na ocenę bardzo dobrą minus. W tym samym czasie ksiądz Otton Kent napisał drugą rozprawę doktorską pod tytułem „Zalety i wady ogniska domowego - Maryja matką ludzi”. Za niniejszą publikację otrzymał ocenę dobrą z plusem. Nadto pojawiła się trzecia rozprawa doktorska pod tytulem „Nie każdy, kto mówi mi Panie, Panie jedzie do Królestwa Niebieskiego, lecz en, kto spełnia wolę Ojca mego, który jest w niebie”. Ta praca nie została oceniona.

Za pontyfikatu Ewarysta I, 28 sierpnia 2011 roku, ksiądz Otton Kent utracił obywatelstwo rotryjskie, zaś rok później, 5 czerwca 2012, za pontyfikatu Aleksandra III otrzymał nominację na biskupa wileńskiego i biskupa Ordynariatu Polowego Wojska Rzeczpospolitej Obojga Narodów, co zostało zatwierdzone 10 czerwca 2012 roku. W tym samy roku w miesiącu listopadzie biskup Otton Kent otrzymuje inwestyturę arcybiskupią, tym samym obejmuje diecezję Gnieźnieńską. Arcybiskup Otton Kent dnia 27 lutego 2013 roku, bullą patriarchy Aleksandra III, został mianowany  kardynałem Kościoła Rotryjskiego.

Kardynał Otton Kent 7 maja 2013 roku został powołany na urząd Prefekta Apostolskiego przez patriarchę Sykstusa III. Jak stwierdził Sykstus III, kardynał Kent posiadał umiejetność zarządzania i administrowania. Kardynał Kent 10 maja 2013 roku włączył wie w dyskusję na temat „Czy ksiądz może być przedsiębiorcą?”. W tej debacie stanowczo opowiedział się Ewangeliczną prawdą, że „nie można dwom Panom służyć, Bogu i mamonie”. Kardynał Kent otrzymał także tytuł arystokratyczny, a było to 3 lipca 2013 roku. Tym samym tytułowano go Księciem Parmy. Niestety, w opinii kardynałów elektorów, 13 lipca 2013 roku została zabrana purpura kardynałowi Ottonowi Kent. Argumentowano to tym, że Otton Kent nie był w stanie pojawić się u patriarchy na Jego każde wezwanie. Tydzień później zwolniono arcybiskupa Kenta z urzędu Prefekta Apostolskiego oraz przeniesiono go do diecezji Paryskiej, zaś 24 lipca 2013 roku arcybiskup Otton Kent zmarł.

Podsumowując powyższy materiał źródłowy, można wnioskować, że arcybiskup Otton Kent był osobą niezwykle ważną dla Kościoła Powszechnego jak i Partykularnego. Nie szczędził sił, aby zanurzyć się w nauce oraz pracy duszpasterskiej. Arcybiskup Otton Kent do końca powstał wierny Ewangelii. Spoglądając na ostatnie dni jego życia, można stwierdzić, że już w połowie lipca, przygotowywał się do odejścia z mikroświata, a decyzje podjęte przez Sykstusa III wynikały zapewne z niewiedzy.

W opinii wiernych i duchowieństwa RON arcybiskup Otton Kent był człowiekiem zasłużonym dla Kościoła Rotryjskiego, jak również dla Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Choć posiadał kilku wrogów i osób negatywnie do niego nastawionych, to jednak miał bardzo liczne grono swoich zwolenników.

Kongregacja ds. Kościoła i Duchowieństwa wydaje pozytywną opinię, aby uczynić arcybiskupa Ottona Kenta Patronem Kościoła.

+ Adalbertus Pronobis von Hippogriff-Piccolomini,
Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa

[Adalbertus Pronobis]

Czcigodny Ojcze. Jego Eminencja Mikołaj Dreder odczytał biografię naszego Brata, która poświadcza, że jego wkład w rozwój Kościoła był na tyle szczególny, że zasługuje on na wyniesienie do najwyższej godności, jaką jest tytuł Patrona Kościoła.

[Pio Maria de Medici]

Odczytajcie wobec tego oficjalną nominację Stolicy Apostolskiej.

[Mikołaj Dreder]

I O A N N E S·PP·III

PATRIARCHA ET EPISCOPUS ROTRIAE

LITTERAE APOSTOLICAE

MOTU PROPRIO DATAE

FIAT CAUSA MEA

EIUSQUE SUCCESSORIBUS CANONICE SUBSTITUENDIS, IN PERPETUAM REI MEMORIAM, SUBSTITUANTUR

NORMIS QUAE SEQUUNTUR:

Venerabili Fratri Nostro

Otto Kent

Summa igitur, qua fungimur, Apostolica potestate constituimus:

Na mocy najwyższej władzy apostolskiej, jaką sprawujemy, postanawiamy, co następuje:

§ 1. Uwzględniając prawem nałożone wymogi oraz powszechny szacunek do osoby Arcybiskupa Ottona Kenta, postanawiamy o wyniesieniu go do godności Patrona Kościoła.

§ 2.  Zobowiązujemy wszystkich do tytułowania Cię Patronem Kościoła Rotryjskiego.

§ 3.  Czynimy Cię Patronem Rzeczypospolitej Obojga Narodów, abyś wspierał jej obywateli w codziennej pracy i po wieki wieków był duchowym przewodnikiem Owczarni w Rzeczypospolitej.
§ 4. Ustalamy dzień 27 lutego, a więc dzień otrzymania kapelusza kardynalskiego, który w późniejszym czasie haniebnie zabrano, jako dzień Twego wspominania.
§ 5. Nadać moc prawną niniejszemu dekretowi  w momencie przeprowadzenia uroczystej Kreacji Patrona Kościoła.

Datum Rotria, spud S. Paulum, die III, mensis Novembris, anno Domini MMXX, Pontificato nostri mensi secundo.

(-) Ioannes PP. III

[Pio Maria de Medici]

Najdostojniejszy Biskupie, uznajemy wobec tego, że Brat nasz, Arcybiskup Otto Kent, godzien jest najwyższego kościelnego zaszczytu. 

[Mikołaj Dreder]

Ojcze Święty, czy wysłuchasz prośbę naszą i przez ten akt ustanowisz go Patronem Kościoła?

[Pio Maria de Medici]

Niechaj będzie wiadome wszystkim narodom świata, a w szczególności Owczarni Rzeczypospolitej Obojga Narodów, że od dnia dzisiejszego, władzą naszą apostolską, ustanawiamy Arcybiskupa Ottona Kenta Patronem Kościoła.