Biskupi I Rotrii - Kronika I Państwa Kościelnego

[Mikołaj Dreder]

BISKUPI I ROTRII

KRONIKA I PAŃSTWA KOŚCIELNEGO

AUTORSTWA MIKOŁAJA DREDERA

Przedmowa

Niniejsza praca ma na celu spisanie kroniki dziejów I Państwa Kościelnego Rotria, które na arenie międzynarodowej istniało od 27 czerwca 2007 roku. Powstało ono z połączenia trzech związków wyznaniowych: Surmeńskiego Kościoła Chrześcijańskiego, Katolickiego Kościoła Tyrencji oraz Kościoła Austro-Węgier. Fuzja tych trzech ośrodków religijnych dała podstawę do utworzenia Państwa Kościelnego Rotria, którego celem było zjednoczenie wszystkich wyznań chrześcijańskich pod władzą Biskupa Rotrii, zwanego Patriarchą. Niestety, ale ambitne plany nie zostały zrealizowane - Regent-Dyktator w osobie kardynała Wiktora Surmuna ogłosił Akt Kapitulacji Państwa Kościelnego pięć miesięcy później - 28 listopada. Czas ten w dziejach Rotrii dzieli się na rządy czterech Patriarchów, których kroniki pontyfikalne chciałbym przybliżyć Państwu w niniejszej pracy.


I. Wiktor I (28 czerwca 2007 roku - 28 lipca 2007 roku, pontyfikat zakończony renuncacją)


Wiktor I, właściwie Wiktor de Zepp, urodził się w Królestwie Surmeńskim i tamże stawiał swoje pierwsze kroki jako kapłan. Był duchownym Chrześcijańskiego Kościoła Surmeńskiego. W tamtym okresie, Król Surmenii, mianował go drugim Rotrem - zwierzchnikiem - tego Kościoła. Za jedną z kluczowych kwestii związanych z powstaniem Państwa Kościelnego Rotria, uważa się pielgrzymkę Rotra Surmenii - Wiktora I do Tyrencji, gdzie spotkał się z Patriarchą Katolickiego Kościoła Tyrencji - Remigiuszem. W niedługim czasie fuzja Surmeńskiego Kościoła Chrześcijańskiego, wspominanego Katolickiego Kościoła Tyrencji oraz Kościoła Austro-Katolickiego, dały początek Państwu Kościelnemu Rotria - dziś znanemu jako Pierwsze Państwo Kościelne. Proklamacja niepodległości I Rotrii miała miejsce 27 czerwca 2007 roku, dzień później pierwsze w historii konklawe zwyciężył de Zepp, który został wybrany Pierwszym Patriarchą Rotrii. Co ciekawe - jest to jedyny w historii Biskup Powszechny, który wziął za imię pontyfikalne swoje imię świeckie. Rządy Wiktora trwały miesiąc - Jego Wielebność (tak zwracano się w tamtym czasie do Patriarchy) 28 lipca podpisał swoją renuncjację, co było następstwem nacisków społecznych mieszkańców Stolicy Apostolskiej, niezadowolonych z nieporadności Biskupa Rotrii. W trakcie jego pontyfikatu, młode Państwo Kościelne przechodziło choroby wieku dziecięcego. Nie odnotowano w tym okresie żadnych szczególnych działań.


II. Innocenty I (29 lipca 2007 roku - 26 października 2007)


Gregor Richard von Kaiser - duchowny pochodzący z Monarchii Austro-Węgierskiej - dzień po renuncjacji Wiktora I został obrady II Biskupem Rotryjskim. Jako nowego Patriarchę Rotrii przedstawił go światu kardynał Hans von Lezner. Innocenty I u progu swojego pontyfikatu stanął przed arcytrudnym zadaniem - musiał załagodzić napięte stosunki pomiędzy Stolicą Apostolską a Monarchią Austro-Węgier - ówczesnym hegemonem Pollinu. Sytuacja za rządów poprzednika von Kaisera była tak napięta, że efektem tego konfliktu było nadanie statusu persona non grata na terenie Monarchii Naddunajskiej wszystkim hierarchom Kościoła Rotryjskiego oraz zerwanie przez Wiktora konkordatu. Wydarzenia te historycy nazywają aferą konkordatową, a paradoksalnie, spór ten z niezwykle potężną w owym czasie Monarchią Naddunajską, stał się doskonałą reklamą dla "raczkującego" Państwa Kościelnego Rotria. Wówczas wiele innych mikronacji dowiedziało się o istnieniu takiego tworu i podjęło rozmowy dyplomatyczne. Na szczęście konflikt szybko wygasł, a Innocenty I zdążył udać się w podróż apostolską do swojej ojczyzny i dużą część krótkiego pontyfikatu spędził na Węgrzech. Ostatecznie Innocenty I załagodził sytuację ostatniego dnia lipca roku 2007, gdy Rząd Węgier zniósł ten status i otworzył dla Kościoła Rotryjskiego granice Węgier. Również władze węgierskie obiecały patriarsze podpisanie konkordatu, w momencie gdy zauważony zostanie rozwój Rotrii oraz jej reformy.


