Niedziela Lætare

[Taddeo Piccolomini]

IV Niedziela Wielkiego Postu
zwana Lætare
XIV Martii Anno Domini MMXXI

W niedzielę Lætare, Jego Świątobliwość Piotr I był odziany w róż, kolor będący połączeniem fioletu pokuty i bieli czystości, co razem symbolizuje radość paschalną. Na początku Celebracji odśpiewano introit od którego bierze się nazwa IV Niedzieli Wielkiego Postu.

Lætáre, Ierúsalem, et convéntum fácite omnes qui dilígitis eam: gaudéte cum lætítia, qui in tristítia fuístis: ut exsultétis et satiémini ab ubéribus consolatiónis vestræ.

Lætátus sum in his quæ dicta sunt mihi: in domum Dómini íbimus.

Modlitwa Kościelna, którą wypowiedział Jego Świątobliwość nawiązywała do radości niedzieli Lætáre:

Oremus
Concéde, quaesumus, omnípotens Deus: ut, qui ex merito nostræ actiónis afflígimur, tuæ grátiæ consolatióne respirémus. Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.

Lætátus sum in his, quæ dicta sunt mihi: in domum Dómini íbimus. Fiat pax in virtúte tua: et abundántia in túrribus tuis.

Pod koniec Celebracji Jego Świątobliwość wygłosił mowę podaną przez Majordomusa Patriarszego arcybiskupa Tadeusza:

[Stanisław Wieniawa]

Carissimi Fratelli e Sorelle,

radujmy się! Cieszmy się, bo bliskie są Święta Paschalne! Już za niedługo będziemy wspólnie świętować najważniejszą tajemnicę naszej wiary. Będziemy mogli się nią posilić tak, jak nasycili się uczniowie Chrystusa, o których słyszeliśmy w dzisiejszej Ewangelii. Napełnili oni swoje brzuchy rybami oraz chlebem. Byli pełni i najedzeni pewnie tak, że nie byli wstanie wstać z trawy, a resztek po jedzeniu zostało nadto dwanaście koszów. Czy to przypadek? Bynajmniej. Pochylmy się nieco nad symboliką tej liczby. 

Dwanaście do liczba doskonała. Jakub miał dwunastu synów, a Pan nasz dwunastu apostołów. Było dwanaście pokoleń Izraela, a dwanaście chlebów stało na stole przed zasłoną Arki Przymierza. Na głowie Niewiasty w Apokalipsie kwitnie wieniec z gwiazd dwunastu. Sto czterdzieści cztery tysiące osób opieczętowanych to po dwanaście tysięcy sprawiedliwych z dwunastu pokoleń. Popatrzmy dalej na tekst Objawienia św. Jana. 

Mesjańskie Jeruzalem jest długie na dwanaście tysięcy metrów i szerokie na dwanaście tysięcy metrów. Jego fundamenty składają się z dwunastu warstw kamieni, a dwunastą warstwą jest ametyst (@Ametyst I Dziecię). Miasto ma dwanaście bram, które pilnuje dwunastu aniołów. Drzewo życia w tym mieście co miesiąc daje dwanaście owoców, które przynoszą uzdrowienie narodom.

Zastanówmy się nad tym, ponieważ wagi i znaczenia liczby dwanaście nie trzeba szerzej udowadniać i czynić tego nie będziemy. Bogata symbolika tej liczby pomaga we właściwym zrozumieniu prawdziwego klimatu nawrócenia. Do tego nawrócenia wzywamy w II połowie Wielkiego Postu. Nawracajmy się i wierzmy w Ewangelię, bo bliskie jest Królestwo Boże.

Pomyślmy też, czy nasze brzuchy są tak pełne miłości do siebie samego oraz bliźniego, co brzuchy cudownie nakarmionych przez Chrystusa. Jeżeli nie będziemy tak pełni miłości, jak najwięksi żarłocy wypełnieni pysznym jedzeniem, to nie wnijdziemy do Niebiańskiego Jeruzalem. Amen.