Pontyfikat Innocentego I przyniósł Kościołowi Rotryjskiemu spore odrodzenie - powstał pierwszy Kodeks Prawa Kanonicznego, podstawy hierarchi kościelnej (utworzono godność Kamerlinga, w miejsce dotychczasowego Kanclerza) oraz podpisanych zostało wiele konkordatów, czego efektem było zwiększenie zasięgu Kościoła Rotrio-katolickiego, bo taka była wtedy oficjalna nazwa wyznania głoszonego przez rotryjskich duchownych. Za rządów Innocentego, Państwo Kościelne Rotria weszło do Unii Kontynentu Wschodniego (18 sierpnia 2007 roku) oraz 30 sierpnia 2007 roku była wśród państw założycielskich Wspólnoty Paktu Wiedeńskiego. Innocenty I zakończył swój pontyfikat 26 października 2007 roku, po 89 dniach pontyfikatu. Za pontyfikatu II Patriarchy Rotrii miały miejsce dwa Święte Sobory, były to I i II Sobór Rotryjski - co ciekawe, II Sobór Rotryjski był soborem jednodniowym, odbył się 1 września 2007 roku. O pierwszym z nich nie znalazłem żadnych informacji.


III. Pius I (28 października 2007 roku - 6 listopada 2007 roku)


Luis Adonju został wybrany na Tron Pawłowy po dwudniowym sede vacante. Adonju otrzymał kapelusz kardynalski od swojego poprzednika, Innocentego I i konklawe w którym uczestniczył było jego jedynym w historii. Co warte odnotowania, konkalwe które wyniosło Luisa Adonju do godności Następcy Świętego Pawła zapisało się w historii jako elekcja patriarsza z największą liczbą uczestników - było ich aż siedmiu. Tymi elektorami byli wspominany Adonju oraz jego brat Hans Adonju, Zepp, Hans von Lezner - prawa ręka ówczesnych Patriarchów i swoista "szara eminencja", Kaiser oraz Klimovic. Patriarcha Adonju nie zdążył podjąć żadnych decyzji ani też w żaden sposób odnowić oblicza Państwa Kościelnego, które w owym czasie pogrążało się w kryzysie, bardzo głębokim kryzysie. Złożył renuncjację po 9 dniach pontyfikatu, co do dziś dzień czyni rządy Piusa I drugimi najkrótszymi. Luis Adonju zrzekł się również kapelusza kardynalskiego i w kolejnej elekcji patriarszej nie wystąpił.


IV. Klemens I (8 listopada 2007 roku - 14 listopada 2007 roku)


Dwa dni trwało konklawe, podczas którego czterech elektorów (Wiktor de Zepp, Karl Habsburg, Jungingen i Klimović) obrali Karla Habsburga czwartym Suwerenem Państwa Rotryjskiego. Pokładali w nim ogromne nadzieje i zapewne żaden z nich niespodziewał się, że pontyfikat czwartego Biskupa Rotrii po wielu latach wciąż będzie najkrótszym pontfikatem w historii. Karl Hasburg abdykował po sześciu dniach rządów, przekazując władzę w Państwie Kościelnym Rotria i Kościele Rotryjskim na ręcę "Kamerlinga-Regenta", Jego Eminencji Wiktora de Zeppa, który dwa tygodnie później (28.11.2007) ogłosił "Akt Kapitulacji Państwa Kościelnego", a sama Rotria przestała istnieć, do marca przyszłego roku.